Δεν άκουσα από κανέναν ούτε διάβασα κάπου ότι το βίντεο στο οποίο εμφανίζεται ένα παλικάρι να πετάει τούβλα κατά αστυνομικών είναι κατασκευασμένο. Διότι, εντάξει, μπορεί να ειπωθεί και αυτό. Να γράψει κάποιος στο Facebook ότι όλο αυτό γυρίστηκε κάπου στην ΕΡΤ που έχει μετατραπεί σε εργαλείο συγκάλυψης της καταστολής.

Από την άλλη, μου έκανε επίσης μεγάλη εντύπωση η διάθεση του οπτικού υλικού. Αυτή τη φορά η Αστυνομία έκανε υπερπαραγωγή. Την προηγούμενη φορά, στην ταράτσα Ινδαρέ, δεν τράβηξαν ούτε φωτογραφία. Τέλος πάντων, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Το να έκαναν γκάφα ολκής στην περίπτωση Ινδαρέ δεν συνεπάγεται ότι τα αγόρια στην κατάληψη είναι αγγελούδια ή προωθούν εναλλακτικές μορφές έκφρασης, όπως θα έλεγε ο Κατρούγκαλος.

Υπάρχει όμως μία ποιοτική διαφορά. Η αστυνομική αυθαιρεσία διέγειρε αντανακλαστικά και κινητοποίησε πολίτες που υποστήριξαν ότι δουλειά των Αρχών είναι να δρουν με επαγγελματισμό και νομιμότητα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων που καθορίζονται από το θεσμικό πλαίσιο. Πολύ σωστά. Και ορθώς «σηκώθηκε» το θέμα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν μάλιστα αποδειχθεί, όπως φαίνεται, ότι η οικογένεια Ινδαρέ δεν είχε σχέση με την κατάληψη, θα στηθούμε στη σειρά, θα χτυπάμε το πόδι νευρικά στο πάτωμα και θα περιμένουμε τις κυρώσεις.

Τώρα όμως που εμφανίζεται το βίντεο με το παλικάρι να πετάει τούβλα, δεν ανοίγει στόμα από ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Οχι από έκπληξη, αλλά για να πει μία κουβέντα. Βέβαια εντάξει, δεν έχεις να πεις και πολλά. Είναι σαν να σχολιάζεις ένα ληστή τράπεζας που άνοιξε πυρ. Ληστής είναι, θα πυροβολήσει. Και ο άλλος μπαχαλάκιας είναι, θα πετάξει τούβλα. Το κόμμα ως θεσμικός παράγοντας θα ασχοληθεί με την Αστυνομία, δεν θα βγάλει ανακοίνωση για το φρικιό με το τούβλο. Η Αστυνομία ελέγχεται και για τη συμπεριφορά της απέναντι στα μικρά και στα μεγάλα καθάρματα. Οσα τούβλα και αν πετάξει ο άλλος, η Αστυνομία οφείλει να του συμπεριφερθεί βάσει πρωτοκόλλου.

Το πρόβλημα με τη στάση που, διαχρονικά, τηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται αλλού: στην αναγόρευση των μπαχαλάκηδων σε κοινωνικούς αγωνιστές που βρίσκουν απέναντι τους το σκληρό πρόσωπο του νόμου. Για τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι τύποι στις καταλήψεις είναι κάτι ανάμεσα σε εναλλακτικούς καλλιτέχνες και καλούς Σαμαρείτες που περιθάλπουν πρόσφυγες. Ουσιαστικά αρνείται να αναγνωρίσει τον έκνομο χαρακτήρα της δράσης τους.

Διότι αν στον ΣΥΡΙΖΑ τους έπιανε γενικώς ο πόνος για την αντιμετώπιση, από τις Αρχές, όλων των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο της νομιμότητας, τότε, του κερατά, θα είχαν κάτι για τις φυλακές, θα είχαν ασχοληθεί και με το πώς αντιμετωπίζονται, πάλι από την Αστυνομία, οι φτωχοδιάβολοι και οι τοξικοεξαρτημένοι. Αν δεν έχεις να κάνεις με κατάληψη, οι ευαίσθητοι της Κουμουνδούρου και οι ημιεπαγγελματίες του twitter δεν πρόκειται να σε κοιτάξουν.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News