Η αρχική έμπνευση για αυτή την Ημέρα ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της Ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998, στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά.
Ο Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO το 2000, μετέφερε εκεί την ιδέα για την καθιέρωση μιας Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης. Η πρόταση έγινε δεκτή και ο πρώτος λαμπρός εορτασμός έγινε το 2001 στην Ελλάδα.
Στο σκεπτικό τής απόφασης αναφέρθηκε, ανάμεσα στα άλλα, «…οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της Ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά “Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς Ποίηση”».
Τι έχουν γράψει και τι έχουν πει περί ποίησης – χωρίς ομοιοκαταληξία;
«Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό.
Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας» – Οδυσσέας Ελύτης, ποιητής (Νόμπελ, 1979)
«Ποιητής είναι κάποιος που σκέφτεται κάτι άλλο» – Βίκτωρ Ουγκώ, γάλλος συγγραφέας
«Ποίηση είναι η ζωή αποσταγμένη»
«Θα όριζα, εν συντομία, την Ποίηση σαν τη ρυθμική δημιουργία της ομορφιάς» – Εντγκαρ Αλαν Πόε, αμερικανός συγγραφέας
«Η Ποίηση δεν είναι η απελευθέρωση των αισθημάτων, αλλά η δραπέτευση από τα αισθήματα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας, αλλά η δραπέτευση από την προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει κανείς να έχει αισθήματα και προσωπικότητα για να θέλει να δραπετεύσει από αυτά» – Τόμας Στερνς Ελιοτ, βρετανός ποιητής (Νόμπελ, 1948)
«Δεν έχει λεφτά στην Ποίηση, αλλά πάλι και στα λεφτά δεν υπάρχει ποίηση» – Ρόμπερτ Γκρέιβς, άγγλος συγγραφέας
«Η Ποίηση είναι θρησκεία, χωρίς την πίστη» – Ζαν Κοκτώ, γάλλος καλλιτέχνης
«Η Ποίηση είναι η αναζήτηση του ανεξήγητου» – Γουάλας Στίβενς, αμερικανός ποιητής
«Ποιητής δεν είναι ο εμπνευσμένος, είναι εκείνος που εμπνέει» – Πολ Ελουάρντ, γάλλος σουρεαλιστής ποιητής
«Η Ποίηση μας δημιουργεί την εντύπωση, όχι πως ανακαλύψαμε κάτι καινούριο, αλλά πως θυμηθήκαμε κάτι που είχαμε ξεχάσει» – Φράνσις Μπράντλεϊ – άγγλος φιλόσοφος
«Αν κάποιος μάθει καλά Ελληνικά, μπορεί να βρει σχεδόν ολόκληρη την Ποίηση στον Ομηρο» – Εζρα Πάουντ, αμερικανός ποιητής
«Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις» – Ρόμπερτ Φροστ, αμερικανός ποιητής
«Η Ποίηση θυμάται ότι ήταν μια προφορική τέχνη, προτού γίνει γραπτή τέχνη» – Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αργεντινός συγγραφέας
«Ποίηση είναι ένας αντίλαλος που ζητάει από μια σκιά να χορέψουν» – Καρλ Σάντμπεργκ, αμερικανός ποιητής
Κι άλλο ένα, του ιδίου: «Ποίηση είναι το ανοιγοκλείσιμο μιας πόρτας, αφήνοντας αυτούς που κοιτάζουν να μαντέψουν τι ήταν αυτό που φάνηκε για μια στιγμή»
«Ποίηση είναι η θεοποίηση της πραγματικότητας» – Εντιθ Σίτγουελ, βρετανίδα ποιήτρια
«Η ιδέα των περισσότερων ανθρώπων για την Ποίηση είναι τόσο ασαφής, ώστε αυτή η ασάφεια αποτελεί γι’ αυτούς τον προσδιορισμό τής Ποίησης» – Πολ Βάλερι, γάλλος ποιητής
«Τα πάντα από τον καιρό του Ομήρου έχουν βελτιωθεί, εκτός από την Ποίηση» – Τζιάκομο Λεοπάρντι, ιταλός συγγραφέας
«Για μένα η Ποίηση δεν είναι φιλοδοξία, αλλά τρόπος για να μένω πάντα μόνος» – Φερνάντο Πεσόα, πορτογάλος ποιητής (και συγγραφέας)
«Ποίηση είναι η ζωή αποσταγμένη» – Γκουέντολιν Μπρουκς, αφροαμερικανίδα ποιήτρια
«Οπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί» – Ζίγκμουντ Φρόυντ, αυστριακός ψυχίατρος.
Τελικά, η Ποίηση γίνεται εύκολα αντιληπτή, από όλους; «Παιδί μου, η Ποίηση είναι Ποίηση, άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Αμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι Ποίηση, είναι τσιφτετέλι. Κατάλαβες;», είχε πει ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην ταινία «Το Δόλωμα»! Σε μια άλλη περίπτωση, «Ο,τι μπορεί να εξηγηθεί δεν είναι Ποίηση», έγραψε ο Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, ιρλανδός ποιητής (Νόμπελ, 1923). Το βέβαιο είναι ότι «Η αυθεντική Ποίηση μπορεί να αρέσει προτού γίνει κατανοητή», κατά τον Τ.Σ. Ελιοτ, ενώ «Δεν θα βρεις την Ποίηση πουθενά, αν δεν κουβαλάς λίγη μαζί σου», σύμφωνα με τον Ζοζέφ Ζουμπέρ, γάλλο γνωμικογράφο.
Επειτα, ανοίγω ενημερωτικές σελίδες και τα μάτια μου πέφτουν πάνω στον καταυλισμό της Ειδομένης. Δυστυχώς, η ζωή όχι μόνο δεν έχει πάντα Ποίηση, αλλά και κάποιες φορές οι ρίμες της πνίγονται μέσα στις λάσπες.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News