«Υπάρχει μια νοοτροπία συγκρούσεων που μας κάνει να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, να ζούμε μέσα σε σαπουνόφουσκες, που, όσο όμορφες κι αν είναι, είναι και επουσιώδεις. Αρχίζουμε να συνηθίζουμε τα βάσανα των άλλων “Δεν μ’ επηρεάζουν”. Κανείς στον κόσμο δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Ποιος ευθύνεται για το αίμα των αδελφών μας; Για τους πρόσφυγες που ξεβράζονται στις ακτές της Μεσογείου; “Δεν είναι δικό μου θέμα. Κάποιος άλλος να ασχοληθεί. Πάντως όχι εγώ”. Μα, όταν δεν φταίει κανείς, εν τέλει φταίνε όλοι». Λόγια, μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου. Θα τον περιέγραφα ως τον άνθρωπο-ηγέτη που πίστευε στις γέφυρες. Ακόμα περισσότερο, ως κάποιον ηγέτη που διέθετε ή καλλιέργησε δύναμη ψυχής και αναστήματος αληθινού πλούτου να ζητάει «Συγγνώμη». Αρα, με βασικό υλικό την ταπεινότητα.

Θα μου πεις… Ηταν θρησκευτικός ηγέτης. Το κόσμο μας διαφεντεύουν και θρησκευτικοί ηγέτες που ο λόγος τους στάζει αίμα, καθοδηγεί σε μάχες, σε εκδίκηση. Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο Ποντίφικας, ο ηγέτης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας αλλά και αποκαλούμενος Υπερασπιστής των φτωχών, πνευματικός καθοδηγητής των περισσότερων από ένα δισεκατομμύρια πιστών, απεδήμησε εις Κύριον… Τούτες τις αχαρτογράφητες μέρες του πλανήτη μας. Μα, και πότε το μέλλον ήταν χαρτογραφημένο; Ποτέ! Ποτέ! Αλλά και τόσο πολύ; 

Ηγέτης του πλανήτη, ο πρόεδρος Τραμπ. Πόσο έπαιξαν με τη φωτιά όλοι για να επανέλθει ο πρόεδρος Τραμπ. Πόσο τραγικά πρεσβύωπες. Πόσο υπογείως κτηνώδης, ως επιτομή του αμοραλισμού, η συμπεριφορά των Δημοκρατικών στον πρόσωπο του Μπάιντεν. Φταίει ο Τραμπ που του έστρωσαν το χαλί της επανεμφάνισης; Φταίει ο Τραμπ που έκαναν το καλύτερο-χειρότερό τους για να επανέλθει και δη «αποτελεσματικότερος»; Τόσο κουφοί στο τρίξιμο δοντιών του κόσμου; Τόσο τυφλοί στον λαϊκισμό που άναβε πολεμικές μηχανές;

Και ιδού! Μέγα κατόρθωμα. Ηλθε! Αυθάδης πλούτος όσο ποτέ άλλοτε. Κοινωνική αμορφωσιά στο απόγειο. «Χαμηλοί» ανεβασμένοι σε ξυλοπόδαρα υπεροπτικής εξουσίας. Σύγκρουσης το ανάγνωσμα. Γκρεμίζοντας γέφυρες. Η ταμπέλα «Νέος σερίφης στην πόλη» τα είπε, τα λέει όλα. «Τώρα να δείτε τι θα πάθετε!». Ο πλανήτης ως υπάκουη γυναίκα κακοποιητή με χαμόγελο «Και πού να πας, μωρή; Εγώ, εδώ, στην τσέπη σε κρατάω»… Οπως ξέρει ο καθένας και μπορεί. Μπορεί;      

Ο Πάπας Φραγκίσκος, ακόμα και μια μέρα πριν από τον θάνατό του, απηύθυνε έκκληση για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα…Πόσα σκοτωμένα παιδιά μετράει η Γάζα; Μετράει κανείς; ‘Η κατέστη πια βαρετό να μετράει; Πόσο αίμα στα χώματα του μελλοντικού resort; Ούτε η απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων, των «δικών» τους παιδιών, δεν τους πολυκαίει; 

Ο Πάπας Φραγκίσκος, ακόμα και μια μέρα πριν από τον θάνατό του, προσευχήθηκε για τους ανθρώπους που υποφέρουν στην Υεμένη, την Ουκρανία, τη Μιανμάρ και αλλού «Θα ήθελα να ανανεώσουμε την ελπίδα μας ότι η ειρήνη είναι δυνατή!» έγραψε. Μα αυτόματα σκέφτηκα «Ούτε καν!», όπως λέει μια φράση η εγγονή μου. Ούτε καν! Νέος σερίφης στην πόλη, Πάπα μου. Φέρων την κουλτούρα του, τις αξίες του. Μια γειτονιά ο πλανήτης των οκτώ δισεκατομμυρίων μας. Σεις, καθοδηγούσατε το ένα. Οπως ξέρει ο καθένας και μπορεί. Μπορεί! 

Ξέρω, ξέρω. Θα μου πείτε να μην τα συγχέω. Αλλο ο θρησκευτικός ηγέτης και άλλο ο πολιτικός. Είναι τόσο ξεκομμένες έννοιες; Χωράει μεγάλη συζήτηση. Ας παρακάμψουμε και ας πούμε ότι είναι οι άγριες μέρες μας. Οι αχαρτογράφητες όσο ποτέ. Η «κουλτούρα», η τόσο αντίθετη, των με αίμα κατακτημένων αξιών, της Ευρώπης. Ο νέος σερίφης στην πόλη… Ισως, ίσως, ίσως… Πάντως, στο άκουσμα του θανάτου του Πάπα Φραγκίσκου ένιωσα το τράνταγμα του παιδιού στην παιδική χαρά όταν το άλλο παιδί καταβαίνει απότομα από την τραμπάλα. Ενα μπαμ. Στο δόξα πατρί.  

ΥΓ. Ο Πάπας Φραγκίσκος διέθετε το μεγαλείο ψυχής και αληθινού πλούτου να ζητάει «Συγγνώμη». Ο νέος πλούτος, αυτά… Ούτε καν! Πιθανολογώ θα βρεθούμε και κερατάδες και δαρμένοι. «Οταν δεν φταίει κανείς, εν τέλει φταίνε όλοι».        

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News