Δέκα ημέρες μετά το πέρασμα της «Ντάνιελ» και όλοι λίγο-πολύ έχουμε εμπεδώσει τόσο το πρωτοφανές του μεγέθους της κακοκαιρίας, όσο και το αν έγιναν λάθη στην πρόληψη, στις εκκενώσεις, στην εκπόνηση και στη συντήρηση έργων υποδομών κ.λπ. Διά της έρευνας, δε, που παρήγγειλε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ενδεχομένως να αποδοθούν και ευθύνες – ως συνήθως βέβαια για να δούμε κάτι τέτοιο, θα περάσουν χρόνια. Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός θα επωμιστούν το –όποιο– πολιτικό κόστος όσον αφορά τη διαχείριση επί του πεδίου και για το τι (δεν) έγινε πριν, αλλά και για όσα καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της θεομηνίας.

Αυτά, όμως, που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα, εν πρώτοις σε βραχυπρόθεσμο και στη συνέχεια σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο, μοιάζουν σχεδόν ακατόρθωτα. Είναι ικανή οποιαδήποτε πολιτική δύναμη, με τη συνδρομή του υπάρχοντος κεντρικού ή αποκεντρωμένου κρατικού μηχανισμού να προχωρήσει στην αποκατάσταση, την ανοικοδόμηση και την ανασυγκρότηση της πλέον παραγωγικής περιοχής της χώρας;

Διασφάλιση δημόσιας Υγείας, καταγραφή των καταστροφών και καταβολή αποζημιώσεων, ανάταξη υποδομών, επανεγκατάσταση των (προσωρινώς;) αστέγων, εξασφάλιση ευρωπαϊκού χρήματος. Μια μακρά λίστα, σχεδόν στα όρια του χάους. Μιλάμε για την ανάγκη επανίδρυσης σχεδόν ολόκληρης της Θεσσαλίας. Ο πραγματικός Γολγοθάς τώρα αρχίζει.

Είναι πολλές εκατοντάδες, μάλλον χιλιάδες, οι οικογένειες που είδαν μέσα σε λίγες ώρες να καταστρέφονται ολοσχερώς οι περιουσίες τους. Να καταρρέει η καθημερινότητά τους. Είναι πολύ σκληρό να γίνεσαι πρόσφυγας δίπλα ακριβώς στον τόπο σου. Αυτή είναι, όμως, τώρα πια η πραγματικότητα – κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τα τετελεσμένα. Από εδώ και στο εξής, οι απαιτήσεις από την κυβέρνηση είναι απείρως περισσότερες, ενώ δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια καθυστερήσεων και λαθών.

Η διαχείριση της επόμενης ημέρας αποκτά χαρακτήρα ενός πολύπλευρου πολιτικού στοιχήματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε το θέλει είτε όχι, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να διαχειριστεί μια από τις δυσκολότερες και πλέον περίπλοκες περιόδους της χώρας μετά τη Μεταπολίτευση.

Η αλήθεια είναι ότι η έως τώρα εικόνα δεν είναι καλή. Η εθνική οδός Αθηνών – Θεσσαλονίκης παραμένει κλειστή, ενώ σε τουλάχιστον ακόμα επτά χωριά η πρόσβαση είναι αδύνατη. Την ώρα που απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή για την αποφυγή εξάπλωσης λοιμωδών νοσημάτων, παραιτείται ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ, ενώ ξεσπούν αντεγκλήσεις μεταξύ στελεχών της κυβέρνησης και τοπικών παραγόντων. Η δε καύση των περισσότερων από 60.000 νεκρών ζώων αποκτά χαρακτήρα άνισης μάχης με τον χρόνο.

Ουδείς γνωρίζει ακόμα πότε θα αποκατασταθεί το σύστημα ύδρευσης. Δεν μιλάμε για πόσιμο νερό, αλλά ακόμα και για τη χρήση που αφορά την προσωπική υγιεινή και τον καθαρισμό αντικειμένων. Δεκάδες δρόμοι είναι κομμένοι στα δύο, πεσμένες γέφυρες συναντά κανείς και στους τρεις νομούς, ενώ παραγωγοί και επιχειρηματίες είναι βέβαιοι πως τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο στην περιοχή τους. Ακόμα μεγαλύτερο τμήμα της θεσσαλικής υπαίθρου –και ειδικά αυτό γύρω από τις πόλεις– κινδυνεύει με οριστική εγκατάλειψη από τους ήδη λιγοστούς κατοίκους του.

Πώς να μείνει κανείς στον τόπο του μετά από όλα όσα έζησε, αλλά και με επικρεμάμενη την απειλή μιας αντίστοιχης καταστροφής στο εγγύς μέλλον; Μπορεί το φωτογραφικό αποτύπωμα των στρατιωτών που βοηθούν ηλικιωμένους να μας ξυπνά ως έναν βαθμό αισθήματα υπερηφάνειας, αλλά η συλλογική παραδοχή ότι ο μόνος θεσμός που λειτουργεί απρόσκοπτα στα δύσκολα είναι οι Ενοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να μας προβληματίσει.

Ποιος θα τα «τρέξει» όλα αυτά τα εξαιρετικά δύσκολα; Ανασχηματισμός δεν προβλέπεται, τουλάχιστον προσώρας. Αρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είτε δεν θέλει να παραδεχθεί δι’ αυτού μια πολιτική ήττα είτε θεωρεί ότι το υπάρχον σχήμα διαθέτει τους κατάλληλους ανθρώπους που θα διαχειριστούν επιτυχώς τη δαιδαλώδη κατάσταση στη Θεσσαλία. Εκ των πραγμάτων πολλοί υπουργοί της κυβέρνησης θα κουβαλάνε τα επόμενα χρόνια τα σχετικά βαριά καθήκοντα, ενώ ενδεχομένως να οριστούν πρόσωπα –εκτός του παρόντος σχήματος– ως επικεφαλής της διαδικασίας ανασυγκρότησης.

Η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της φυσικής καταστροφής σε Λάρισα, Μαγνησία και Καρδίτσα θα κυνηγάει συνολικά την κυβέρνηση έως το τέλος της τετραετίας και θα είναι ένα από τα κριτήρια της αξιολόγησής της. Το ίδιο ισχύει και με το μείζον ζήτημα της εκταμίευσης και απορρόφησης των ευρωπαϊκών πόρων που θα αναμοχλευθούν για την αντιμετώπιση της θεομηνίας. Αν, για παράδειγμα, οι αριθμοί περιοριστούν στο απογοητευτικό επίπεδο του «Ιανού», τότε θα μιλάμε για ακόμα μια τρύπα στο νερό.

Η πολιτική συγκυρία καθίσταται ακόμα πιο πολύπλοκη. Αφενός όλα όσα ζούμε δεν εξελίσσονται στο καλύτερο δυνατό πλαίσιο. Ο πληθωρισμός στα τρόφιμα παραμένει στα ύψη, ενώ είναι άγνωστο το πώς θα διαμορφωθεί τον επερχόμενο χειμώνα το ενεργειακό κόστος. Αφετέρου, σε λιγότερο από έναν μήνα στήνονται οι αυτοδιοικητικές κάλπες, με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να έχει χαρακτηρίσει τις περιφερειακές εκλογές ως αμιγώς πολιτική αναμέτρηση – άρα βρισκόμαστε εν όψει του πρώτου σοβαρού κρας τεστ για την κυβέρνηση.

Μια δοκιμασία που δεν θα περιοριστεί στην επανεκλογή ή μη του περιφερειάρχη Θεσσαλίας, αλλά που θα επιβεβαιώσει ή θα κλονίσει τον βαθμό εμπιστοσύνης που διατηρούν οι πολίτες έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη και των υπουργών του. Οπως, άλλωστε, έχει ειπωθεί πολλές φορές, είναι τα ίδια τα γεγονότα που διαμορφώνουν τις εξελίξεις – δεν υπάρχουν βεβαιότητες και πολιτικές σταθερές. Οι κρίσεις μπορεί να ρίξουν μια κυβέρνηση. Μπορεί όμως και να τη θωρακίσουν. Εξαρτάται από τον τρόπο διαχείρισής τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News