Αυτή η συζήτηση στην Βουλή, μου ‘χει κάτσει στην άκρη του μυαλού μου και δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω. Σαν πετραδάκι που χώθηκε στο παπούτσι μου κι αν δεν το βγάλω είναι αδύνατο να χαρώ τον περίπατο μου. «Δεν είναι και πολύ υγιές αυτό» θα έλεγε κάποιος ψυχολόγος, πλην τι θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς τις εμμονές του; Αχρωμος, άοσμος, άγευστος, επίπεδος. Κι εγώ από τις βαρετές επίπεδες στέπες προτιμώ τα ψηλά βουνά κι ας έχουν βαθιές χαράδρες.

«Μα ποιο σημείο της συζήτησης, έγινε πετραδάκι στο παπούτσι σου;» θα ρωτήσετε. Να σας το πω. Το κρεσέντο του Τσίπρα. Εκεί που φώναζε «πείτε μου κύριε Μητσοτάκη, είναι ο κύριος Ανδρουλάκης πράκτορας και τον παρακολουθούσατε; Είναι ο κ. Ανδρουλάκης υπηρέτης ξένων συμφερόντων; Απαντήστε τώρα, κόβω την αγόρευση μου και σας δίνω τον λόγο. Απαντήστε» (δίκιο είχε ο Τσίπρας που μίλησε για αγόρευση, κατά τα λεκτικά ειωθότα αυτοί που αγορεύουν είναι οι εισαγγελείς, οι πολιτικοί άνδρες εκφωνούν λόγους κι αυτός ως αυτόκλητος εισαγγελέας ανέβηκε στο βήμα).

Αυτό το ξέσπασμα του, αυτή η απρόσμενη ιερή οργή του ήταν που έφερε την ξινίλα στο στομάχι μου. Στο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» του Λουί Ντε Μπερνιέρ  (στο βιβλίο) ο Ιταλός αφηγητής λέει σε μια στιγμή: «Εμείς πήγαμε να κάνουμε μια χαλαρή βόλτα στην Αλβανία, αλλά οι Ελληνες αντέδρασαν λες και τους είχαμε βιάσει τις μανάδες». Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα αυτό το απόσπασμα, βλέποντας τον Τσίπρα  ως οργίλο συνήγορο υπεράσπισης του ΠΑΣΟΚ και του κ. Ανδρουλάκη. Αν παρακολουθούσαν τον ίδιον, λιγότερο θα φώναζε (το ίδιο ένιωσα κι όταν τον άκουσα να επικαλείται τις νομικές απόψεις του Βαγγέλη Βενιζέλου).

Και σκέφτηκα πως σε όλα ήταν καλά προετοιμασμένη η «αγόρευση» του κ. Τσίπρα, εκτός από ένα σημείο που του ξέφυγε. Δεν το στάθμισε καλά. Η σωστή εκφορά της πρόκλησης προς τον πρωθυπουργό, θα ήταν η ακόλουθη. «Πείτε μου κύριε Μητσοτάκη, είναι ο Γερμανοτσολιάς πράκτορας και τον παρακολουθούσατε; Είναι ο Νενέκος υπηρέτης ξένων συμφερόντων; Απαντήστε τώρα, κόβω την αγόρευση μου και σας δίνω τον λόγο. Απαντήστε».

Δεν το είπε σωστά, δεν έλαβε απάντηση. Αν ήταν συνεπής με την ιστορία του και δεν χάιδευε εκεί που έφτυνε, μπορεί και να ‘παιρνε απάντηση εκείνη την στιγμή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News