Ξέρω ανθρώπους με φοβερές βιβλιοθήκες. Βιβλιοθήκες, που όταν βρεθείς απέναντί τους σε πιάνει δέος απ’ τον όγκο των γνώσεων που κουβαλούν στα ράφια τους. Βιβλιοθήκες που μπορείς να σταθείς και να χαζεύεις για ώρες, ανακαλύπτοντας μικρά διαμάντια της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ξέρω ανθρώπους που έχουν ρουφήξει τέτοιες βιβλιοθήκες και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Κανένας δεν έχει κοκορευτεί για τα Απαντα του Ντοστογιέφσκι, ούτε για τον Μπακούνιν και τον Πασκάλ Μπρίκνερ που έχει διαβάσει. Ούτε δηλώνει Αριστερός επειδή διαβάζει πολλά βιβλία. Απλώς δηλώνει Αριστερός, αν είναι. Και αν του αρέσει το διάβασμα, απλώς το κάνει.

Κι έρχεται ένας Νίκος Καρανίκας και κάνει το διάβασμα μονάδα μέτρησης αριστεροσύνης, σε ένα άρθρο που θα μπορούσε να πάρει Νόμπελ Λογοτεχνικού Βατόμουρου. Οι Αριστεροί, λέει ο Καρανίκας στο άρθρο του, διαβάζουν Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν, ενώ οι δεξιοί διαβάζουν 4 τροχούς και Marie Claire.

Μπορώ να προχωρήσω κι άλλο τη σκέψη του Καρανίκα και να υποθέσω ότι οι Αριστεροί βλέπουν «Φρουτοπία» και «Λιλιπούπολη», ενώ οι Δεξιοί «Κάντι Κάντι» και «Θάντερκατς». Το βράδυ οι Δεξιοί παραγγέλνουν σίγουρα σούσι, ενώ οι Αριστεροί σουβλάκι πίτα απ’ όλα και να τρέχει το τζατζίκι απ’ την ακρούλα. Στο πανεπιστήμιο, οι Δεξιοί λογικά σου κλείνουν ραντεβού σε μπαρ στη Σκουφά, ενώ οι Αριστεροί σε πάνε για μπύρες στο παγκάκι της πλατείας. Για επιδόρπιο οι Αριστεροί τρώνε γιαουρτάκι του Θεού ενώ οι Δεξιοί φρόζεν γιόγκουρτ του καπιταλιστικού Διαβόλου. Στην παραλία οι Αριστεροί διαβάζουν Μπακούνιν, οι Δεξιοί Χρυσηίδα Δημουλίδου. Οι Αριστεροί ενημερώνονται από Αναστασία Γιάμαλη, οι Δεξιοί από Σία Κοσιώνη. Και πάει λέγοντας…

Τι μου δείχνει το άρθρο του Καρανίκα; Πρώτον, ότι η σκέψη του έχει μείνει στη μονοδιάστατη ανωριμότητα ενός παιδιού δημοτικού. Εμείς οι Αριστεροί καλοί, εσείς οι Δεξιοί κακοί. Στο μυαλό του, δεν υπάρχει Δεξιός διαβαστερός, ούτε Αριστερός ξύλο απελέκητο. Οι Αριστεροί είναι όλοι διανοούμενοι. Δεύτερον, διακρίνω και μια καγκουριά στον τρόπο του. Είναι σαν να μας φωνάζει με το άρθρο του: εγώ ο Αριστερός διαβάζω, εγώ ζω παρέα με σπουδαίους συγγραφείς, αναπνέω φιλοσοφία, κλάνω ποίηση.

Διαβάζοντας το άρθρο του Καρανίκα θυμήθηκα ένα καλοκαιρινό απόγευμα. Καθόμουν σπίτι και ξαφνικά τα τζάμια άρχισαν να τρίζουν από αμάξι που περνούσε από κάτω με κλασική μουσική στη διαπασών. Ηταν ένας κάγκουρας κουλτουριάρης. Ο Καρανίκας λοιπόν είναι ένας κάγκουρας της Αριστεράς. Της Αριστεράς όπως τουλάχιστον την εννοεί ο ίδιος, εκείνης της διαβαστερής κουλτουριάρικης όπως λέει Αριστεράς, που δεν έχει πρόβλημα να υπογράψει και μνημόνια άμα λάχει.

ΥΓ. Απορία: Στην τουαλέτα οι δεξιοί διαβάζουν Down Town, ενώ οι Αριστεροί τα άπαντα του Σεφέρη; Καρανίκα πες μας, μη μας κρατάς στο σκοτάδι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News