«Ο Τσίπρας είναι διχασμένος. Mέσα του παλεύουν το συναίσθημα με τη λογική. Η φωνή της λογικής λέει ότι πρέπει να πάει σε εκλογές στις 26 Μαΐου. Συναισθηματικά όμως είναι δύσκολο να εγκαταλείψεις πρόωρα -και μάλιστα οικειοθελώς- έναν τρόπο ζωής που εδώ και 4,5 χρόνια τον έχεις συνηθίσει. Κι ένα τρόπο ζωής που δεν φαντάζει πιθανό να ξαναζήσεις στο ορατό μέλλον».

Με αυτά τα λόγια, έμπειρος πολιτικός παρατηρητής περιγράφει το διχασμό του Αλέξη Τσίπρα ενόψει της απόφασης για το χρόνο των εθνικών εκλογών που θα ληφθεί τον Απρίλιο. Τί γνωρίζαμε ως τώρα; To σίγουρο είναι ότι στις 26 Μαΐου θα στηθούν ως και τέσσερις κάλπες. Για ευρωεκλογές, περιφερειακές, δημοτικές ακόμη και τοπικά συμβούλια.

Οι τροπολογίες του υπουργείου Εσωτερικών φέρνουν όμως νέα δεδομένα. Διότι οι πολίτες θα περάσουν από δύο εκλογικά τμήματα. Η επίσημη εξήγηση είναι ότι δεν χωρούσαν τέσσερις κάλπες σε ένα. «Με τον τρόπο αυτό, θωρακίζεται η εκλογική διαδικασία και παρέχονται εγγυήσεις για την απρόσκοπτη και ομαλή διεξαγωγή των εκλογών, χωρίς επιπλέον, την υπέρμετρη επιβάρυνση όλων των παραγόντων της εκλογικής διαδικασίας (δικαστικών αντιπροσώπων, εφορευτικής επιτροπής κτλ)» ανέφεραν πηγές του υπουργείου Εσωτερικών μέσα στην εβδομάδα.

Η απόφαση αυτή δίνει ασφαλώς τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να στήσει μια ακόμη κάλπη, την πέμπτη, αυτή των εθνικών εκλογών, χωρίς τα τρεχάματα της τελευταίας στιγμής. Επιπλέον, η επιλογή ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών να γίνει στις 26 Μαΐου, μαζί με τις ευρωεκλογές, αποτρέπει έναν ακόμη σοβαρό κίνδυνο για την κυβέρνηση. Την ισχυρή πιθανότητα να έχει δημιουργηθεί ήδη ένα πολύ βαρύ κλίμα για τον ΣΥΡΙΖΑ από τον πρώτο γύρο των τοπικών εκλογών αν αυτές προηγηθούν κατά μία εβδομάδα. Βεβαίως αυτό συμφέρει την κυβέρνηση ακόμη κι αν γίνουν μόνο Ευρωεκλογές. Λειτουργεί ως πασπαρτού.

Το πρόβλημα είναι ότι για τις πρόωρες εκλογές απαιτείται δράκος. Και δεν βρίσκεται εύκολα. Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Διότι το αφήγημα που θα κλείσει την ψαλίδα χρειάζεται καλούς και κακούς, προστάτες και εχθρούς του λαού. Και ηθικό πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, θα βόλευε πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ ένα σκάνδαλο τύπου Novartis αλλά πραγματικό. Δηλαδή με πραγματικά στοιχεία και μαρτυρίες που θα αφορούσαν πολιτικά πρόσωπα. Όμως παρά το κλίμα που έχει δημιουργήσει με διαρροές ότι «έρχονται αποκαλύψεις μέσω ΗΠΑ», φαίνεται ότι στοιχεία που να εμπλέκουν τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης δεν υπάρχουν. Και δυστυχώς για το Μαξίμου υπάρχει και το προηγούμενο του φιάσκου του 2018. Όταν το «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους» μετατράπηκε σε μπούμερανγκ.

Η αναποφασιστικότητα του κ. Τσίπρα προδίδεται τις τελευταίες μέρες από το γεγονός ότι το φλερτ με ένα πιθανό αφήγημα εθνικών εκλογών είναι αδιάκοπο. Με αφορμή τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ορισμένοι επιδίωξαν μέσα στη βδομάδα να προσδώσουν στην υπόθεση χαρακτήρα ηρωικό. Η προαναγγελία μιας μονομερούς ενέργειες συνδέθηκε (στα λόγια) με το ενδεχόμενο να νομοθετηθούν μονομερώς και οι 120 δόσεις και να πάμε σε πρόωρες εκλογές με αφήγημα προστασίας των αδυνάμων. Όμως η ρήξη με την Τρόικα, πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορεί να γίνει πια πιστευτή, δεν είναι ένα ρίσκο που μπορεί εύκολα να αναλάβει ο κ. Τσίπρας. Γιατί ο τραπεζικός τομέας είναι ένα πεδίο που δεν σηκώνει ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν ανασφάλεια. Ιδίως όταν έχει προηγηθεί το 2015.

Επομένως, αν δεν βρεθεί ο κατάλληλος δράκος, η λογική θα δώσει την θέση της στη συνήθεια. Και στην ελπίδα ότι κάτι άλλο μπορεί να συμβεί στο δρόμο προς τον Οκτώβριο. Το πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα είναι ότι τα περιθώρια να αιφνιδιάσει -όπως λέγεται ότι τόσο του αρέσει- στενεύουν πια ασφυκτικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News