Ο ολίγιστος Νίκος Τόσκας, υπουργός υπεύθυνος (!) για την τήρηση της Δημόσιας Τάξης, δήλωσε στην τηλεόραση του Αντέννα ότι δεν έχει δοθεί ποτέ από την δική του κυβέρνηση (σε αντίθεση προς εκείνες του παρελθόντος, συμπλήρωσε) εντολή προς την αστυνομία να τηρεί διακριτική απόσταση από τους βάνδαλους της εξωκοινοβουλευτικής, βουλευτικής (εν μέρει), και αντιεξουσιαστικής Αριστεράς, όπως κατηγορείται. Η δική μας εντολή, συμπλήρωσε, ήταν και είναι να τηρούν την τάξη εφαρμόζοντας τον νόμο σε κάθε περίπτωση.

Η αλήθεια είναι ότι λέει ψέματα, και το ξέρουμε όλοι. Συνάδελφοί μου σοβαροί, που έχουν καλές και αξιόπιστες πηγές στην αστυνομία και στο Δημόσιας Τάξης, μεταφέρουν εντελώς διαφορετική εικόνα: Υπάρχει εντολή «διακριτικής παρακολούθησης». Με όλα τα «συμπαρομαρτούντα»: εικονικές προσαγωγές και συλλήψεις, απώθηση στα ενδότερα, κλεφτοπόλεμο, κλπ.

Αλλά, κι αν ακόμα είναι έτσι όπως τα λέει ο Τόσκας αδειάζοντας στην ουσία τους υφιστάμενούς του, από τη στιγμή που η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, και σε μικρότερο βαθμό και άλλες πόλεις, εξακολουθούν να είναι παραδομένες στην ανομία, στη βία και στην αναρχία, χωρίς ούτε ένα δείγμα κάποιου που να έχει τιμωρηθεί, εννοείται πως η αστυνομία, της οποίας αυτός είναι πολιτικός προϊστάμενος, έχει αποτύχει να κάνει τη δουλειά της. Αρα, αφού το φαινόμενο της παρανομίας ακόμα υπάρχει, ο Τόσκας είναι ο βασικός υπεύθυνος για αυτό.

Οπότε, ή πρέπει να αλλάξει την αστυνομία που έχει, ή πρέπει να αλλάξει τον εαυτό του.

Επειδή δεν μπορεί και δεν θα κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο, ας αλλάξει εκείνον ο δικός του προϊστάμενος.

Μπορεί;

Μάλλον όχι. Είναι προστατευόμενος του Κοτζιά ο Τόσκας, συμμέτοχοι και συνοδοιπόροι στην πολιτική κίνηση «Πράττω» –περίεργη ονομαστική σύμπτωση αλήθεια για έναν υπουργό που δεν πράττει τίποτα. Αλλά, κι αν ακόμα του αφαιρέσει ο Τσίπρας την συγκεκριμένη αρμοδιότητα, είναι σίγουρο μάλλον ότι θα τον μετακινήσει-βολέψει κάπου αλλού.

Κάποιοι λένε ότι σε εκλογές με όλο και αυξανόμενη βία στους δρόμους δεν μπορούμε να πάμε.

Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι η βία θα κλιμακωθεί, ίσως και σε τραγικά επίπεδα, έτσι που να υπάρχει πάτημα ακριβώς για να μην πάμε σε εκλογές λόγω κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

Είναι δυνατόν;

Λέω όχι. Αλλά πάλι, εδώ που φτάσαμε μπορείς να αποκλείσεις ακόμα και το εξωφρενικό;

Η ουσία: Δεν θυμάμαι περίοδο της ενήλικης ζωής μου στην Ελλάδα που να μην αναστατώθηκε η καθημερινή ζωή του φιλήσυχου πολίτη από τις παραδυνάμεις του επαναστατικού, αναρχικού, αντιεξουσιαστικού, συνδικαλιστικού, αγωνιστικού, κλπ, αριστερού χώρου, κυρίως.

Βία είναι ακόμα και το απροειδοποίητο κλείσιμο ενός μικρού δρόμου από μια χούφτα διαδηλωτές. Όποιο και εάν είναι το αίτημά τους. Βία είναι η ακινητοποίηση των δημόσιων συγκοινωνιών για να κάνουν οι εργαζόμενοι σε αυτά την Γενική τους Συνέλευση. Βία είναι η παράδοση των Πανεπιστημίων στους αλήτες. Η κατάληψη δημόσιων κτιρίων. Η στέρηση του δικαιώματος εκείνου που δεν διαδηλώνει να πάει στη δουλειά και στο σπίτι του. Βία είναι να πληρώνει ο νομοταγής, φιλήσυχος και σκληρά εργαζόμενος πολίτης για τις ζημιές που προκαλούν οι εκουσίως ανεπάγγελτοι, ταραχοποιοί και χαβαλέδες.

Βία είναι να πληρώνουμε την αστυνομία και τους πολιτικούς που δεν μπορούν να πατάξουν την πιο πάνω βία, και να προστατεύσουν τις ζωές και τις περιουσίες των κανονικών πολιτών.

Το έχω ξαναγράψει. Δεν είμαι πάντα υπέρ των αυστηρών ποινών φυλάκισης. Ιδίως από τις δικές μας φυλακές είναι δύσκολο να βγεις καλύτερος άνθρωπος. Είμαι υπέρ όμως της συναφούς με την παράβαση υποχρεωτικής εργασίας.

Δηλαδή, έσπασες τα μάρμαρα στη Πλατεία Συντάγματος για να τα ρίξεις στην αστυνομία ή στις βιτρίνες καταστημάτων, ξενοδοχείων και τραπεζών; Θα υποχρεωθείς (υπό αυστηρή, εάν χρειαστεί στην αρχή, παρακολούθηση) να δουλέψεις μαζί με τον τεχνίτη μαρμαρά ή τον τζαμά που θα τα αντικαταστήσει. Να μάθεις με πόσο κόπο φτιάχνονται μερικά πράγματα. Να μάθεις από κοντά και πως ζει ο συγκεκριμένος μάστορας.

Εκλεισες το κέντρο και έριξες καμιά δεκαριά μολότοφ; Ελα να δουλέψεις για έναν μήνα στο κατάστημα οπτικών μου, στο τυροπιτάδικό μου, στο βιβλιοπωλείο, στο κοσμηματοπωλείο, στο φρουτάδικο, στο υφασματοπωλείο,να δεις υπό ποιες συνθήκες εργάζομαι και εγώ, πώς και πόσο αμείβομαι, τι λένε οι πελάτες, κλπ.

Η υποχρεωτική κοινωνική εργασία εφαρμόζεται σε διάφορες χώρες, και έχει αποτελέσματα εντυπωσιακά. Δεν είναι όλα ρόδινα. Κάποιοι έκλεψαν εκεί που πήγαν να εργαστούν. Κάποιοι δεν πήγαν μια μέρα στη δουλειά και εξαφανίστηκαν πάλι στον υπόκοσμό τους. Κάποιοι εκδήλωσαν βία. Αλλά οι πολλοί, χωρίς αναγκαστικά να αλλάξουν τις όποιες πολιτικές τους πεποιθήσεις, άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο ως τότε επέλεγαν να διαμαρτύρονται. Και αρκετοί, στο τέλος, εγκατέλειψαν εντελώς τον προηγούμενο βίο τους.

Ψιλά γράμματα εδώ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News