Για να έχουν αρκετές πιθανότητες επιτυχίας, οι κυβερνήσεις πρέπει, εκτός όλων των άλλων, να έχουν φροντίσει να μην έχουν πει αρλούμπες και να μην έχουν κάνει βλακείες στην αντιπολιτευτική τους θητεία. Διαφορετικά, παθαίνουν ό,τι παθαίνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι προηγούμενοι. Το ζητούμενο είναι να μην τα πάθουν και οι επόμενοι. Ας τα εξηγήσουμε με μια σύντομη αναδρομή σε πρόσφατα -και μη διδακτικά, όπως φαίνεται- γεγονότα:

– Την περίοδο 2010-2011 η τότε αντιπολιτευόμενη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά υπονόμευε την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου την ώρα που η χώρα πάλευε να σωθεί από τη χρεοκοπία. Μάλιστα, ο Σαμαράς πρωτοστατούσε στον αντιμνημονιακό αγώνα (εδώ), για να μην τον χαρίσει, όπως έλεγε, στους ακραίους. Επιπλέον, απέκλειε ρητά και κατηγορηματικά κάθε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ (εδώ). Τι αποτέλεσμα είχαν όλα αυτά;

Πρώτον, στις πρώτες εκλογές που έγιναν (Μάιος 2012) η ΝΔ κατέρρευσε (18%) και οι ακραίοι θριάμβευσαν (ΑΝΕΛ 11% και Χρυσή Αυγή 7%). Αργότερα ο Σαμαράς συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου και εφάρμοσε το δικό του Μνημόνιο. Τα συμπεράσματα εύκολα. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν από την αρχή οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις συμφωνούσαν σε ένα ελάχιστο πλαίσιο πολιτικής, το οποίο, άλλωστε, εφάρμοσαν ως κυβερνήσεις;

– Το 2014 ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα υπονόμευε σταθερά την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου μέχρι που την ανέτρεψε με όχημα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Τσίπρας υποσχόταν τότε τον ουρανό με τ’ άστρα: από το σκίσιμο του Μνημονίου μέχρι την κατάργηση των φόρων. Μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση, «ξέχασε» τα πάντα (εδώ, για ευθυμήσουμε λίγο). Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν δεν διακατέχονταν από το πάθος για εξουσία και άφηναν την τότε κυβέρνηση να κάνει τη «βρόμικη δουλειά»; Μάλλον θα ήταν καλύτερα και για την σημερινή κυβέρνηση και πιθανότατα για τη χώρα, αφού θα είχαμε αποφύγει το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015.

Τέλος η αναδρομή, ερχόμαστε στο σήμερα. Φαίνεται ότι υπάρχει μια ευκαιρία να αναζητηθεί λύση στο Μακεδονικό. Τι κάνει η αντιπολίτευση της ΝΔ; Στην αρχή λέει «ναι μεν αλλά» και στη συνέχεια φαίνεται ότι οδηγείται στο «Όχι», αρνούμενη ακόμα και τη λύση που είχε προκρίνει η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή το 2008. Ο ίδιος ο Καραμανλής, με τη γνωστή αφωνία του, επιτείνει τη σύγχυση. Διάφοροι δικοί του διοχετεύουν στις εφημερίδες αυτό που -υποτίθεται ότι- λέει ο ίδιος (εδώ κι εδώ). Η υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησής του Ντόρα Μπακογιάννη έρχεται σε δύσκολη θέση, καθώς έχει πει ποια ήταν η τότε κυβερνητική θέση (εδώ και εδώ). Η θέση αυτή ήταν ρεαλιστική και είχε διαμορφωθεί σε συνεργασία με την τότε αντιπολίτευση, όπως αναγνώρισε -προς τιμήν του- σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου.

Και η σημερινή ΝΔ πελαγοδρομεί, καθώς «αναθεωρεί» την τότε θέση και απαιτεί από την σημερινή κυβέρνηση να πετύχει «κάτι παραπάνω». Επιπλέον, η σημερινή ΝΔ τρέχει στα συλλαλητήρια με το επιχείρημα ότι «δεν πρέπει να χαρίζουμε τις εθνικές ευαισθησίες στους ακραίους». Το ίδιο έλεγε το 2011 ο «αντιμνημονιακός» Σαμαράς και οι κάθε είδους ακραίοι εγκαταστάθηκαν για τα καλά στην πολιτική ζωή. Δηλαδή, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι, αρνούμενη τη δική της πολιτική του 2008, η ΝΔ θα ξεδοντιάσει τους ακραίους ή απλώς θα σπρώξει «τρελούς στρατηγούς» να πάρουν τη ηνία από τον Καμμένο και την Χρυσή Αυγή.

Αν δεν λυθεί ούτε τώρα το Μακεδονικό, θα το βρει μπροστά της η αυριανή κυβέρνηση, ας πούμε του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι θα είναι ευκολότερη η λύση του; Ή θα πάθει ό,τι έπαθε ο Σαμαράς το 2014 και παθαίνει ο Τσίπρας σήμερα;

Εν κατακλείδι: οι αντιπολιτεύσεις πρέπει να μετρούν τα λόγια τους, για να μην αναγκάζονται να τα καταπίνουν, όταν έρθει η ώρα να κυβερνήσουν. Το «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» δεν (θα) έχει καμιά αξία. Σήμερα γνώση υπάρχει. Ας αξιοποιηθεί, για να μην μας πουν αύριο «κάναμε λάθος». Θα είναι αργά.

Υ.Γ.: Η χτεσινή δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η λύση του Μακεδονικού πρέπει να αναζητηθεί «σε άλλη συγκυρία» επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Και θυμίζει εκείνο το παλιότερο «άστα γι’ αργότερα» του Καραμανλή για τα μέτρα που έπρεπε να πάρει η κυβέρνησή του το 2007-2009 και δεν τα πήρε ποτέ. Τα άφησε και ήρθε η χρεοκοπία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News