Ισως συμβαίνει ασυναίσθητα, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει καθημερινώς να βυθίζεται στην νοοτροπία εκείνη που τον χαρακτηρίζει και την οποία μάλλον δεν μπορεί να υπερβεί: τη νοοτροπία του αντιπολιτευόμενου Πρωθυπουργού.

Στην πρόσφατη εκδήλωση για την ανασυγκρότηση του Δημοσίου, η οποία ήταν απλώς μία αφορμή για να ανακοινώσει προσλήψεις, που κάποια στιγμή ίσως γίνουν, αν και εφόσον, ο Πρωθυπουργός ακουγόταν σαν τον Αλέξη Τσίπρα του 2010.

Κατέφυγε, ως συνήθως, στα ίδια κλισέ και τις ίδιες φραστικές ακροβασίες, κατηγορούσε για διαστρέβλωση τους άλλους, ενώ ο ίδιος επιδίδεται κατά κόρον στο «άθλημα», έσπευσε να κατηγορήσει τα ΜΜΕ που θα τον κατηγορούσαν, επέρριπτε τον διχασμό στους προκατόχους του, ενώ ο ίδιος το έχει κάνει κεντρικό στοιχείο της πολιτικής τακτικής του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της στρεβλής παρουσίασης της πραγματικότητας ήταν το εξής, τετριμμένο μεν, αλλά αξιομνημόνευτο απόσπασμα της ομιλίας του κ. Τσίπρα: «Οταν το χρεοκοπημένο δικομματικό σύστημα που κυβερνούσε τη χώρα από τη μεταπολίτευση και επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, δεν δίστασε καθόλου για να βγάλει την ετυμηγορία του για το αίτιο της χρεοκοπίας: Και δεν ήταν άλλο από το δημόσιο. Δεν ήταν οι πελατειακές σχέσεις, δεν ήταν η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, δεν ήταν τα θαλασσοδάνεια σε ημέτερους επιχειρηματίες, οι μίζες, η διαπλοκή, ήταν το Δημόσιο».

Κλασσικό τέχνασμα: για την κρίση ευθύνεται είτε το Δημόσιο, είτε τα θαλασσοδάνεια. Δεν μπορεί, κατά τη λογική της κυβέρνησης, να φταίνε και τα δύο.

Και συνέχισε ο Πρωθυπουργός λέγοντας: «Εν γένει το Δημόσιο. Και φυσικά οι δημόσιοι υπάλληλοι και η κοινωνική πλειοψηφία μαζί με αυτούς, γιατί ως γνωστόν -όπως μας είπαν τα πρώτα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων- τα χρόνια της ευημερίας όλοι μαζί τα φάγαμε. Και αυτοί που μετέφεραν τα εκατομμύρια των κερδών τους στο εξωτερικό και αυτοί που προσπαθούσαν να επιβιώσουν με μεγάλες δυσκολίες».

Το ίδιο σχήμα: με μία αποσπασματική αναφορά σε εκείνη την φράση του Πάγκαλου, επιχειρείται μία διαστρέβλωση όχι μόνο της πραγματικότητας, αλλά και της γλώσσας και των εννοιών της.

Και πάντως, υπάρχει μία μικρή λεπτομέρεια: Κανείς δεν πείραξε το Δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια.

Πράγματι ο Πάγκαλος είχε μιλήσει για την περίοδο της ευημερίας. Και όσο και αν έχει ευθύνες για πολλά, η φράση του εκείνη δεν ήταν κάτι άλλο από μία κυνική ομολογία της αποτυχίας του πολιτικού συστήματος.

Ομως κατά τον Πρωθυπουργό, το θέμα είναι πως αυτοί που μετέφεραν τα κέρδη τους στο εξωτερικό δεν τα έφαγαν μαζί με τους φτωχούς και καταφρονεμένους. Αυτό που λέμε: άσχετο.

Για την Ιστορία, αξίζει να παρατεθεί ολόκληρη εκείνη η φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου, όπως είχε ακουστεί από το βήμα της Βουλής: «Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας “πώς τα φάγατε τα λεφτά”, που μας ρωτάει ο κόσμος, είναι αυτή: “Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί”. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής».

Και μόνο το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσο χρόνια από τότε και ο Τσίπρας θυμάται ακόμη τον Πάγκαλο, είναι ενδεικτικό του ιδιότυπου αυτού συνδρόμου της αντιπολιτευόμενης κυβέρνησης.

Ισως βέβαια κάπου να τον στοιχειώνει η φράση, επειδή αντιλαμβάνεται ότι αυτό που κάνει τώρα είναι ακριβώς το ίδιο: υπόσχεται με τον τρόπο του «όλοι μαζί θα τα φάμε». Κωδικός: «αναδιανομή του πλούτου» και άλλα τέτοια…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News