Δεν είναι αρένα πολιτικής. Είναι Σικελία. Ακολουθείστε τη σκέψη μου. Πριν από έναν αιώνα… Ετσι μοιάζουν οι μέρες όπως περνούν, τόσο που τρέχουν τα γεγονότα και τρέχουμε πίσω από θέματα βομβίδια που σκάνε καθ’ εκάστην…

Πριν, έναν αιώνα-μερικών ημερών λοιπόν, ο Αδωνις Γεωργιάδης μάς πονήρεψε, ότι το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα επιστροφής του από Λισαβόνα (που είχε γίνει γνωστό), είχε και μια στάση στο Παρίσι (που αρχικά δεν είχε γίνει γνωστή), βεβαίως με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, στο οποίο επέβαιναν… Ποιοι άραγε επέβαιναν; Ποτέ δεν μάθαμε.

Και γιατί θεωρήθηκε αναγκαία μια στάση εκεί; Με το τσιγκέλι το βγάλαμε… Για μια συνάντηση με στελέχη της εταιρείας L’ Οreal… Μόνος ο Πρωθυπουργός; Τόσο ανατριχιαστικά μόνος, εν τέλει; Δηλαδή δεν έχει συνεργάτες που να εμπιστεύεται, ως «προάγγελους» κάποιου μελλοντικού deal; Να κάνουν μια εισαγωγή – προετοιμασία έστω του θέματος;

Μπορείτε να φανταστείτε πρόεδρο, οποιασδήποτε εταιρείας, να πηγαίνει μόνος και πρώτος να συναντήσει επενδυτές στα δικά τους γραφεία; Είναι αυτή έξυπνη μεθοδολογία; Ισχύει αυτή η τακτική πουθενά στον επιχειρηματικό κόσμο; Και πέραν αυτής της συνάντησης, μάθαμε (επίσης με το τσιγκέλι) για μια συνάντηση, πάλι μόνος και εν πολλοίς «μόνος κι έρμος», στην Επενδυτική Τράπεζα Rothschild & Co. Η οποία τράπεζα, η απολύτως στιγματισμένη από τον «αδελφό» Καμμένο, επιβεβαιώνοντας τη συνάντηση μέσω εκπροσώπων της, έδωσε στο κοινό τη δήλωση «επρόκειτο για μια ιδιωτική συνάντηση και ουδέν σχόλιο έχουμε σχετικά με το περιεχόμενο των συζητήσεων».

Αυτά τα ψιλό-θολά συνέβησαν εις Παρισίους! Και με το που έγιναν γνωστά, με περίεργο αυτοματισμό, ξεκίνησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο στιγματισμός της Μαρέβα Μητσοτάκη, συζύγου Κυριάκου, αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης, για διαμέρισμά της, επίσης εις Παρισίους. Τι σύμπτωση τόπου; Πάρε και συ μια Μαρέβα να ‘χεις να πορεύεσαι;

Αντιστοίχως η Μαρέβα Μητσοτάκη έστειλε στον Τύπο μια επιστολή σε πολύ προσωπικό (και καθόλου συνηθισμένο) τρόπο γραφής και εξήγησης. Λιανά πράγματα. Που δεν τρομάζει ν’ ανοίξει και παράθυρα «θέας» στην απολύτως προσωπική τους ζωή. Σε κεφάλαια που αφορούν το διαζύγιό τους αλλά και τη διαδρομή της σχέσης και του γάμου τους.

Επίσης καταγράφει τη διαδρομή των σπουδών της, από το Κολέγιο της Βοστώνης Chestnut Hill, σε μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο Columbia και δεύτερο μεταπτυχιακό στο Harvard. Παραθέτοντας στη συνέχεια τις θέσεις εργασίας της. Ως αντιπρόεδρος του τμήματος τραπεζικών επενδύσεων στην Bankers Trust Company στο Λονδίνο, ως αντιπρόεδρος στο τμήμα θεσμικής διαχείρισης μετοχικού κεφαλαίου στην Deutsche Bank, ως διευθύνουσα σύμβουλος, επικεφαλής ιδιωτικής κάλυψης και άλλες θέσεις σίγουρα σημαντικές, μέχρι να είναι σήμερα συνιδρύτρια της εταιρείας Zeus+Dione.

Με τη ματιά του κοινού νου έλληνα πολίτη, και όχι του ντετέκτιβ, καθόλου δεν μου μοιάζει ύποπτη η αγορά διαμερίσματος στο Παρίσι, διαμερίσματος 92 τ.μ με δάνειο 25ετούς διάρκειας. Σε μια ανοιχτή ευρωπαϊκή αγορά, από μια γυναίκα κόσμο-ανοιχτή. Ακούω παράλληλα τις (τζούφιες;) πιστολιές της κυβέρνησης και αναρωτιέμαι. Αν υπάρχει κάτι ύποπτο, γιατί δεν το λένε στους πολίτες ξεκάθαρα ώστε να βγάλουμε στη σέντρα την ατιμία της Μαρέβα και να την προσθέσουμε στην απέραντή μας λίστα;

Γιατί μοιάζει σαν να πετάνε χαρτιά σε παιχνίδι πόκας μπλόφα; Ακόμα ένα χαρτί τράπουλας, για μη κοινή φορολογική δήλωση άρα και τη μη εμφάνιση του περιουσιακού «της» στοιχείου στη δήλωση του Κυριάκου. Έρχεται απάντηση από το ζεύγος Μητσοτάκη, που στηρίζει τη θέση της στη διάστασή τους και δίνει και αλλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Η μακροσκελής επιστολή της Μαρέβα Μητσοτάκη, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, δίνει στο «κοινό» κάθε στοιχείο, σε αντίκρουση όσων της επιρρίπτουν.

Γιατί ακριβώς κατηγορούμε την Μαρέβα; Κι αν όντως υπάρχει κάτι ύποπτο, γιατί δεν επεμβαίνουν οι Αρχές παρά επιλέγουν να την «παίζουν» ως χαρτοπαίχτρες; Παρίσι με Παρίσι.

Παρ’ όλο ότι η κυβέρνηση, της πιο τραγικής σελίδας σύγχρονης Ιστορίας, έχει στις αγκάλες της πολιτικούς σωτήρες που έχουν στείλει τα λεφτά τους στην ασφαλή αγκαλιά ξένων τραπεζών -και τους γνωρίζουμε-, καθόλου δεν θα επιχειρηματολογήσω με θέσεις του τύπου… «δεν δικαιούνται να ομιλούν». Στον λαό οφείλουν οι πάντες να δίνουν εξηγήσεις για το κάθε τι.

Αλλά επιτρέψτε μου, σε τούτον τον αγώνα, του «κάτι ξέρω και δεν ξέρω», του «κάτι σου λέω και δεν σου λέω»… Ακόμα έναν τέτοιο αγώνα… Να παρατηρώ μια γυναίκα που σπάει τους κανόνες της συνήθους πρακτικής των ψελλισμάτων και να… ξηγιέται. Μακάρι να συναντήσουμε, αντίστοιχα αντανακλαστικά ξεκαθαρισμάτων και στα όντα της πολιτικής σκηνής.

Υ.Γ.: Το κείμενο στηρίζεται στα στοιχεία που υπάρχουν ΠΑΝΩ στο τραπέζι της κοινωνίας μας και μόνο. Για τα «ΚΑΤΩ»… το Παρίσι κι η ψυχή τους. Το Παρίσι της Rothschild…Τι πόλη το Παρίσι! Ερωτική…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News