Στο χθεσινοβραδινό ντιμπέιτ των υποψηφίων για την αρχηγία τους νέου κόμματος της Κεντροαριστεράς ετέθη και το ερώτημα τι θα είναι αυτό το κόμμα. Θα είναι, ας πούμε, το «νέο ΠΑΣΟΚ»;

Δεν πρέπει να κρυβόμαστε, δηλαδή να κρύβονται οι υποψήφιοι. Αυτό θα είναι το νέο κόμμα, αφού όλοι οι υποψήφιοι είτε προέρχονται απευθείας από αυτό είτε έχουν περάσει από αυτό. Η γνωστή ρήση «όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε», την οποία εύστοχα υπενθύμισε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο μόνος που δεν ανήκει σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, δίνει την απάντηση στο ερώτημα.

Ναι, το νέο κόμμα θα είναι το διάδοχο του ΠΑΣΟΚ κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ εξεμέτρησε το ζην. Αν δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα γίνονται ποτέ οι εκλογές για νέο φορέα και μάλιστα με πρωτοβουλία της κυρίας Γεννηματά, η οποία μόνο για νεκροθάφτης του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κατηγορηθεί.

Το νέο κόμμα, λοιπόν, θα είναι διάδοχος του ΠΑΣΟΚ. Ομως -και αυτό είναι το κρίσιμο- από το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πετάξει ό,τι έβλαψε τον τόπο: τον κομματισμό, το πελατειακό κράτος, τον υπερδανεισμό.

Και, φυσικά, να κρατήσει τις μεγάλες αποφάσεις και τις τομές που άλλαξαν την όψη της χώρας και την ενέταξαν στις πιο προηγμένες της Ευρώπης. Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ καθιέρωσαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας και το ΑΣΕΠ και προετοίμασαν την Ελλάδα για την ένταξή της στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Οι εποχές έχουν αλλάξει, η κρίση έχει φέρει τα πάνω-κάτω, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες περιόδους της μεταπολεμικής ιστορίας της. Όμως, χωρίς αυτή να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, η Ευρώπη θα παραδοθεί ολοκληρωτικά στους λαϊκιστές.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, το νέο κόμμα πρέπει να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Πρέπει ο νέος αρχηγός να ξεκαθαρίσει και μερικά ακόμα. Δηλαδή, ότι το νέο κόμμα:

– Δεν θα ετεροπροσδιορίζεται, δεν θα αισθάνεται αμήχανα μεταξύ των δύο μεγαλύτερων αυτή τη στιγμή κομμάτων, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αντίπαλος και των δύο. Και καλείται να παίξει παρεμβατικό ρόλο, ανάμεσα στο αριστεροδεξιό συνονθύλευμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στη ρεβανσιστική παραδοσιακή Δεξιά, που(φαίνεται να) πιστεύει ότι αρκεί να αλλάξουν πρόσωπα οι καρέκλες της εξουσίας για να αλλάξει και η χώρα.

– Δεν θα αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη. Αυτό σημαίνει ότι, αν χρειαστεί, θα συνεργαστεί για το σχηματισμό κυβέρνησης με όποιο κόμμα αναδείξουν οι ψηφοφόροι πρώτο. Αλλά όχι συνεργασία εική και ως έτυχεν. Με σχέδιο, προτεραιότητες και σαφές χρονοδιάγραμμα στην υλοποίησή τους.

– Οτι στο πάνω μέρος των προτεραιοτήτων του θα έχει τις νεότερες γενιές. Τους νέους που έφυγαν από τη χώρα, αυτούς που ετοιμάζονται να φύγουν και όσους δεν μπορούν να φύγουν και καλούνται να ζήσουν άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι.

Ο νέος αρχηγός που θα εκλεγεί στις 12 Νοεμβρίου θα κληθεί να (ανα)συγκροτήσει ένα χώρο καθημαγμένο εκλογικά, γεγονός που καθιστά το έργο του δύσκολο. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία η (μεγάλη) συμμετοχή στην ψηφοφορία. Και (θα) έχει ακόμα μεγαλύτερη η συμμετοχή των ηττημένων στην προσπάθεια ανασυγκρότησης που θα ακολουθήσει.

Αν αποτύχει το εγχείρημα, η χώρα θα βρεθεί στη δίνη μιας άνευ προηγουμένου σύγκρουσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, χωρίς κανέναν ενδιάμεσο εξισορροπητικό παράγοντα. Γεγονός που τίποτα καλό δεν θα προμηνύει για την επομένη των εκλογών. Γι’ αυτό το εγχείρημα πρέπει να πετύχει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News