Οταν κάποιο δημόσιο πρόσωπο αποφασίζει να μιλήσει, λογικά έχει κάτι να πει, το κάνει για κάποιον λόγο. Ειδικώς στην περίπτωση του καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου, θα περίμενε κάποιος ότι αυτό ισχύει στο απόλυτο.

Υπό αυτήν την έννοια η επιλογή της συγκυρίας για να δώσει μία συνέντευξη ποταμό στη «Lifo» με θέμα κατά βάση την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, προξενεί μεγάλη εντύπωση.

Και αυτό γιατί με τα λεγόμενά του ο καθηγητής μοιάζει να ρίχνει νερό στον μύλο του Αλέξη Τσίπρα, την στιγμή που ο πολιτικός χώρος στον οποίο υποτίθεται ότι εντάσσεται ο καθηγητής έχει γκρεμίσει τις γέφυρες προς τις τάχα σοσιαλδημοκρατικές ακροβασίες του Πρωθυπουργού. Και προσπαθεί, όπως προσπαθεί, να αντεπιτεθεί.

Το ολιγόλογο συμπέρασμα της συνέντευξης του κ. Αλιβιζάτου συμπυκνώνεται στο ότι ο Τσίπρας είναι γοητευτικός και τετραπέρατος, ότι ο Μητσοτάκης έγινε περίπου τυχαία αρχηγός της ΝΔ και ότι το ΚΙΝΑΛ είναι ξοφλημένο και αργοπεθαίνει. Κατά τα άλλα πάντως ο καθηγητής εκφράζεται κατά του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς περιστροφές. Διαχωρίζει όμως πάντοτε τον Πρωθυπουργό. Λες και εκείνος είναι, ή μάλλον έγινε, κάτι άλλο.

«Εχει το μεγάλο προσόν που είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου να είναι πολύ γοητευτικός στη συνομιλία. Και πολύ συμπαθής», αναφέρει ο κ. Αλιβιζάτος. Γούστα είναι αυτά, βέβαια, αλλά προσθέτει και αυτό: «Εχει ταχύτατη αντίληψη και πραγματικά αισθάνεσαι ότι δεν χρειάζεται να συζητάς από τα πιο στοιχειώδη στην αρχή μαζί του για φτάσεις εκεί που θέλεις. Πιάνει πουλιά στον αέρα».

Στην γενικότερη δε εκτίμησή του για τον ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει ως εξής: «Ο ρεαλισμός και ο πραγματισμός της εξουσίας τούς έχει αλλάξει. Το ζητούμενο δεν είναι ο τίτλος, το πώς ονομάζεσαι, αλλά το αν γίνεσαι ένα γνήσιο ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό κόμμα που στηρίζεται στον κοινοβουλευτισμό, στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην Ευρώπη. Εκεί δεν είμαι βέβαιος ότι είναι όλοι σύμφωνοι, αν και βγάζω τον πρωθυπουργό έξω από αυτό. Έχω την εντύπωση πως το γεγονός ότι είναι νέος τον τοποθετεί στη σωστή μεριά».

Προφανώς, ναι, είναι στην σωστή μεριά ο Πρωθυπουργός… Διορίζοντας την Βασιλική Θάνου στο γραφείο του και στη συνέχεια στην σημερινή της θέση, ή καλύπτοντας τον Παύλο Πολάκη, ή στέλνοντας επιστολές με υποδείξεις ενεργειών στον Πρόεδρο της Βουλής και τόσα άλλα σωστά που έχει πράξει σε αυτό το πεδίο, το δύσκολο: του σεβασμού των θεσμών, της διάκρισης των εξουσιών και άλλων τέτοιων λεπτομερειών.

Ως προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο κ. Αλιβιζάτος διαπιστώνει ότι εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ «επειδή τα αντίστοιχα μηχανάκια (με εκείνα της εκλογικής διαδικασίας στο ΚΙΝΑΛ) δεν λειτούργησαν στις εκλογές της ΝΔ κατόρθωσε να εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης». Αλλον λόγο για την εκλογή του κ. Μητσοτάκη δεν βλέπει.

Και ως προς το ΚΙΝΑΛ διαπιστώνει επίσης ότι οι πιθανότητες επιβίωσής του είναι πολύ δύσκολες. «Δεν είμαι αισιόδοξος. Αυτήν τη στιγμή φοβάμαι ότι τον χώρο τείνει να τον καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προοπτικές δεν είναι ευχάριστες. Δεν έχει επιτευχθεί καν το να υπηρετήσουμε την ενότητα με ένα μίνιμουμ κοινό πρόγραμμα». Θεωρεί εν ολίγοις ότι ο μετέωρο εγχείρημα του Τσίπρα έχει ήδη επιτύχει. Δεν το βλέπουν ακόμη και τόσοι πολλοί άλλοι.

Τι πολιτικές εντυπώσεις δημιουργούνται από τον συνδυασμό των λεγομένων αυτών του κ. Αλιβιζάτου, δεν χωρεί και πολλές ερμηνείες. Λίγο πολύ οι περισσότεροι είναι άχρηστοι και ο Πρωθυπουργός περίπου ο «λευκός Πελέ» της πολιτικής.

Είναι λοιπόν ο Νίκος Αλιβιζάτος άλλος ένας από εκείνους που υποκύπτουν στην αμφιλεγόμενη γοητεία του Αλέξη Τσίπρα; Μάλλον όχι, λένε όσοι τον γνωρίζουν. Ή ορθότερα: θα δείξει.

Επειδή όμως η συγκυρία πάντα έχει την σημασία της, ο καθηγητής έχει μία ατυχία. Τα λεγόμενά του μοιάζουν απλώς κάπως λιγότερο κακόφωνα από το ποιηματάκι της Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου: «Σε λένε Αλέξη και είσαι ηγέτης. Η κάθε σου λέξη, ομόνοια και καταπέλτης»…

Δεν θα δούμε ποτέ τέτοιο ντουέτο, αλλά ίσως και να άξιζε τον κόπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News