Δεν γνωρίζω αν η ψήφος στα 17 εντάσσεται στον «κοινωνικό μετασχηματισμό» που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε αν οι αναλυτές δημοσκοπήσεων έχουν πείσει την ηγεσία του πως έτσι θα κερδίσει τον επόμενο εκλογικό γύρο. Εκείνο που γνωρίζω είναι πως η ψήφος στα 17 στην Ελλάδα της χρόνιας ύφεσης και της πολυδιάστατης κρίσης δεν διευρύνει τη δημοκρατία, αντίθετα την καθιστά ακόμη πιο ευάλωτη.

Eνας γενικός θετικός ή αρνητικός αφορισμός για την ωριμότητα των παιδιών σε αυτή την ηλικία, που ακόμη δεν ξέρουν προς τα πού και πώς θέλουν να τραβήξουν τη ζωή τους, δεν έχει νόημα, γιατί απλά πετάει τη μπάλα στην κερκίδα. Eτσι, μένει να σκεφτούμε ορισμένες πτυχές της ηλικίας για να αξιολογήσουμε τη «μεγάλη» αυτή πολιτική μεταρρύθμιση, την ψήφο στα 17.

Η ύπατη αξιολογική κρίση του κοινωνικού και πολιτικού περιβάλλοντος που είναι η ψήφος του πολίτη για το εθνικό κοινοβούλιο δεν εμπεριέχει την εμπειρία της εργασίας στους 17άρηδες, ίσως ούτε καν την αγωνία του αύριο. Και ως εκ τούτου δεν έχουν πλήρη γνώση του περιβάλλοντος (ούτε και στα 18 συμβαίνει αυτό, αλλά αυτό έγινε). Θυμάμαι όταν ρώτησα τον 20άρη γιό μου τον περασμένο Σεπτέμβριο τι θα ψηφίσει, μου απάντησε πως αφού εξαρτιέται ακόμη οικονομικά από μένα, θα ψήφιζε αυτό που θα ψήφιζα κι εγώ!

Αλλά δεν είναι αυτό, -ο αντικατοπτρισμός της ψήφου των γονέων στα παιδιά-, το βασικό πρόβλημα της ψήφου στα 17. Είναι ο συναισθηματισμός και ο εφηβικός μηδενισμός που χαρακτηρίζουν την ηλικία αυτή, ιδιαίτερα τα αγόρια. Η φυσική αντίδραση σε ένα αναποτελεσματικό και συνεχώς υποβαθμιζόμενο εκπαιδευτικό σύστημα, στην οικονομική εξουθένωση των γονιών, στην αντισυστημική διάθεση των εφήβων, η ψήφος μπορεί να είναι μια πλάκα προς την εξουσία ανάμεσα στον φραπέ και τη μπασκέτα. Ψήφος σε ακραία κόμματα, ψήφος σε κόμματα που δεν θα μπουν στη Βουλή, αποχή, άκυρα ψηφοδέλτια [σσ: θυμάμαι κάποιον νεαρό (21) τα πρώτα χρόνια της Mεταπολίτευσης που είχε βάλει μέσα σε ένα τετραγωνάκι κομμένο του όνομα Μαύρο(ς) και είχε βάψει με μαύρο μαρκαδόρο όλο το υπόλοιπο ψηφοδέλτιο της Ενωσης Κέντρου] κ.ο.κ.

Η ψήφος στα 17 είναι ύποπτη και τυχοδιωκτική και σίγουρα ψυχαναλυτικά προβληματική, διότι ο νεαρός πολίτης/ισσα θα κουβαλάει σε όλη του τη ζωή τα μοιραία λάθη μιας ηλικίας που θα έπρεπε να είναι ανάλαφρη και ονειροπόλα. Η εκκίνηση της πολιτικής ζωής του νέου με μηδενισμό δεν αποτελεί καλή εκπαίδευση στη δημοκρατία.

ΥΓ: Ελπίζω η ψήφος στα 17 να μην είναι ρουσφέτι του Αλέξη στον Κουτσούμπα για να πιάσει το 200…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News