Οταν είσαι κυβέρνηση και πλησιάζουν εκλογές, τι κάνεις; Ανοίγεις το πουγκί και μοιράζεις. Οι πιο προνοητικοί, μάλιστα, τα σχεδιάζουν έτσι ώστε να κρατάνε το πουγκί γεμάτο ως το τέλος για να έχουν να δώσουν λίγο πριν από την κάλπη. Κάθε δόσιμο ένα ή δύο χρόνια νωρίτερα δεν έχει εκλογικό όφελος. Οι παροχές έχουν νόημα λίγους μήνες ή και εβδομάδες πριν, όταν ο ψηφοφόρος ψάχνει σε ποιο συρτάρι έχει καταχωνιασμένο το εκλογικό βιβλιάριο. Εξάλλου, υπάρχει κι εκείνο το περίφημο 10% του εκλογικού σώματος που αποφασίζει την τελευταία εβδομάδα τι θα ψηφίσει. Αυτούς πώς θα τους επηρεάσει, αν όχι με κάποια αυξησούλα ή ένα έκτακτο επιδοματάκι;

Στην απέναντι όχθη, όταν είσαι αντιπολίτευση και πλησιάζουν εκλογές, τι περιμένεις; Να δεις την κυβέρνηση που αντιμάχεσαι να ανοίγει το πουγκί και να μοιράζει χρήμα στους ψηφοφόρους. Είσαι προετοιμασμένος. Και πώς το αντιμετωπίζεις αυτό; Μα, με κατηγορίες για ψηφοθηρικές μαυρογιαλούρικες πρακτικές που έχουν στόχο την εξαγορά των ψηφοφόρων. Με κατηγορίες ότι η πανικόβλητη κυβέρνηση μοιράζει ψίχουλα, τα οποία όμως δεν πρόκειται να ρίξουν στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων, ούτε να αποτρέψουν τη βέβαιη ήττα της που έρχεται. Ανακοινώσεις που γράφονται πανομοιότυπα από τον καιρό του Βενιζέλου.

Κλασικά πράγματα, πόσες φορές τα ‘χουμε δει; Και πόσες φορές, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, τα άκουσαν ως κυβερνήσεις και τα επικαλέστηκαν ως αντιπολιτεύσεις; Η πολιτική μας ζωή τελικά είναι πολύ πληκτική, τραγικά επαναλαμβανόμενη. Θα μου πείτε ότι το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ μοίραζε 500άρικα μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, τα οποία είχε εξοικονομήσει αρμέγοντας φορολογικά τη μεσαία τάξη. Ενώ τώρα η ΝΔ μοιράζει επιδόματα δυο-τρεις μήνες πριν τις κάλπες, με παράλληλη μείωση των φόρων. Ναι, μοιάζει να έχει διαφορά η μία πρακτική από την άλλη, αλλά αρκεί αυτή η δικαιολογία για να αγνοήσουμε ή να αποδεχτούμε αυτό που καταγγέλλαμε;

Η ΝΔ έχει να λέει ότι με την επιτυχημένη οικονομική πολιτική της έφτιαξε δημοσιονομικό χώρο, άρα έχει περίσσευμα για να μοιράσει. Το πότε θα μοιράσει αυτό το πλεόνασμα είναι δευτερεύον, το πρωτεύον είναι ότι κατάφερε να το φτιάξει, δηλαδή να δημιουργήσει πλούτο τον οποίον επιστρέφει στην κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ μουρμουρίζει ότι οι επιστροφές αυτές είναι αφ’ ενός «ψίχουλα» και αφ’ ετέρου δεν είναι μόνιμες, αλλά έκτακτες. Και υπόσχεται περισσότερα ψίχουλα και πιο μόνιμα. Τα λέει αυτά κουβαλώντας στην πλάτη του ένα παρελθόν, στο οποίο είχε υποσχεθεί να δώσει δέκα και κατέληξε να πάρει δεκαπέντε.

Και ενώ εξελίσσεται αυτή η επική ψιχουλομαχία, αναρωτιέμαι πού πήγε εκείνη η παλιά εκλογική συνταγή που έλεγε «δεν σε ψηφίζουν γι’ αυτά που έδωσες, αλλά γι’ αυτά που περιμένουν να δώσεις»; Και τι, αλήθεια, ισχύει ως συνέχεια αυτής της παμπάλαιας συνταγής; «Οσο πιο πολλά έδωσες ως τώρα, τόσο περισσότερα περιμένουμε να δώσεις στο μέλλον», ή μήπως «εσύ έδωσες όσα ήταν να δώσεις, οπότε πάμε και στον άλλον για να τα πάρουμε κι απ’ αυτόν»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News