Το πρωί της περασμένης Τρίτης, η φίλη που βρίσκεται για λίγες ημέρες στο νησί καταγωγής της ξύπνησε από την έντονη οσμή καπνού. Πολύ γρήγορα ανακάλυψε ότι λίγα μέτρα από το σπίτι της, μια γιαγιά είχε βάλει φωτιά για να κάψει σκουπίδια… Καθώς φυσούσε πολύ δυνατός άνεμος, 7-8 μποφόρ, η φίλη ανησύχησε. Το ίδιο έκαναν και άλλοι γείτονες, οι οποίοι φώναξαν στη γιαγιά να σβήσει αμέσως τη φωτιά. Εκείνη τους αγνόησε και η φίλη κάλεσε το τοπικό αστυνομικό τμήμα, που βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στο οικόπεδο όπου καίγονταν τα σκουπίδια.

«Δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι, καλέστε την Πυροσβεστική» ήταν η απάντηση του αστυνομικού. «Μα, η Πυροσβεστική είναι στην πόλη και θέλει τουλάχιστον μισή ώρα για να έρθει, αν ξεφύγει η φωτιά, τελειώσαμε» αντέτεινε η φίλη. Δεν έλαβε άλλη απάντηση, οπότε κάλεσε την Πυροσβεστική, η οποία όντως εμφανίστηκε έπειτα από 30 λεπτά. Στο μεταξύ οι γείτονες είχαν ενημερώσει τη γιαγιά ότι «έρχεται η Πυροσβεστική και θα σου βάλει μεγάλο πρόστιμο» και εκείνη εδέησε να σβήσει τη φωτιά…

Οπως έχουμε γράψει σε πρόσφατο άρθρο, άνθρωποι αμελείς, επιπόλαιοι, ανεύθυνοι και ασυναίσθητοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι – ευτυχώς, υπάρχουν και υπεύθυνοι άνθρωποι, για να μας προστατεύουν ενίοτε. Και οι άνεμοι θα υπάρχουν και θα φυσάνε, ειδικά στα νησιά μας, είναι το σύνηθες και το αναμενόμενο τα 6 και 7 μποφόρ (αν και όχι μέσα Σεπτεμβρίου). Δυστυχώς, παρά τις έως πολύ πρόσφατα καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές, υπάρχουν, ζουν και βασιλεύουν και οι γνωστές δυστοκίες του συστήματος.

Η φίλη είχε δίκιο να διαμαρτύρεται στον αστυνομικό ότι έως ότου φτάσει η Πυροσβεστική να συνετίσει τη γιαγιά, η φωτιά θα μπορούσε να είχε «ξεφύγει» – πόσες φορές το έχουμε δει ή ακούσει; O αστυνομικός από την πλευρά του είχε τυπικά δίκιο να την παραπέμψει στην Πυροσβεστική. Και η Πυροσβεστική θα είχε «δίκιο» αν έφτανε και η φωτιά είχε αρχίσει να καίει δάσος. Και το δάσος θα καιγόταν, ίσως μαζί και σπίτια και, ποιος ξέρει, ίσως άνθρωποι και ζώα. Και για μια ακόμη φορά, θα μαθαίναμε ότι το «σύστημα» τυπικά λειτούργησε σωστά, αλλά στην ουσία «βοήθησε» σε μια νέα καταστροφή. Και, βέβαια, όπως σχεδόν πάντα και παντού συμβαίνει, θα φταίνε από λίγο όλοι, άρα κανείς.

Κάτι τέτοιο θα πρέπει να εννοούν όσοι μιλούν για «έλλειψη συντονισμού». Στην πραγματικότητα, όμως, έχουμε έλλειψη κοινής λογικής. Μυαλού. Και έλλειψη ευαισθησίας και ενσυναίσθησης. Πρώτα από τον αστυνομικό, που ναι μεν λειτούργησε by the book, αλλά τι ακριβώς θα πάθαινε αν έστελνε κάποιον συνάδελφό του (ή σηκωνόταν για λίγο ο ίδιος) να περπατήσει 50 μέτρα και να απαιτήσει από τη γιαγιά να σβήσει τη φωτιά; Και έπειτα, από το όλο σύστημα, που είναι έτσι διαμορφωμένο και στημένο ώστε να ευνοεί και τον μη συντονισμό και τον παραλογισμό και τον «πού να τρέχω τώρα» ωχαδερφισμό, όπως και τον μη καταλογισμό (ευθυνών).

Επειτα από τόσες και τέτοιες καταστροφές, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πιο απλές και άμεσες διαδικασίες, που να συμβάλλουν στην άμυνα και προστασία του πολίτη, αντί να τον εκθέτουν σε κίνδυνο; Ειδικά για τις φωτιές, δεν θα μπορούσε να υπάρχει το λεγόμενο «one button», που θα κινητοποιούσε αμέσως κάθε διαθέσιμη δύναμη με γνώμονα την εγγύτητα και όχι τη –με τη στενή έννοια– αρμοδιότητα;

Να συντονιστούμε, καμία αντίρρηση, αλλά πότε; Γιατί, αν είναι πρώτα να καούμε ζωντανοί, καλύτερα να αρχίσουμε να τρέχουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στο οποίο, άλλωστε, έχουμε ήδη εκπαιδευτεί, με το 112.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News