Ομολογώ πως αν με υποχρέωναν εφέτος να παραθερίσω στη Μύκονο, δηλαδή να μείνω σε κάποιο από τα πολυτελή ξενοδοχεία της, να τρώω σε εστιατόρια που σερβίρουν αυγά… Fabergé (έστω αβγά τηγανητά, γιατί εξαιτίας τους έχει ξεσπάσει ο θόρυβος) και να κολυμπώ σε οργανωμένες παραλίες, θα είχα πρόβλημα. Δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικά. Όμως, ευτυχώς, κανένας δεν με υποχρεώνει να πάω. Οπως κανένας δεν με υποχρεώνει να πάω στη Σαντορίνη ή στην Κέα. Μπορώ ελεύθερα να φτάσω ως εκεί που αντέχει το πορτοφόλι μου. Αν δεν αντέχει, θα μείνω σπίτι και θα πηγαίνω για μπάνιο με το ΚΤΕΛ.

Μπορώ και να φανώ ριψοκίνδυνος: Να πάω τελικά στη Μύκονο φουσκώνοντας τις πιστωτικές κάρτες μου. Δικαίωμά μου! Οπως είναι δικαίωμα της Μυκόνου να φιγουράρει ως ο απόλυτος κοσμοπολίτικος-vip προορισμός, ένα νησί που ακόμα και αν προσφέρει (σχετικές) λύσεις για όλα τα βαλάντια (υπάρχουν και ημιυπόγεια δωμάτια, υπάρχουν και σουβλάκια στο χέρι, υπάρχουν και ελεύθερες πλαζ) κυρίως απευθύνεται σε εκείνους που έχουν λεφτά και που θέλουν ακόμα και να τα… πετάξουν πληρώνοντας τα τηγανητά αβγά για χαβιάρι.

Υπάρχουν τέτοιοι προορισμοί, διεθνώς. Επιλέγοντάς τους γνωρίζουμε τι μας περιμένει: Θα απολαύσουμε μεν αυτά που μας παρέχονται αλλά και θα τα πληρώσουμε υπερτιμολογημένα. Μας αρέσει όμως τα μέρη αυτά, που μπορεί να τα λιγουρευόμαστε αλλά δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε, να τα σνομπάρουμε και να τα καταγγέλλουμε. Τη μία για την υπερβολική τιμή πού έχουν οι ξαπλώστρες, την άλλη για τους εσπρέσο-φωτιά, την παρ’ άλλη για τον έκλυτο βίο των παραθεριστών.

Αυτή τη φορά η καταγγελία αφορά το εστιατόριο «Fabrica Fool Mall» όπου: «παρέα τουριστών αναγκάστηκαν να πληρώσουν 9,90 ευρώ τη μερίδα τηγανητά αβγά, ήτοι 19,80 ευρώ για τέσσερα τηγανητά αβγά, τα οποία συνοδεύονταν από δυο φέτες ψωμί του τoστ». Το κατάστημα απάντησε μέσα από το Facebook: «Η συγκεκριμένη τιμή αφορά δύο πλήρεις μερίδες με τα συνοδευτικά τους και όχι μια, όπως εσφαλμένα παρουσιάστηκε από τμήμα του τύπου. Δεν θα πρέπει να λησμονείται, πως οι τιμές των προϊόντων διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριλαμβάνουν τόσο το υψηλό λειτουργικό κόστος της Μυκόνου ταυτόχρονα με το φορολογικό. Όλες οι τιμές αναγράφονται στον κατάλογο προϊόντων καθώς και εντός των καταστημάτων».

Οποια και αν ήταν η τελική τιμής της παραγγελίας (γιατί οι τουρίστες δεν έφαγαν μόνο αυγά), το επαναλαμβάνουμε για να το εμπεδώσουμε: Στη Μύκονο πληρώνεις ακόμα και τον (κοσμικό) αέρα που αναπνέεις. Δεν είναι μυστικό. Οπότε, είμαστε αφελείς αν περιμένουμε πως το τηγανητό αυγό που θα μας σερβίρουν στα πέριξ της Μικρής Βενετίας θα έχει την τιμή των αυγών που θα μας κάνει μια γιαγιά στο γκαζάκι της, σε κάποιο ξεχασμένο από το χρόνο καφενέ της Ηπείρου, η οποία μπορεί και να ντρέπεται που παίρνει τα χρήματά μας. Η γκρίνια που για άλλη μία φορά έχει ξεσπάσει είναι και υποκριτική και ανούσια. Εκείνο που θα έπρεπε να μας απασχολεί δεν είναι πόσο χρεώνουν τις όποιες παροχές τους τα κοσμοπολίτικα θέρετρα, η κάθε Μύκονος της ελεύθερης αγοράς, αλλά πώς φοροδιαφεύγουν. Αυτό πληγώνει τις δικές μας τσέπες. Ας αναζητήσουμε εκεί τα σκάνδαλα. Όλα τα άλλα είναι θέμα οικονομικών δυνατοτήτων, επιλογής, γούστου, ή και του… πώς θέλουμε τα αυγά μας: Μελάτα; Σφιχτά; Επίχρυσα; Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα – και μην ρωτήστε πόσο τη χρεώνουν στη Μύκονο!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News