Ενα εισιτήριο του μετρό –και όλων των αστικών συγκοινωνιών- έχει διαστάσεις 80 χιλιοστά x 39 χιλιοστά. Στην επιφάνειά του, ο ελεύθερος χώρος για την εκτύπωση του μηνύματος και των λογοτύπων είναι 70 χιλιοστά x 15 χιλιοστά. Ο περισσότερος κόσμος πληρώνει 1,40 ευρώ για να αγοράσει ένα… μαγικό χαρτάκι. Εάν κάποιος είναι φοιτητής ή γενικά δικαιούνται μισό εισιτήριο πληρώνει 0,60 ευρώ. Πόσο, όμως, κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Πόσα ευρώ κοστίζει η αξιοπρέπεια και η επαναστατική ηθική;

Πριν από λίγες ημέρες, θα θυμάστε μάλλον, ομάδα αγνώστων μπήκε σε σταθμούς του μετρό, έσπασε ακυρωτικά μηχανήματα, έβαψε τοίχους, πέταξε μπογιές στο γραφείο του σταθμάρχη και έφυγε. Αναρχικοί είπαν κάποιοι. Αναρχικοί. Το επιβεβαίωσαν και οι ίδιοι λίγες ημέρες μετά με σχετική ανάρτηση στο Διαδίκτυο.

Στις 11, 12 και 13 Μαρτίου όλα τα παραπάνω, το Σαββατοκύριακο πριν την Καθαρά Δευτέρα, δηλαδή. Ο τόπος του εγκλήματος ήταν οι σταθμοί του μετρό σε Μοναστηράκι και Κεραμεικό.

Πριν από λίγες ώρες, οι ίδιοι οι δράστες, η ίδια ομάδα αναρχικών δημοσίευσε λίστα με 125 ονόματα. Ονόματα επαγγελματιών που δουλεύουν ως ελεγκτές στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Και μέσα στο κείμενο αναφέρεται το εξής:

«Αν γνωρίζεις κάποιον στη γειτονιά σου, στην πολυκατοικία σου, συμπεριφέρσου του ανάλογα»

Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να διαβάσετε πίσω από τις λέξεις αυτές τι κρύβεται. Θα ήθελα πάρα πολύ να πιστέψω πως εννοούν να τους χτυπήσει ο κόσμος φιλικά στην πλάτη. Να τους συμπονέσει για τις δυσκολίες που κι αυτοί έχουν, όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Αλλά είμαι σίγουρος πως αυτό που κρύβεται πίσω από τις γραμμές είναι κάτι άλλο. Κάτι αισχρό, κάτι που πολύ εύκολα ταιριάζει σε άλλους πολιτικούς χώρους. Κάτι που φέρνει στο μυαλό ξυρισμένα κρανία και στιγματισμένα μπράτσα με αγκυλωτούς σταυρούς. Κάτι που θα έκανε πολύ εύκολα και η Χρυσή Αυγή.

Είναι σύνηθες –στη δική μου λογική είναι και κατανοητό σε κάποιον βαθμό- να προτρέπεις σε πολιτική ανυπακοή. Κάποτε, οι αναρχικοί πολεμούσαν τις τράπεζες, τους βουλευτές και το αστικό καπιταλιστικό πολίτευμα. Τώρα φτάνουν να τα βάζουν με ελεγκτές του ενάμισι ευρώ. Αντί να ασχοληθούν με τις συνθήκες κράτησης στο «κολαστήριο» των φυλακών Κορυδαλλού ασχολούνται με μία επαγγελματική ομάδα, με έναν υπάλληλο σαν όλους τους άλλους. Αντί να προβούν σε δράσεις –ξέρετε, ακτιβιστικές και… δυναμικές- κατά των εμπόρων ναρκωτικών στα Εξάρχεια που έχουν κάνει την περιοχή αποθήκη ψυχών και χωματερή εξαρτημένων σωμάτων, φορούν κουκούλες και δείχνουν με το δάχτυλο απλούς πολίτες, προτρέποντας σε βία εναντίον τους. Τι τους διαχωρίζει από τους ρουφιάνους που δρούσαν στην κατοχή; Από πότε ο επαναστατικός αναρχικός αγώνας στρέφεται εναντίον βιοπαλαιστών, χωρίς πολιτική τοποθέτηση;

Το να συμπεριφέρεσαι σε ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο εξαιτίας της καταγωγής τους, του χρώματος του δέρματός τους ή της σεξουαλικής τους προτίμησης είναι ρατσισμός. Το να μισείς κάποιον επειδή πιστεύει σε διαφορετικό Θεό από τον δικό σου είναι μισαλλοδοξία. Το να στοχοποιείς κόσμο μόνο και μόνο γιατί κάνει μία απολύτως φυσιολογική δουλειά για να ζήσει, με την ύπαρξη της οποίας διαφωνείς ιδεολογικά (και καλά), είναι ανόητο. Το να δίνεις, μάλιστα, στη δημοσιότητα ονόματα και να κλείνεις το μάτι στον κόσμο να τους ξυλοφορτώσει είναι χαφιεδισμός. Τόσο απλά.

ΥΓ. Ας πούμε ότι το κείμενο το διαβάζει ένας 16χρονος. Ξέρετε, στην εφηβεία το αίμα βράζει και γοητεύεσαι από μεγάλες ιδέες. Του αναρχισμού, του κομμουνισμού κλπ. Τι θα γίνει εάν ο 16χρονος ανοίξει το κεφάλι του ελεγκτή που τυχαίνει να μένει στην πολυκατοικία του; Ο συντάκτης της λίστας εγκαλείται ως ηθικός αυτουργός. Και μετά θα φταίει το κακό κράτος που θέλει να φιμώσει και να καταστείλει το κίνημα, έτσι;

Υ.Γ1. Θα διατάξει ΕΔΕ ο Χρήστος Σπίρτζης για το πώς βρέθηκαν τα προσωπικά στοιχεία των ελεγκτών στα χέρια τρίτων; 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News