Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που στο Προσφυγικό επιλέγουν να στέκονται στις ευθύνες της Δύσης που (μπλα, μπλα, μπλα) με τις πολιτικές της προκαλεί πολέμους (μπλα, μπλα, μπλα) και αυτοί που επιμένουν στο να θεωρούν de facto πως οι πρόσφυγες θα αλλοιώσουν την πολιτισμική ταυτότητα (μπλα, μπλα, μπλα) της Ευρώπης και πως ο χριστιανισμός απειλείται από αυτούς (μπλα, μπλα, μπλα). Το καλό με τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω είναι πως και οι δύο ομάδες θα ενοποιηθούν σε μία, σε λίγα χρόνια. Το κακό με τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω είναι πως στο επόμενο προσφυγικό κύμα δεν θα υπάρχει λύση, όπως –θεωρητικά- τουλάχιστον υπάρχει τώρα.

Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όταν ο γράφων θα ετοιμάζεται να βγει στη σύνταξη (εάν υφίσταται τότε ο θεσμός της σύνταξης) και όταν ο πρώτος αιώνας της χιλιετίας μας θα φτάνει στο μέσο του, αρκετά μέρη της Μέσης Ανατολής δεν θα είναι κατοικήσιμα. Και γι αυτό δεν θα ευθύνονται ούτε οι βόμβες του ISIS, ούτε τα στρατεύματα του Μπασάρ αλ Ασαντ. Για αυτό θα ευθύνεται η θερμοκρασία που θα επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή.

Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο παρατηρείται κάτι το θεαματικό στη Μέση Ανατολή.

Ο Μάρτιος που μας πέρασε ήταν ο 11^ος συνεχόμενος μήνας που σπάει το ρεκόρ θερμοκρασίας. Ο Ιούνιος του 2015 ήταν ο πιο θερμός Ιούνιος που υπήρξε ποτέ, το ίδιο και ο Ιούλιος, το ίδιο και ο Αύγουστος, το ίδιο και ο Νοέμβριος και πάει λέγοντας. Και μέχρι στιγμής, το 2016 φαίνεται να είναι το πιο θερμό έτος στη σύγχρονη εποχή, τουλάχιστον όπως προκύπτει από τα στοιχεία που καταγράφει η NASA.

Και όπως όλα τα μέρη του κόσμου, έτσι και η Μέση Ανατολή θερμαίνεται όλο και περισσότερο.

Στις 23 Απριλίου, στο επιστημονικό περιοδικό Climatic Change Journal που κυκλοφορεί ανά δύο εβδομάδες δημοσιεύτηκε μελέτη, με τα συμπεράσματά της να δείχνουν πως ολόκληρες περιοχές στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική δεν θα είναι βιώσιμες, με τις θερμοκρασίες να είναι επικίνδυνες για το ανθρώπινο είδος, ειδικά κατά τους μήνες του καλοκαιριού.

Κι αν νομίζετε πως το ζήτημα δεν μας αφορά –όπως κάποιοι νόμιζαν για τον πόλεμο της Συρίας πριν από χρόνια- κάνετε λάθος. Στην ευρύτερη περιοχή ζουν 500 εκατομμύρια κόσμου. Οχι ένα, ούτε δύο, ούτε τρία που αναγκάζονται να φύγουν αυτό το διάστημα εξαιτίας των πολεμικών συρράξεων. Αλλά 500. Και εκεί δεν υπάρχει δικαιολογία «να μείνω να πολεμήσω». Σε μία τέτοια περίπτωση φεύγεις. Απλώς φεύγεις. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Δεν έχεις κάτι να παλέψεις, δεν μπορείς να τα βάλεις με τον ήλιο, δεν μπορείς να τα βάλεις με τη Φύση.

Και δεν είναι μόνο η Μέση Ανατολή.

Στην Αμερική, στην Καλιφόρνια συγκεκριμένα, η κατάσταση με τη λειψυδρία είναι εφιαλτική. Ολη η Δυτική Ακτή  των ΗΠΑ αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα και την ίδια ώρα ο άνθρωπος συνεχίζει να ξοδεύει αλόγιστα το νερό. Δείτε για παράδειγμα την παρακάτω φωτογραφία. Πριν λίγες μέρες, τριγυρνούσα στην (ας το πούμε) κεντρική πλατεία στο Μπέρκλεϋ, λίγο έξω από το Σαν Φρανσίσκο. Στο σημείο που σε λίγο καιρό θα ανοικοδομηθεί κτιριακό συγκρότημα, ο κόσμος ζητά να μην υπάρχει η παραμικρή κατασκευή που θα ξοδεύει νερό (π.χ. σιντριβάνια). Λογικό. Η ξηρασία έχει γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στην περιοχή.

Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης και να καταλάβετε το τι ακριβώς συμβαίνει στη Μέση Ανατολή, μάθετε πως από το 1986 μέχρι το 2005, υπήρχαν κατά μέσο όρο τουλάχιστον 16 ημέρες κάθε χρόνο που η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 43 βαθμούς Κελσίου. Μέχρι το 2050 οι μέρες προβλέπεται πως θα είναι 80. Τρεις μήνες, σχεδόν, δηλαδή. Αλλά τότε δεν θα μιλάμε για 43 βαθμούς. Η πρόβλεψη είναι για 46. Κι αν θέλουμε να δούμε σε τι κόσμο θα ζουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, η πρόβλεψη για το 2100 είναι για 200 ημέρες (πάνω από μισό χρόνο δηλαδή) με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 50 βαθμούς Κελσίου.

Φανταστείτε πού θα πάει όλος αυτός ο κόσμος.

Είναι αλήθεια πως η ανθρωπότητα δείχνει να καταλαβαίνει το μέγεθος της καταστροφής που έχει προκαλέσει τους τελευταίους δύο αιώνες στον πλανήτη. Είναι, επίσης, αλήθεια πως γίνονται φιλότιμες προσπάθειες για να αναστραφεί η κλιματική αλλαγή που συντελείται. Είναι, όμως, επίσης αλήθεια πως όχι μόνο δεν αρκούν, αλλά και πως η ζημιά έχει, ήδη, γίνει.

Οσον αφορά την Ελλάδα και το τι κάνει η ίδια για όλα αυτά, ο πλέον αρμόδιος φορέας -το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας- έχει στο site του το Εθνικό Πρόγραμμα Δράσης. Μόνο που αυτό αφορά την περίοδο 2000-2010 και έχει ψηφιστεί το 2003 (εδώ το ΦΕΚ). Είμαστε επίκαιροι οι άτιμοι.

ΥΓ. Διαβάστε εδώ. Ερευνητές –από πέρυσι, προτού γίνει της… μόδας το Προσφυγικό- συνέδεαν την κατάσταση στη Συρία και τις αιτίες πολέμου με την κλιματική αλλαγή και την ξηρασία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News