Οσο προχωρεί το καλοκαίρι και με την εμπειρία που έχει συσσωρευτεί από τη ζωή με την Covid, εύκολα μπορεί κανείς να δει το σενάριο των επόμενων μηνών.

Με τα υπαρκτά δεδομένα και παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στα νησιά και τους τουριστικούς προορισμούς, διαπιστώνεται ότι η πανδημία καλπάζει στους εφήβους και τις συναφείς ηλικίες, που είτε δεν έχουν εμβολιαστεί είτε δεν έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό, είτε δεν τους απασχολεί η πανδημία – μέχρι να κολλήσουν.

Με βάση τα προχθεσινά, επίσημα στοιχεία, πλήρως εμβολιασμένοι είναι 5,5 εκατομμύρια Eλληνες. Ο μισός πληθυσμός. Δεν το λες απογοητευτικό, δεν είναι όμως και πολύ ενθαρρυντικό το νούμερο. Με ένα τέτοιο ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης, η ασφαλέστερη πρόβλεψη είναι ότι με την επιστροφή στις πόλεις, η εικόνα θα είναι η γνώριμη, του προηγούμενου φθινοπώρου – αν όχι χειρότερη. Η πανδημία θα καλπάζει και μόνο να ελπίζει θα μπορεί κανείς για την αποφυγή του εφιαλτικού σεναρίου.

Η ελπίδα αυτή δεν λέει και πολλά και πάντως υπάρχει ένα δεδομένο. Οτι δεν πρόκειται να υπάρξει νέο lockdown. Ετσι τουλάχιστον λέει η κυβέρνηση.

Ομως, πόσο απλά είναι τα πράγματα υπό αυτό το πρίσμα και πόσο αρκεί κάτι τέτοιο; Είναι προφανές ότι εν όψει του χειμώνα θα πρέπει να ληφθούν άλλου τύπου μέτρα, αποτελεσματικά και εφαρμόσιμα, ως προς την πρόσβαση των εμβολιασμένων σε δραστηριότητες και τον αποκλεισμό των ανεμβολίαστων από αυτές (π.χ. εστίαση, διασκέδαση, άθληση, ψυχαγωγία κ.λπ.).

Καταλαβαίνει κανείς ότι κάτι τέτοιο θα διαμορφώσει και πολιτικά δεδομένα. Η κυβέρνηση θα βρει απέναντί της τους αντιεμβολιαστές, ειδικά από τη στιγμή που η επιλογή τους θα σημάνει και ένα είδος κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού. Μένει να φανεί πώς θα σταθμιστούν οι πολιτικές αποφάσεις με αυτόν τον γνώμονα.

Σε συνδυασμό με αυτά, όμως, παραμένει το μείζον ζητούμενο: η λειτουργία των σχολείων. Εως τώρα ισχύει η δέσμευση ότι όλες οι βαθμίδες εκπαίδευσης θα λειτουργήσουν κανονικά, με τεστ, μέτρα, μάσκες κ.λπ. και ότι η νέα σχολική χρονιά θα ξεκινήσει στις 13 Σεπτεμβρίου.

Δεν έχει κανείς λόγο αυτή τη στιγμή να πιστέψει κάτι διαφορετικό από τα όσα έχουν εξαγγελθεί. Εχει όμως κάθε λόγο να ανησυχεί και να αναρωτιέται, πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία δίχως πρόβλημα, με ένα μείγμα ανεμβολίαστων εφήβων (και των γονέων τους) και ανεμβολίαστων προεφήβων, παιδιών και νηπίων.

Με τις διαβεβαιώσεις που έχουν δοθεί, οποιοδήποτε πισωγύρισμα, ειδικώς στο θέμα της λειτουργίας των σχολείων, δεν θα είναι τόσο απλό και το πολιτικό – κοινωνικό – ψυχικό κόστος του θα είναι από μεγάλο έως και τεράστιο.

Γι’ αυτό και οι απαιτήσεις για ένα διαφορετικό σχέδιο είναι μεγαλύτερες από ποτέ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News