Την ημέρα που ο κορονοϊός θα σκάσει μύτη στην Ελλάδα, όλα τα υπόλοιπα που ζούμε σήμερα θα μοιάζουν ασήμαντα και εν πολλοίς γελοία. Από τη Novartis μέχρι τα βίαια κονταροχτυπήματα ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Κυριάκο. Εκείνη την αποφράδα ημέρα –που μακάρι να μην έρθει ποτέ, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, έρχεται καλπάζοντας– θα αντιληφθούμε όλοι μαζί τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση και πόσο βαθιά έχει μπει στην καθημερινή ζωή μας.

Δεν θέλω να τρομοκρατήσω κανέναν, αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα με 11 εκατομμύρια κατοίκους και 30 εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Παλεύουμε να τους πάμε στα 35 εκατομμύρια και μετά στα 40. Υπερδύναμη στον παγκόσμιο τουρισμό. Τι γνώμη έχετε λοιπόν; Πόση πιθανότητα έχουμε να μην εμφανιστεί κρούσμα του ιού στο παγκόσμιο σταυροδρόμι μας; Καμία, κατά τη γνώμη μου.

Εκτός κι αν απαγορεύσουμε στους τουρίστες να έρχονται. Αν κλείσουμε τα σύνορα της χώρας για ένα διάστημα και κάνουμε μπλόκα με θερμικές κάμερες στους λιγοστούς γηγενείς που θα επιτρέπεται να μπαίνουν μέσα. Θέλουμε κάτι τέτοιο; Προφανώς όχι, θα πρόκειται για οικονομική καταστροφή. Η βαριά βιομηχανία μας θα καταρρεύσει, τα έσοδα κράτους και πολιτών θα πάνε στα Τάρταρα. Οπότε, ας τον περιμένουμε τον ιό. Ετσι κι αλλιώς, σουλατσάρει ήδη δίπλα μας, στους ούνα φάτσα ούνα ράτσα.

Είμαστε έτοιμοι; Ετσι λέει η κυβέρνηση και ειδικά το υπουργείο Υγείας. Κατά βάση, το πιστεύω ότι το πιστεύουν. Είχαν χρόνο να προετοιμαστούν για τα χειρότερα. Υπάρχουν νοσοκομεία αναφοράς, διεθνείς πύλες που ελέγχονται, συνεργεία έτοιμα να επέμβουν, στολές του υγειονομικού προσωπικού και νοσοκομειακά αυτοκίνητα έτοιμα για μεταφορά ασθενών, θάλαμοι αποσυμπίεσης και όλα τα σχετικά. Τόσες και τόσες συσκέψεις αρμοδίων έχουν γίνει, του κερατά.

Πλην, εμείς όλοι που βλέπουμε κάθε μέρα τις ειδήσεις για των κορονοϊό, είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε το φρικτό ματάτο και να αντιδράσουμε καταλλήλως; Και το κράτος μας, σε πόσο βάθος έχει πάει τη δική του ετοιμασία, ώστε να μας καθοδηγήσει με νουθεσία (ή εξαναγκασμό) στη δέουσα συμπεριφορά τη στιγμή της κρίσης; Τι εννοώ; Αν αύριο εμφανιστεί το πρώτο κρούσμα στη χώρα και μετά το δεύτερο παραδίπλα και σε λίγο το τρίτο λίγο πιο πέρα, είμαστε πρακτικά και ψυχολογικά έτοιμοι να μπούμε σε καραντίνα; Διότι αυτό θα γίνει. Δεν θα εμφανιστεί ένα κρούσμα σε αεροδρόμιο που θα μεταφερθεί στο «Σωτηρία» που θα πολιορκείται από τηλεοπτικά συνεργεία, αλλά το πιθανότερο είναι να εμφανιστούν πολλά κρούσματα μαζί σε μια περιοχή.

Και ξάφνου, ο κάτοικος του Αγρινίου, του Ηρακλείου Κρήτης, του Παλαιού Φαλήρου Αττικής, της Τρίπολης ή της Ρόδου, θα μάθει από τις τηλεοράσεις ότι κάπου στη γειτονιά του εμφανίστηκαν κρούσματα κορονοϊού, οπότε διατάσσεται να μπει σε καραντίνα. Να μην κυκλοφορεί στον δρόμο, να μην πηγαίνει στη δουλειά του, να μη στέλνει τα παιδιά του στο σχολείο, να μην πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ. Είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο λέτε; Και το κράτος μας επίσης έχει μελετήσει τέτοια σχέδια;

Σας εκμυστηρεύομαι πως δεν είμαι διόλου βέβαιος. Πόσο έτοιμοι είμαστε να νιώσουμε πολιορκημένοι και αδύναμοι απέναντι σε μια μυστηριώδη αρρώστια, πόσο διατεθειμένοι είμαστε να πειθαρχήσουμε σε κάτι που τώρα βλέπουμε στην Κίνα ή στην Ιταλία, αλλά θεωρούμε ότι δεν μας αφορά διόλου; Φυσικά, ο φόβος φυλάει τα έρμα και μπροστά στην απειλή της αρρώστιας ή του θανάτου γίνονται αρνάκια ακόμα και οι πιο ατίθασοι. Ναι, σ’ αυτό ελπίζω. Σ’ όλα τα υπόλοιπα δεν ελπίζω διόλου. Στην υπευθυνότητά μας, ας πούμε, ή στο φιλότιμο μας.

Μάλλον φωνές και κατάρες και καταγγελίες θα ακούμε, που κανάλια και ραδιόφωνα θα μεταδίδουν ευχαρίστως και μάλιστα υπερμεγεθυσμένα. Ο,τι και όπως πρέπει στα ελληνικά ήθη και στο ελληνικό κοινωνικο-τηλεοπτικό τοπίο. Με την κυβέρνηση να καθησυχάζει (ενώ τίποτα δεν θα πηγαίνει καλά) και με την αντιπολίτευση να γαυγίζει (ενώ δεν έχει ιδέα τι θα έπρεπε να γίνει). Λυπάμαι που σας αναστατώνω, αλλά λίαν συντόμως θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News