Υπάρχουν ρεπορτάζ για τον ΣΥΡΙΖΑ, όλο και περισσότερα κάθε μέρα, στα οποία δεν αναφέρεται καν το όνομα του Αλέξη Τσίπρα. Για αυτό βέβαια έχει φροντίσει και ο ίδιος καθώς δεν επιθυμεί την παραμικρή εμπλοκή στο παιχνίδι για τη διαδοχή του.

Ομως ως φαινόμενο, αυτή η απουσία αναφορών, δείχνει και πόσο γρήγορα εξελίσσεται η ζωή σε κάθε επίπεδο. Ο Τσίπρας ανακοίνωσε παραίτηση, τον έκλαψαν πολιτικά για τρεις μέρες και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Και έτσι πρέπει.

Ταυτοχρόνως, όμως, απελευθερώθηκαν δυνάμεις που επί Τσίπρα κρατούσαν χαμηλούς τόνους. Και οι επιμέρους συγκρούσεις δείχνουν ότι η επόμενη μέρα, μετά την εκλογή ηγεσίας, δεν θα είναι ανέφελη για όποιον πάρει την προεδρική καρέκλα. Ασφαλώς αδιαφιλονίκητο φαβορί είναι η Εφη Αχτσιόγλου για λόγους που όλοι γνωρίζουμε και κατανοούμε. Ωστόσο θα έχει μεγάλη σημασία να δούμε την κατάσταση στην οποία θα φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως την κομματική κάλπη. Διότι ακόμα και αν κερδίσει η Αχτσιόγλου, τα πράγματα δεν θα είναι ρόδινα αν έχει απέναντι της καπετανάτα που θα απαιτήσουν την εκπροσώπηση τους ως διακριτές τάσεις. Θα αναρωτηθείτε τι θα έχουν για να μοιράσουν όλοι αυτοί. Λίγα πράγματα, ειδικά αν η επιρροή του κόμματος διατηρηθεί φθίνουσα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να πάει πουθενά με ένα πληθωρισμό φωνών που θα επιβεβαιώνουν συγκρούσεις ανάμεσα σε τάσεις και προσωπικά συμφέροντα. Ούτε με ξεκατινιάσματα όπως αυτό του Πολάκη με τον διευθυντή της κομματικής εφημερίδας. Για αυτό και η Αχτσιόγλου δεν θα έχει καμία ελπίδα αν δεν διαλύσει και δεν επανιδρύσει το κόμμα εκ θεμελίων, ακόμα και αν χρειαστεί να δείξει την έξοδο σε κάποιους. Μπορεί ένας διασπασμένος ΣΥΡΙΖΑ να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας; Στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ, η συγκυρία του έδωσε την εξουσία, δεν την κέρδισε το κόμμα στην κοινωνία. Ομως ένας ΣΥΡΙΖΑ της εσωκομματικής μουρμούρας, που δεν θα σταματήσει ποτέ όσο δεν φαίνεται η εξουσία στον ορίζοντα, θα συρρικνώνεται μέρα με τη μέρα.

Η Αχτσιόγλου, λοιπόν, οφείλει να φτιάξει καινούργιο μαγαζί που θα λειτουργεί υπό τους δικούς της όρους και όχι υπό τις συμβουλές και τις ίντριγκες περιφερόμενων γερόντων που φορούν το χιτώνιο του ιστορικού στελέχους. Το στοίχημα που θα βρει μπροστά της δεν είναι να πάρει την εξουσία, αλλά να φτιάξει ένα ελκυστικό κεντροαριστερό σχήμα μέσα από διεύρυνση προσώπων, όχι με αλλαγή ρόλων και αναχρονιστικούς αριστερίστικους βυζαντινισμούς. Αλλά πρώτα πρέπει να ρίξει το σημερινό μαγαζί, όπως έκανε ο Ηλίας με το «Βιετνάμ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News