Tα μάθατε τα νέα; Οι ελληνικές τράπεζες, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζών της Ευρωζώνης, πέρασαν τα τεστ αντοχής της ΕΚΤ!

Περιχαρής ο έλλην πρωθυπουργός ζητά από τους πολίτες να σηκώσουν το κεφάλι, να πιστέψουν επί τέλους πως η χτεσινή Κυριακή επιβεβαίωσε το τέλος της κρίσης, να στρέψουν την πλάτη στην αντιπολίτευση που επιβουλεύεται την έξοδο από το Μνημόνιο.

«Τα τεστ αντοχής των ελληνικών τραπεζών» είπε ο κ. Σαμαράς, «ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, πλέον, βήμα-βήμα, πάνω σε στέρεες βάσεις, βγαίνουμε από την κρίση. Έτσι μόνον δημιουργείται μια νέα Ελλάδα, και υπερήφανη και οικονομικά ισχυρή και κοινωνικά δίκαιη. Αυτή την πορεία δεν επιτρέπεται να την ανακόψει κανείς», αναφερόμενος προφανώς σε κακεντρεχείς τύπους σαν και μένα που μια καλή κουβέντα δεν έχουμε να πούμε για τις επιτυχίες της συγκυβέρνησης.

Από κοντά και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αδράχνει την ευκαιρία να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας πει, άλλη μια φορά, ότι τον διαβάλαμε, ότι τόσο καιρό που τον λοιδορούμε, εκείνος, με το Μνημόνιο 2 και το PSI, έσωζε την Ελλάδα. «Τα σημερινά θετικά αποτελέσματα» είπε χτες, αναφερόμενος στα τεστ αντοχής της ΕΚΤ, «προκύπτουν από μια αλυσίδα κινήσεων της περιόδου 2011-2014, που αρκετοί είχαν σπεύσει να κατακρίνουν χωρίς να μπουν στο κόπο να δουν το συνολικό σχεδιασμό που θα αποβεί επωφελής και για το δημόσιο και για την εθνική οικονομία συνολικά». Και για να μην λείψει από την παρέα κι ο κ. Χαρδούβελης έβγαλε κι αυτός ανακοίνωση με την οποία εκφράζει την χαρά του – βέβαια, ο συγκεκριμένος κύριος είναι ο μόνος που έχει και έννομο συμφέρον να χαίρεται, υπάλληλος μιας από τις εν λόγω τράπεζες για πάνω από μια ντουζίνα χρόνια.

Από την δική μου μεριά, το μόνο που σας θυμίζω είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που πτωχευμένες ελληνικές (και ευρωπαϊκές) τράπεζες πέρασαν ευρωπαϊκά τεστ αντοχής μετ’ επαίνων. Κοιτάξτε τι έγραφα εδώ στο protagon τον Ιούλιο του 2010, δύο μόλις μήνες από το 1ο Μνημόνιο, όταν οι τράπεζες πέρναγαν τα τεστ αντοχής χωρίς κανένα πρόβλημα, σε άρθρο με τίλτο ΤΟ ΤΕΣΤ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΜΑΣ. Έγραφα:

«Να το πω απλά: Αν τα τεστ αντοχής που με πολλές φανφάρες πέρασαν όλες οι ιδιωτικές τράπεζες χτες (με εξαίρεση μία ήδη πτωχευμένη γερμανική) είχαν λάβει χώρα το 2007, θα κοβόταν κάποια από τις εκατοντάδες τράπεζες που ουσιαστικά φαλήρησαν (και οι οποίες χωρίς κρατική αρωγή θα έκλειναν όπως η Lehman); Ούτε μία! Τότε προς τι όλη αυτή η φασαρία με τα τεστ αντοχής; Πρόκειται για μια επικοινωνιακή κίνηση της Ε.Ε. με την οποία ελπίζει ότι θα ρίξει σκόνη στα μάτια των αγορών και θα πείσει ότι το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης καλά κρατεί».

Όπως τώρα πολλοί θα βγουν να με χαρακτηρίσουν υπερβολικό, υβριστή των σθεναρών τραπεζών μας, άνθρωπο που δεν έχει να πει μια καλή κουβέντα, έτσι και τότε, το 2010, μετά την δημοσίευση εκείνου του άρθρου με χαρακτήρισαν θιασώτη της πτώχευσης, κακεντρεχή, δύσπιστο, καταστροφολόγο κ.λπ. Κι όταν όλες εκείνες οι τράπεζες που είχαν περάσει στα τεστ πτώχευσαν, και τρέχαμε να τις ανακεφαλαιοποιήσουμε με χρήματα που δανείζονταν οι πολίτες, κανένας υπερασπιστής της τιμής των τεστ αντοχής και των τραπεζιτών δεν είπε κουβέντα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, φίλες και φίλοι. Κι όχι, δυστυχώς, ως φάρσα που έλεγε ο Κάρολος Μαρξ. Εκείνα τα τεστ αντοχής αποδείχθηκαν εξευτελιστικά για μια ανόητη και άνευ ουσίας ελεγκτική αρχή, την ΕΒΑ. Αυτή τη φορά η ιστορία των τεστ πλήττει την αξιοπιστία του μοναδικού σοβαρού θεσμού που διαθέτει η Ευρωζώνη: της ΕΚΤ, την οποία η κ. Μέρκελ και οι λοιποί ευρωπαίοι ηγέτες έβαλαν στην τραγική θέση να κάνει αυτά τα τεστ και να εξευτελιστεί αναγκαζόμενη να κάνει τα στραβά μάτια στις μαύρες τρύπες των τραπεζών που βρήκε. Γιατί τραγική θέση; Να σας το εξηγήσω πολύ απλά.

Στις ΗΠΑ, όταν οι αντίστοιχες αρχές, το Fed και το FDIC, κάνουν έλεγχο σε μια τράπεζα του Μιζούρι αν βρει ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα των λογιστικών βιβλίων της εν λόγω τράπεζας, δεν έχει πρόβλημα να το διατυμπανίσει. Και δεν έχει πρόβλημα επειδή η ίδια αρχή, η Fed-FDIC, θα διώξει τη διοίκηση της τράπεζας και θα βάλει ό,τι χρήματα χρειάζονται στην τράπεζα για την εξυγιάνει, πριν την μεταπωλήσει. Φανταστείτε να μην είχε αυτή τη δυνατότητα και να ήξερε ότι, αν έβγαζε στην φόρα τη μαύρη τρύπα της τράπεζας του Μιζούρι, θα έπρεπε την τράπεζα να τη διασώσουν οι φτωχοί φορολογούμενοι του Μιζούρι μέσα από την πολιτειακή τους κυβέρνηση. Ότι αυτό θα έφερνε την πολιτεία του Μιζούρι πιο κοντά στην χρεοκοπία. Ότι, όταν αυτό το μαντάντο κυκλοφορούσε, οι υπόλοιπες τράπεζες του Μιζούρι θα αποκτούσαν πρόβλημα επιβίωσης.

Μια τέτοια ανακοίνωση θα δημιουργούσε πανικό σε όλο το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα. Η Fed απλά δεν θα έλεγε την αλήθεια. Θα προσπαθούσε να κρύψει το πρόβλημα της τράπεζας αυτής. Με αποτέλεσμα κανείς σοβαρός άνθρωπος να μην παίρνει στα σοβαρά τα τεστ αντοχής της Fed. Να λοιπόν τι δίνει αξιοπιστία στην Fed: η δυνατότητά της όχι μόνο να χαρακτηρίσει μια τράπεζα πτωχευμένη αλλά και να την εκκαθαρίζει και να την επανακεφαλαιοποιεί η ίδια. Αν δεν είχε αυτή τη διπλή ικανότητα, μια ικανότητα που η κ. Μέρκελ στέρησε στην ΕΚΤ, η Fed θα ήταν όσο αναξιόπιστη, αυτή και τα τεστ αντοχής της, όσο αναξιόπιστη έχει καταντήσει η ΕΚΤ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News