Θα έδινα πολλά για να γίνω μια σταλιά και να βρεθώ μέσα στο μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ. Φορώντας μαύρα γυαλιά, μην καούν οι κόρες των ματιών από τις εκρήξεις που συμβαίνουν εκεί μέσα. Το φαντάζομαι όπως το ηφαιστειακό τοπίο της Ισλανδίας. Πολύχρωμοι πίδακες από συγκεχυμένες σκέψεις εκτοξεύονται στον εγκεφαλικό ουρανό και μπλέκονται με πυροτεχνήματα απροσδιόριστων συναισθημάτων και αλλοπρόσαλλων αντιδράσεων.
Τι διάολο θα συμβεί εκεί μέσα, κάτω από το μαλλί, το φροντισμένο τρίχα-τρίχα, όταν ο Αλέξης Τσίπρας μπει στο Oβάλ Γραφείο; Λένε ότι ο πρόεδρος Τραμπ δίνει μικρή σημασία στην ενημέρωση που βρίσκει κάθε πρωί στο γραφείο του. Επίσης λένε ότι οι άνθρωποι που συντάσσουν τις αναφορές φροντίζουν να «φυτεύουν» συχνά το όνομα του προέδρου, προκειμένου να διατηρούν το ενδιαφέρον του ζωντανό. Πιθανότατα δεν θα διαβάσει τίποτα περί Ελλάδας και Τσίπρα. Είναι δε απολύτως βέβαιο ότι αδυνατεί να δείξει την Ελλάδα στο χάρτη αν και σίγουρα θα βάλει το δάχτυλο στην Ευρώπη. Οταν, όμως, του μιλήσουν για τον δικό μας, μπορεί να κάψει ασφάλεια.
Για αυτό και αξίζει να είσαι στο μυαλό του Τραμπ όταν του εξηγούν ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ηγείται ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και έχει περάσει τα νιάτα του διαδηλώνοντας έξω από την πρεσβεία της Αθήνας. Αυτά στο μυαλό του προέδρου μπορεί να δημιουργήσουν παλίρροια αν και γύρω από το τραπέζι οι Αμερικανοί συνηθίζουν να γίνονται πιο πρακτικοί.
Οσοι αφηγούνται την εμπειρία της συνάντησης με αμερικανό πρόεδρο αναφέρουν την ευθύτητα με την οποία φτάνουν στο θέμα, διατηρώντας πάντα το ύφος του αφεντικού. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου διηγείται πως όταν πήγαν με τον Παπανδρέου στον Ομπάμα, ο Αμερικανός έκανε χιούμορ, λέγοντας στον ΓΑΠ ότι είναι και οι δύο αριστεροί. Μετά, όμως, η κουβέντα πήρε τον δρόμο της. Αλλωστε στο τραπέζι υπάρχουν και άνθρωποι που γνωρίζουν και πώς γίνονται αυτές οι δουλειές και τι πρέπει να ειπωθεί σε αυτές τις συναντήσεις. Στην πραγματικότητα, ακόμα και τίποτα να μην πουν, τα αποτελέσματα της συνάντησης είναι ήδη περασμένα στο χαρτί. Ομως το θέαμα των δυο τους στις πολυθρόνες του Οβάλ Γραφείου θα είναι μοναδικό, ίσως και σουρεαλιστικό. Για αυτά που θα πει ο Ντόναλντ και για τον τρόπο που θα τα πει ο Αλέξης.
Και στο μυαλό του δικού μας; Τι θα συμβαίνει εκεί μέσα; Παραδείσια νιρβάνα. Αμερικανικό όνειρο στην καλύτερη εκδοχή του. Ηδονή. Δεν είναι λίγο από Κνίτης διαδηλωτής στη Βασιλίσσης Σοφίας να βρίσκεσαι μέσα στο Λευκό Οίκο, έστω και απέναντι στον Τραμπ – ενίοτε η μοίρα έχει μία σαρκαστική αίσθηση δικαίου. Οταν είσαι Σαμαράς, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, έχεις προετοιμαστεί, ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα συμβεί και αυτό. Οταν είσαι Τσίπρας το απολαμβάνεις για όσο διάστημα σου επιτρέπει ο κυνισμός σου. Το εκτιμάς περισσότερο, αλλά συνάμα ξέρεις ότι πάει, αυτό ήταν, δεν θα υπάρχει για πολύ, κοίτα να το χαρείς.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News