Ηταν μόλις μία ημέρα πριν από τις φονικές πλημμύρες. Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στην Θράκη, όπου σύμφωνα με τα μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας τον υποδέχθηκε με ανυπομονησία και με ανθοδέσμες στα χέρια ένα πλήθος ευγνωμονούντων οπαδών του.

Επειτα πνίγηκαν η Μάνδρα και τα περίχωρα στην λάσπη και άνθρωποι έχασαν την ζωή τους μέσα στα σπίτια τους. Οπως πληροφορηθήκαμε ο Πρωθυπουργός επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα (το κάνει συχνά εσχάτως) και του ζήτησε να μεταβεί στην περιοχή.

Είναι τόσο ατυχείς οι επιλογές της κυβέρνησης στην επικοινωνία – παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα – που δεν κατανοούν οι σύμβουλοι του κ. Τσίπρα, πόσω μάλλον ο ίδιος, τα στοιχειώδη: ο Πρωθυπουργός έπρεπε ήδη να έχει βρεθεί στην περιοχή, έπρεπε να έχει αναλάβει ο ίδιος τον συντονισμό των προσπαθειών και επιχειρήσεων διάσωσης. Οπως και το καλοκαίρι, έπρεπε να έχει ακολουθήσει μία άλλη τακτική και όχι να είναι εξαφανισμένος όσο καιγόταν η Αττική, περιοριζόμενος σε μία επιθεώρηση στα κάρβουνα λίγες ημέρες αργότερα.

Το βασικό ερώτημα βέβαια είναι αν μπορεί και έχει τέτοιες δυνατότητες ο κ. Τσίπρας, ή απλώς περιορίζεται σε κακοσκηνοθετημένα διαγγέλματα μικροκομματικής σκοπιμότητας.

Μήπως να έκανε και ένα διάγγελμα για τις πλημμύρες; Εκανε τελικά το βράδυ…

Οσοι σπεύσουν να καταγγείλουν ότι μία τέτοια κριτική είναι λαϊκιστική και κακόπιστη, αξίζει να θυμούνται ή να γνωρίζουν δύο περιπτώσεις που ήλθαν στην μνήμη με αφορμή την θεομηνία που επληξε την Αττική και κόστισε την ζωή σε ανθρώπους.

Τον Φεβρουάριο του 1962 η περιοχή του Αμβούργου επλήγη από καταστροφικές πλημμύρες. Υπουργός Εσωτερικών της τοπικής κυβέρνησης ήταν τότε ο μετέπειτα καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ. Ανέλαβε ο ίδιος τον συντονισμό όλων των επιχειρήσεων, κατηύθυνε διασώστες και πολίτες, αγνόησε κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο και αντιμετώπισε την κρίση. Εδειξε έτσι ότι είναι ηγέτης.

Το 2002, στις πλημμύρες του Ελβα, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ άφησε το γραφείο του στην καγκελαρία και βούτηξε με τα ακριβά του Μπριόνι και γαλότσες στις λάσπες, συμμετείχε προσωπικά και ενεργά στις επιχειρήσεις. Εδειξε ότι είναι ηγέτης. Κατά κάποιους έτσι κέρδισε και τις εκλογές της ίδιας χρονιάς.

Φυσικά κάθε σύγκριση του Τσίπρα με τον Σμιτ και τον Σρέντερ είναι προσβολή για εκείνους.

Απλώς φανερώνει ότι θα μπορούσε κάποιος να αντλεί έμπνευση από πιο πετυχημένα πρότυπα.

Αρκεί να θέλει και να μπορεί. Και γαλότσες, όσο να ‘ναι, βρίσκονται εύκολα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News