Και τι άλλο είναι το Ασφαλιστικό παρά λεπτομέρειες και δημόσιες τοποθετήσεις; Διαχείριση συμβολισμών τέλος πάντων. Ηταν «ξεχωριστή» η άποψη του γενικού γραμματέα Ανδρέα Νεφελούδη. «Γράψαμε τις προτάσεις μας στα ελληνικά, γιατί έχει ιδιαίτερη συμβολική αξία, είναι δικές μας προτάσεις», σου λέει. Με ηγεσία χριστιανικών διαθέσεων θα είχε ακόμη μεγαλύτερη συμβολική αξία η συγγραφή τους στην αραμαϊκή, την γλώσσα του Χριστού και της Αγίας Γραφής. Ετσι κι αλλιώς με όσα ζούμε σήμερα για το συνταξιοδοτικό η κατακλείδα πιστών τε και απίστων είναι: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».

Είναι η παρέμβαση της κυρίας Ολγας Γεροβασίλη η οποία με τη μορφή διαγγέλματος μάλιστα, συνέστησε στην αντιπολίτευση να συμμορφωθεί και να μην παίζει το  παιχνίδι της τρόικας. «Είναι σε λάθος μεριά ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία», διαπίστωσε με εθνική φρίκη  η κυβερνητική εκπρόσωπος. Σε κάνει να αναρωτηθείς ποια είναι η μεριά, που προσφέρει την καλύτερη θέαση. Ενδεχομένως η αναβίωση ενός νέου αντιμνημονιακού έπους. Πάντως η δήλωση αυτή έγινε δύο μόλις 24ωρα πριν σπεύσει με εντολή του Πρωθυπουργού ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στο Βερολίνο, για να συζητήσει με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το Ασφαλιστικό. Κατά τη δική τους μεριά δηλαδή κινήσαμε ασθμαίνοντες…

Είναι η επιλογή του Γιώργου Κατρούγκαλου ως επικεφαλής της εθνικής προσπάθειας για συστρατεύσεις και εθνικές συνεννοήσεις. Να μην ξεχάσουμε μάλιστα ότι η σκυτάλη παραδόθηκε από μια άλλη εμβληματική μορφή της μεταπολίτευσης, τον Δημήτρη Στρατούλη, ο οποίος εσχάτως κινείται προς τη… μεριά του γνωστού χρονοντούλαπου. Εχει θαρρώ συμβολικό βάθος η επιλογή των προσώπων. Αλλωστε τα περήφανα γηρατειά επιδίδονται στο παιχνίδι της μνήμης, τα δε καθημαγμένα νιάτα δεν θα θυμούνται καν τον κ. Κατρούγκαλο (παρέα βεβαίως με τον κ. Στρατούλη) σε επικές αναμετρήσεις στις εκπομπές του Γιώργου Αυτιά για το Ασφαλιστικό. Τα τελευταία πέντε χρόνια ο υπουργός Εργασίας ήταν στη πρώτη γραμμή για τον θρυμματισμό όποιας προσπάθειας πήγε να γίνει για συμφωνίες. Μεταξύ μας είναι σαν να βάζεις τον Λιονέλ Μέσι να παίξει μπάσκετ απαιτώντας μάλιστα να φέρει τρόπαιο…

Τα τελευταία πέντε χρόνια ο υπουργός Εργασίας ήταν στη πρώτη γραμμή για τον θρυμματισμό όποιας προσπάθειας πήγε να γίνει για συμφωνίες. Μεταξύ μας είναι σαν να βάζεις τον Λιονέλ Μέσι να παίξει μπάσκετ απαιτώντας μάλιστα να φέρει τρόπαιο…

Είναι η αντίδραση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη μεγάλη πορεία για την ηγεσία του κόμματός του και του «επόμενου Πρωθυπουργού». Πώς θα μπορούσε ο κ. Μεϊμαράκης  και συνακόλουθα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ανοίξουν δρόμους συναινέσεων ή λυτρωτικών πρωτοβουλιών με γενναίες προτάσεις. Ο πειρασμός του ΟΧΙ και του κομματικού συμφέροντος είναι ανίκητα και ο ίδιος έχει όλα τα δίκια με το μέρος του. Μια κουρασμένη φιγούρα της ωραίας μεταπολίτευσης είναι – πώς λοιπόν μπορεί κανείς να προσδοκά από τον κάβουρα να πάει στην ευθεία; Δεν γίνεται… Υπάρχει βάσιμη υποψία πάντως ότι οι καιροί δεν είναι ιδανικοί για να μπορέσει η αντιπολίτευση να εισπράξει από τις απώλειες της κυβέρνησης. Η ιδία θα αναγκαστεί να κουβαλήσει ακόμη βαρύτερο φορτίο σε λίγο καιρό, εκλιπαρώντας μάλιστα για συναινέσεις.

Είναι μια δήλωση, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ο επικεφαλής του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας, στην προ λίγων εβδομάδων μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση για το συνταξιοδοτικό (αραιά αραιά, μεταξύ μας…) περιστοιχισμένος από συνδικαλιστές όλων των κομμάτων, προειδοποίησε την κυβέρνηση να μην τολμήσει αλλαγές. «Ας θυμηθεί, είπε, τους αγώνες μας την εποχή Γιαννίτση». Τι αναπόληση κι αυτή. Ηταν η εποχή κατά την οποία σε όλες τις χώρες, παρότι σε απείρως καλύτερη κατάσταση ξεκίνησαν ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις  και εμείς ξεμείναμε με το χειρότερο ασφαλιστικό σύστημα του κόσμου. Είκοσι χρόνια πριν ας πούμε, οι ρεφορμιστές των σουηδικών συνδικάτων με δική τους πρόταση άνοιξαν το θέμα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης και oι ημέτερες επαναστατικές δυνάμεις  πανηγύριζαν βλέποντας τον υπουργό καθηγητή να φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι και τα σχέδιά του υπό μάλης. Και να μην περάσει απαρατήρητο. Οι μορφές του τότε αγώνα από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» πέρασαν σούμπιτοι σήμερα στη… μεριά της κυρίας Γεροβασίλη.

Είναι ακόμη η παρότρυνση της τρόικας, μετέπειτα «θεσμών» και σήμερα κουαρτέτου. Θα ήταν καλό, συμβουλεύουν, η ασφαλιστική μεταρρύθμιση να τύχει της αποδοχής μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Πού πας ρε Καραμήτρο; Εδώ κάτω οι εθνικές ασκήσεις γίνονται μόνο με πρόσκαιρες πλειοψηφίες του (βία…) 35% κι αν σας αρέσει.

Είναι τέλος η δήλωση του Πρωθυπουργού. «Δίνουμε σήμερα», είπε, «την μητέρα όλων των μαχών». Ας μην επιχειρήσει πάντως να αναζητήσει άλλοθι στις αντιφάσεις που προαναφέραμε. Είναι το πιο σημαντικό κομμάτι τους. Με λίγα λόγια… «στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας». Μπορούμε πλέον να ξεκινήσουμε τον πόλεμο πηγαίνοντας από ήττα σε ήττα με μεγάλο ενθουσιασμό για να φτιάξουμε την Ελλάδα ένα απέραντο γηροκομείο.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News