Κάθε μέρα η ίδια ιστορία. Πηγαίνω να ψωνίσω κάτι. Ερχεται η στιγμή της πληρωμής. Δίνω την κάρτα, ο-η υπάλληλος φέρνει το POS μηχάνημα. Παίρνει την κάρτα και την ακουμπάει στην οθόνη του. «ΔΕΝ είναι ανέπαφη. Πρέπει να βάλω pin» απαντάω, με τα νεύρα και την κούραση που λειτουργούν συσσωρευτικά, καθώς το ίδιο σκηνικό έχει επαναληφθεί μυριάδες φορές. «Α συγγνώμη. Ολες είναι ανέπαφες πλέον» είναι η εξήγηση που μου δίνουν. Ξαφνικά συνειδητοποιείς, ότι ακόμη και η κάρτα συναλλαγών σου, θεωρείται ξεπερασμένη, vintage, μιας άλλης εποχής. Τόσο γρήγορα, ακόμη και αυτή πάλιωσε; Σε τι κόσμο ζούμε; Στον κόσμο του «ανέπαφου» – σκέφτομαι, καθώς πληκτρολογώ το pin.

Εψαχνα από καιρό μία αφορμή για να γράψω για τη μοναξιά τού να έχεις ξεμείνει με μία ντεμοντέ κάρτα συναλλαγών και τελικά τη βρήκα στο αφιέρωμα του Guardian για τις υπηρεσίες του Nordic Cuddle. Η Φινλανδή Ρεμπέκα Μίκολα, προερχόμενη από μία χώρα που δεν φημίζεται για τους θερμούς εναγκαλισμούς της, δημιούργησε λοιπόν αυτόν τον παράδοξο τρόπο επαφής, διοργανώνοντας ευκαιρίες για πλατωνικές αγκαλιές μεταξύ αγνώστων, σε airbnb διαμερίσματα και άλλους χώρους, σε πολλές χώρες του κόσμου.

Φυσικά με το αζημίωτο. Δίνεις περίπου 60 ευρώ και παίρνεις σε αντάλλαγμα μία σφιχτή αγκαλιά από κάποιον που σου είναι παντελώς άγνωστος, αλλά την έχει εξίσου ανάγκη με εσένα. Οσο παράξενη, ή και αξιολύπητη κι αν φαντάζει σε κάποιους αυτή η made in Findand διαδικασία, αρκεί ένα βλέμμα γύρω τους, για να καταλάβουν γιατί ένα τέτοιο πρότζεκτ μπορεί να σημειώσει τεράστια επιτυχία. Ακόμη και σε χώρες με μεσογειακό ταμπεραμέντο, όπως η Ελλάδα.

Σε μία εποχή που το πιο ρομαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος για σένα είναι να σου δώσει τον κωδικό του στο Netflix για να βλέπεις κι εσύ σειρές και ταινίες μέχρι να σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ, η αγκαλιά τείνει πραγματικά να γίνει είδος υπό εξαφάνιση.

Ζευγάρια που με το που αποκτήσουν παιδί, το βάζουν στην κυριολεξία ανάμεσά τους, όχι όμως σαν συνδετικό κρίκο ολοκλήρωσης, αλλά σαν παρεμβατικό τοιχάκι αποξένωσης. Παντρεμένοι που σου την πέφτουν επειδή δεν βρίσκουν αυτό που θέλουν στη γυναίκα τους. Ανύπαντροι που θα τρομάξουν και θα φύγουν σαν κυνηγημένοι φασιανοί, επειδή η φράση «θέλω να είμαστε μαζί» ακούστηκε σαν ήχος από όπλο απειλητικού κυνηγού.

Γονείς που βγάζουν διαρκώς τα παιδιά τους φωτογραφία για να τα ποστάρουν στα social media, αλλά δεν μπαίνουν στον κόπο να τυπώσουν ούτε μία για να τους φτιάξουν φωτογραφικό άλμπουμ. «Φίλοι» που εξαφανίζονται με το που θα σου εμφανιστεί η πρώτη σοβαρή δυσκολία.

Οσα στρωματάκια γιόγκα κι αν ξετυλιχθούν σε σχολές ευεξίας και σε πάρκα, όσο καλά κι αν μάθεις να ισορροπείς στο ένα σου πόδι, όσο αξιοθαύμαστα κι αν καταφέρεις να αναπνέεις από το διάφραγμα, αν δεν είσαι έτοιμος να αναμετρηθείς με εσένα τον ίδιο αλλά και με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, η πραγματικότητα θα σε τσακίσει. Λες και είναι απαγορευτικό να αγγίξει έστω και λίγο, η άκρη από το στρωματάκι κάποιου άλλου, την άκρη του δικού σου.

«Θα σου στείλω ρέικι» μου είχε πει κάποτε μία φίλη που είχε βαρεθεί να ακούει και να απαριθμεί τα επτά κακά της μοίρας μου, που ήρθαν και με βρήκαν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν είχε χρόνο, ούτε διάθεση να με ακούσει να κλαψουρίζω και σκέφτηκε πως έτσι θα έβγαζε την υποχρέωση. Παλιά έστελναν λουλούδια στα νοσοκομεία, ή στεφάνια στα νεκροταφεία. Τώρα ο ένας στον άλλο στέλνει ρέικι.

Στον «Τιτανικό» του Τζέιμς Κάμερον, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο παραχωρεί στην Κέιτ Γουίνσλετ τη θέση του πάνω στη σανίδα σωτηρίας για να σωθεί εκείνη, κι ας πεθάνει ο ίδιος. Σήμερα, πρέπει απλά να είμαστε ευγνώμονες για τον κωδικό του Netflix. Για να βλέπουμε «Τιτανικό» και άλλες ιστορίες αγάπης κλαίγοντας μοναχικά μπροστά στην οθόνη.

Προτού λοιπόν βρεθούμε στην αμήχανη θέση να πληρώσουμε 60 ευρώ με την ανέπαφη κάρτα μας για μία αγκαλιά με έναν άγνωστο, μήπως ήρθε η ώρα να ξανασυστηθούμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους; Ο καθένας με ό,τι και όποιον έχει.

Ο άνδρας με τη γυναίκα του, που τον έχει εξορίσει στον καναπέ για να κοιμάται -μέχρι ποια ηλικία αλήθεια; – με το τετράχρονο παιδί τους. Οι φίλες που έχουν πολύ καιρό να μοιραστούν κάτι ουσιαστικό και επειδή ακολουθεί η μία την άλλη στο Instagram, νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Και ένα ολοκαίνουριο ζευγάρι, που δεν φοβάται να παραδεχτεί ότι φοβάται. Να δείξει ο ένας στον άλλο τις ρωγμές του χωρίς φίλτρα. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, ω ναι. Χρειάζεται να του έχεις εξομολογηθεί το pin. Μία πράξη αντίστασης σε έναν κόσμο ανέπαφο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News