Αφού είναι πλέον νομοτελειακό και αναπόφευκτο ότι «οδεύουμε προς εκλογάς», βλέπουμε ότι ήδη έχουν αρχίσει να φαίνονται οι πρώτες τακτικού χαρακτήρα κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ολοένα και συχνότερα κάνει τις δικές του αναφορές σε ημερομηνίες, στο κλίμα που θα επικρατήσει («με τοξικότητα και αναταράξεις», όπως είπε τη Δευτέρα), ενώ διαβάζοντας την τελευταία του συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα την προηγούμενη Κυριακή, οφείλει κανείς να σταθεί σε δύο σημεία.

Πρώτον, τη θεσμική αντιμετώπιση του Αλέξη Τσίπρα και το «χαμήλωμα» των τόνων. Είπε ότι δεν τον υποτιμά ως αντίπαλο και εγκατέλειψε τη γραμμή που έως πρόσφατα ακολουθούσε, ενώ μιλώντας την επόμενη ημέρα σε κομματικά όργανα, ξόρκισε την αλαζονεία και τον εφησυχασμό. Στοιχειώδες και επιβεβλημένο.

Το δεύτερο είναι ότι εξακολουθεί να θεωρεί εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο το ΠΑΣΟΚ. Προ ημερών το είχε βέβαια «χαρίσει» στο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις δηλώσεις του Ανδρουλάκη, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, είχε φτάσει λίγο πριν από την ανοιχτή πρόταση συνεργασίας στον Τσίπρα. Και αυτή η τακτική επιλογή του Μητσοτάκη ήταν στοιχειώδης και επιβεβλημένη. Οι πασόκοι ψηφοφόροι εν τελεί θα κρίνουν και θα καθορίσουν: Θέλουν ένα κόμμα που θα (συγ-)κυβερνήσει, ένα κόμμα που θα πετάει πέτρες μαζί με τον Τσίπρα ή ένα κόμμα που και θα κυβερνάει και θα πετάει πέτρες ταυτόχρονα, πάλι μαζί με τον Τσίπρα;

Το θέμα είναι ότι κάποια από όλα αυτά τα διλημματικά θα απαντηθούν είτε σε χρόνο και με τρόπο άγνωστο και απρόβλεπτο αυτή τη στιγμή είτε αναγκαστικά και οριστικά από τους αριθμούς της πρώτης και της δεύτερης κάλπης.

Το λογικό είναι ότι ακόμη και η απλή αναλογική –υπό την προϋπόθεση ότι οι δημοσκοπήσεις θα επαληθευτούν χονδρικά στην κάλπη– θα βγάζει μία κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με άνετη πλειοψηφία, άνω των 160 βουλευτών και κοντά στους 170.

Θα το θέλουν όμως αυτό οι μεν και οι δε; Ο Μητσοτάκης θα προτιμήσει να παίξει το «όλα για όλα» με στόχο την αυτοδυναμία ή θα το σκεφτεί διαφορετικά; Και ο Ανδρουλάκης θα ρισκάρει μία συμμετοχή στην κυβέρνηση, βάζοντας οριστικά απέναντί του τη λυσσαλέα αντιπολίτευση του Τσίπρα; Ή θα σκεφτεί και εκείνος κάτι άλλο;

Αυτό το «κάτι άλλο» φαίνεται ότι δεν είναι τόσο αόριστο όσο περνά ο καιρός και όσο πλησιάζουν οι εκλογές.

Ας μην ξεχνούμε και κάτι κρίσιμο. Λίγους μήνες μετά τις εθνικές, θα έχουμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές του φθινοπώρου 2023. Και εκεί θα παιχτούν πολλά ως προς τους πολιτικούς συσχετισμούς της περιόδου και του μέλλοντος.

Εν όψει αυτών, είναι σε εξέλιξη κάποιες συζητήσεις μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου. Αλλες βάσιμες, άλλες κάπως φοβικές, άλλες με συμμετοχή κεντρικών στελεχών, άλλες με πρωτοβουλίες περιφερειακών.

Ενδεικτικά:

Μία συζήτηση που φαίνεται ότι σκοπίμως αλλά προσεκτικά διακινείται και δημοσίως, είναι αυτή περί συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για κοινή «έφοδο» στις εννέα μονοεδρικές, κατά το πρότυπο του 1990. Δεν είχε πετύχει και πολλά εκείνο το σχέδιο, αλλά κάποιοι το συζητούν. Θεωρητικά, για το ΠΑΣΟΚ είναι μια μοναδική ευκαιρία να διεκδικήσει κάποιες έδρες, για τον ΣΥΡΙΖΑ το δέλεαρ είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού ορισμένοι πιστεύουν ότι έτσι, ακόμη και αν ο Μητσοτάκης πάρει το μπόνους στις δεύτερες εκλογές, θα του κόψουν έστω μία-δύο κρίσιμες έδρες. Αν αυτό ολοκληρωθεί ως σχέδιο, υπάρχει κάποια πιθανότητα μεταγενέστερης συνεργασίας του Ανδρουλάκη με τον Μητσοτάκη; Μπα.

Το άλλο στοιχείο που έχει μια σημασία και πιθανώς να είναι οδηγός για ένα ευρύτερο σχέδιο, φαίνεται στα όσα εκτυλίσσονται στη Θεσσαλονίκη, εν όψει δημοτικών εκλογών.

Προσφάτως έκανε μία αρκετά δυναμική συγκέντρωση και επιτέθηκε στον σημερινό δήμαρχο Κωνσταντίνο Ζέρβα, ο Σπύρος Πέγκας. Γνωστός επιχειρηματίας της πόλης και πρώην αντιδήμαρχος Τουρισμού επί δημαρχίας Γιάννη Μπουτάρη. Κατά πληροφορίες, ο Πέγκας είναι έτοιμος να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για τη δημαρχία και βρίσκεται σε προχωρημένη συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ώστε να είναι υπερκομματικός μεν υποψήφιος, αλλά με την κοινή στήριξή τους.

Η επιβεβαίωση αυτής της υποψηφιότητας προφανώς και δεν θα είναι η μόνη ένδειξη των σχεδίων ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, με αιχμή την τοπική αυτοδιοίκηση. Θα ακολουθήσουν κι άλλες.

Και πάντως, αυτοί οι σημερινοί ψίθυροι των συνεργασιών θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από όσους θέλουν και οφείλουν να «δουν» εγκαίρως το πολιτικό σκηνικό των ερχόμενων μηνών.

Ποιος ξέρει, μπορεί και να κρύβονται ακόμη μεγαλύτερα σχέδια σε κάποια συρτάρια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News