Ο υπουργός Παιδείας, κ. Γαβρόγλου, μίλησε στο Αναπτυξιακό Συνέδριο της Δυτικής Ελλάδας και ανακοίνωσε την πρόθεση να δημιουργηθεί τμήμα Νομικής στην Πάτρα. Ακόμα μια Νομική ενδέχεται να έχουμε λοιπόν, πάρα πολύ ωραία ιδέα, μας χρειαζόταν μια Νομική ακόμα για να καλύψουμε αυτό το φοβερό κενό που υπάρχει στην αγορά εργασίας. Τους ακούς να τα λένε αυτά και σκέφτεσαι, μα, είναι δυνατόν να σοβαρολογούν; Αντί να πούνε θα φτιάξουμε καμιά σχολή Πληροφορικής, καμιά σχολή Τεχνολογίας, σου λένε σκεφτόμαστε να παράγουμε μερικούς ακόμα δικηγόρους.

Να τους παράγουν πού; Στη χώρα που παράγει ήδη περισσότερους δικηγόρους απ’ όσους μπορεί να… καταναλώσει; Δεν έχουν διαβάσει στατιστικές, που διαπιστώνουν ότι είμαστε πρωταθλητές σε δικηγόρους (και σε γιατρούς, σε οδοντιάτρους και φαρμακεία); Μόνο η Θεσσαλονίκη έχει περισσότερους δικηγόρους (6.300) από ολόκληρη τη Σουηδία (4.503) ή από ολόκληρη την Αυστρία (5.129). Οι εν ενεργεία δικηγόροι στην Ελλάδα (περίπου 44.000) είναι περίπου όσοι οι δικηγόροι 5 ευρωπαϊκών χωρών αθροιστικά. Δηλαδή, της Τσεχίας (8.020), της Ουγγαρίας (9.934), της Σουηδίας (4.503), της Ελβετίας (8.321) και της Ολλανδίας (14.882)

Φυσικά, η ανεργία στους δικηγόρους έχει χτυπήσει κόκκινο. Ήδη από το 2009 τα στοιχεία διαπίστωναν ότι 4.127 δικηγόροι της Αθήνας από τους 21.532 δεν πραγματοποίησαν καµία παράσταση σε δικαστήριο. Φαντάσου πόσο έχει χειροτερέψει η ανεργία στον κλάδο τώρα, που η κρίση έχει βαθύνει.

Δεν έχει πέσει στα χέρια τους καμιά μελέτη, να τους προσανατολίσει στο τι χρειάζεται η χώρα; Μια πρόχειρη περιήγηση στο Διαδίκτυο θα τους έφερνε μπροστά στην περσινή μελέτη του Πανεπιστημίου Πειραιά, την οποία συντόνισε ο ομότιμος καθηγητής του ιδρύματος Θεόδωρος Κατσανέβας, και η οποία παρουσιάζει επαγγέλματα με θετικές και αρνητικές προοπτικές στην ελληνική αγορά εργασίας, βάσει του μοντέλου προσφοράς και ζήτησης.

Θες να φτιάξεις σχολή; Διάλεξε μια ειδικότητα απ’ αυτές που σου λένε ότι έχουν καλές προοπτικές μελλοντικά: πληροφορικάριοι, οικονομολόγοι, στελέχη τουριστικών επιχειρήσεων, φοροτεχνικοί, εμποροπλοίαρχοι και μηχανικοί εμπορικού ναυτικού, μηχανολόγοι, γεωπόνοι, τεχνολόγοι τροφίμων, ενέργειας και ιατρικών εργαστηρίων, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές, αισθητικοί, κτηνίατροι και ιχθυολόγοι, φυσιοθεραπευτές και λογοθεραπευτές, ποτοποιοί, μάγειρες, οινολόγοι,  ηλεκτροτεχνίτες, ψυκτικοί… Ακόμα και η κομμωτική καλύτερες προοπτικές για εργασία έχει απ’ τη δικηγορία.

Φταίνε βέβαια και οι έλληνες γονείς. Θα περίμενε κανείς, να έχουμε βάλει μυαλό με την κρίση, να έχουν ανοίξει τα μάτια μας και τα έχουμε καταλάβει ότι το να σπρώχνουμε τα παιδιά σε επαγγέλματα με κύρος, πλην όμως κορεσμένα, είναι άκυρο. Η νοοτροπία, ωστόσο, παραμένει ίδια. Ουαί κι αλίμονο να πει το παιδί εγώ θέλω να γίνω υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, κομμώτρια, αισθητικός.. Γίνεται μάχη στο σπίτι να το πείσουν να επιλέξει κάτι «καλύτερο». Προτιμούν να γίνει δικηγόρος κι ας κρεμάσει το πτυχίο στον τοίχο να το βλέπει αυτός, η μαμά κι ο μπαμπάς. Ας γίνει δικηγόρος κι ας μην βρει δουλειά ποτέ. Προτιμούν να λένε έχουμε έναν άνεργο δικηγόρο στο σπίτι, παρά να λένε έχουμε έναν υδραυλικό που δουλεύει.

Σε τι θα χρησιμεύσει λοιπόν μια ακόμα Νομική Σχολή, κ. Γαβρόγλου; Πολύ θα ήθελα να μάθω το σκεπτικό με βάση το οποίο καταλήξατε στη σκέψη να δημιουργήσετε ακόμα ένα φυτώριο δικηγόρων. Να μου πεις, ακούγεται ωραίο, μεγαλεπήβολο, λέει ο έλληνας γονιός Νομική ανοίγουν, όχι καμιά σχολή της κακιάς ώρας. Μήπως γι’ αυτό η Νομική; Για να μας χαϊδέψετε τα αφτιά και τα κόμπλεξ κατωτερότητας;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News