Ο έρωτας μόνο μπορεί να νικήσει τον θάνατο, λέει η ποίηση. Οποιος τον έχει ζήσει, καταλαβαίνει. Βέβαια, ο έρωτας περιέχει και βάσανο και πόνο, σε ανεβάζει στα ύψη αλλά μπορεί και να σε ρίξει στα πατώματα. Αυτή την ταλαιπωρία, το ψυχικό σκαμπανέβασμα, φαίνεται ότι πια πολλοί δεν μπορούν να την αντέξουν. Οσο περίεργο κι αν ακούγεται, οι πρώτοι που επιδεικνύουν τη σχετική δυσανεξία είναι οι νεότεροι.

«Είμαι μόνη και είμαι καλά» λέει το κορίτσι σε βίντεο του Tik Tok χαμογελώντας σαρδόνια στον Αγιο Βαλεντίνο: «Κοιμάμαι ήσυχη χωρίς να περιμένω μηνύματα από κανέναν, ξυπνάω χωρίς να ψάχνω στο κινητό αν μου έστειλε κάποιος κάτι, αφοσιώνομαι στον εαυτό μου και στα θέλω μου, δεν βασανίζομαι», λέει.

Στο αμέσως επόμενο βίντεο, ένα αγόρι παραδέχεται ότι έχει κλείσει τον έρωτα έξω από την πόρτα γιατί είναι σούπερ κουραστικός. Προτιμάει να είναι μόνος του, άνετος και ωραίος. Ακολουθεί κι άλλο βίντεο με δύο φίλες που έχουν αποφασίσει να κάνουν «love detox», μια αποτοξίνωση από την τοξικότητα του έρωτα που κατά την άποψη τους δεν κάνει καλό στην υγεία, γιατί σου ανεβάζει την κορτιζόλη. Σε άλλα βίντεο, κάποιος και κάποια μονολογούν για το πόσο ωραία αισθάνονται τώρα που αποφάσισαν να είναι μόνοι. Γιατί δεν φτάνει κανείς τα πρότυπά τους και γιατί το ghosting (η εξαφάνιση κάποιου με τον οποίο φλερτάρατε διαδικτυακά) και το situationship (σχέση καταστάσεων χωρίς δέσμευση) πάνε σύννεφο.

Η αλήθεια είναι ότι όντως πάνε. Και ίσως η τάση που έχει γεννηθεί και λέει να μείνετε μακριά από ερωτικά συναισθήματα, έχει να κάνει με τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής που σαφώς έχουν δημιουργήσει και μια δυσκολία να συνδεθείς πραγματικά με κάποιον, να του αφιερώσεις ενέργεια και χρόνο και να τον αφήσεις να καταλάβει χώρο στην αληθινή σου ζωή. Εδώ καλά καλά δεν τον αφήνεις ούτε στο inbox σου να καταλάβει χώρο.

Ζούμε στα χρόνια της μοναξιάς. Και όσο κι αν λέμε ότι δεν μας αρέσει, έχουμε κουρνιάσει μέσα της. Της έχουμε παραδοθεί, σαν να μην έχουμε πια τη διάθεση να βγούμε από τη φωλιά της ή να βάλουμε κάποιον άλλο μέσα εκεί. Ισως, η απώθηση του έρωτα είναι μια άμυνα, μια δικαιολογία καλύτερα, για το ότι βαριόμαστε να ζήσουμε και να επικοινωνήσουμε και σίγουρα για το ότι φοβόμαστε να αισθανθούμε. Μπορεί να είμαστε και τόσο κουρασμένοι που αντιλαμβανόμαστε τον έρωτα σαν μια επιπλέον κούραση. Ενα βαρίδι που θα μας στείλει στον πάτο του βαρελιού από τον οποίο πρέπει να βρούμε την ενέργεια να ανέβουμε και πάλι.

Βέβαια, το ότι η τάση να μπλοκάρουμε τον έρωτα ξεπήδησε μέσα από τις νέες γενιές, από ανθρώπους γύρω στα τριάντα ή και μικρότερους, σε κάνει να αναρωτηθείς πότε πρόλαβαν να κουραστούν και δεν έχουν ενέργεια να ζήσουν κάτι τόσο ωραίο, κάτι μεγαλειώδες. Ισως δεν αντιλαμβάνονται έτσι τον έρωτα για να του δώσουν ευκαιρίες, ίσως πάλι ο έρωτας να έχει μεταλλαχτεί στην εποχή μας σε κάτι άλλο, το οποίο παίρνει τη μορφή του από τον τρόπο που εκφραζόμαστε και επικοινωνούμε πια. Μέσα από τις οθόνες, επίπεδα και μονοκόμματα, εντελώς ναρκισσιστικά, δίνοντας προτεραιότητα στην πάρτη μας και στη λεγόμενη αυτοφροντίδα, την οποία έχουμε αναγάγει σε ιερό τοτέμ και θυσιάζουμε πολλά για χάρη της.

Σε αυτή τη συνθήκη, ο έρωτας ταιριάζει απόλυτα με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, όπως τη νοούμε σήμερα. Επιφανειακά και με το πνεύμα της κατανάλωσης να τη διέπει, χωρίς τις δονήσεις των συναισθημάτων και, ενίοτε, χωρίς καν τον έρωτα, αφού μένουμε μόνοι από άποψη για να προστατευτούμε από τις παρενέργειές του. Μας αρκεί να παραγγείλουμε ένα «mystery box» σε έκδοση Αγίου Βαλεντίνου, ένα κουτί δηλαδή με καλούδια-έκπληξη, το οποίο μπορεί να μην είναι καν για ζευγαρωμένους.

Αλλωστε, η αγορά, που πάντα μυρίζεται τις τάσεις, ξέρει ότι εκείνο που έχουμε ανάγκη τη συγκεκριμένη μέρα, όπως και κάθε μέρα, δεν είναι να ζήσουμε τον έρωτα, ούτε να τον γιορτάσουμε, αλλά να τον καταναλώσουμε. Για να ευχαριστήσουμε πρωτίστως, ποιον άλλο; Τον εαυτό μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News