Πολύ καλά.

Πού αφιερώνεις το κύπελλο; ρώτησαν τον ξαναμμένο, συγκινημένο και δικαιωμένο Δημήτρη Γιαννακόπουλο εν τω μέσω των ζητωκραυγών για την κατάκτηση της 7^ης ΕuroLeague.

Η απάντηση δεν ήταν αυθόρμητη.

Περιμέναμε την κοινοτοπία, τις συνήθεις αφιερώσεις αλλά ο πρόεδρος έβαλε τα πράγματα στην θέση τους.
«Δεν το αφιερώνω πουθενά!! Το κύπελλο ανήκει στην ομάδα!! Στον Παναθηναϊκό!!»

Σεβασμός.

Και αυτή είναι η πεμπτουσία του οπαδικού αθλητισμού.

Μια ενσωμάτωση μιας ιδέας σε κάτι που μεταμορφώνεται κάθε φορά σε κάτι άλλο, αλλά και παραμένει το ίδιο μέσα από μια φαντασιακή σύνδεση.

Μια ανεξερεύνητη και πρωτόγνωρα  ανιδιοτελής σχέση με μια έκφανση της πρωτόγονης μας ανάγκης για σωματική εκτόνωση και στοχευμένη αντιπαλότητα.

Τι κι αν ο Σλούκας φορούσε πριν λίγα χρόνια άλλες φανέλες;

Τι κι αν ο πρόεδρος έπρεπε να προσθέσει πολλά μηδενικά στο συμβόλαιό του;

Η πράσινη ιδέα  σβήνει όλες τις άλλες κόκκινες ή κίτρινες εικόνες του παρελθόντος και τον κάνει δικό μας.

Σήμερα ο Σλούκας παίζει για την ομάδα μου, για μένα, τον Παναθηναϊκό μου!

Ο χρόνος εξαφανίζεται, η ιστορία γράφεται μόνο στο βιβλίο των Παναθηναϊκών με τις πράσινες σελίδες.

Η αγάπη προς την ομάδα που είναι ανιδιοτελής, εντελώς αδικαιολόγητη και απροσδιόριστη, σταθερή και αμετάβλητη, είναι μια τύχη που ευτυχούν όσοι αγαπούν τον αθλητισμό.

Ύμνος και χαρά για όλες τις ομάδες, όλων των αθλημάτων, γιατί η έννοια του οπαδού προσδιορίζεται και λαμβάνει υπόσταση από την αξία και την διάσταση των αντιπάλων.

Ευχαριστούμε για τις στιγμές!

ΥΓ. Οσον αφορά την αθλητική δραστηριότητα που έλαβε χώρα το Σάββατο στο Κύπελλο Ελλάδος χωρίς οπαδική διάδραση, βάλτε όλα τα συνώνυμα του άνοστου και του βαρετού και πάλι δεν θα φτάνουν….

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News