O Bασιλής Λεβέντης κάθε μέρα, έχει κάτι ενδιαφέρον να πει. Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν μπορούσε να προσδοκά τέτοια ζήτηση από τα μίντια. Το πρωί της Κυριακής αποκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα «πασοκτζή», μετά τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού ότι τα περί οικουμενικής κυβέρνησης είναι «όνειρα θερινής νυκτός» και ότι ο κ. Λεβέντης «τον διασκεδάζει».

«Ο Τσίπρας προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε 3%», δήλωσε ο πρόεδρος. «Δεν απορρόφησε ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ, αλλά το ΠΑΣΟΚ το ΣΥΡΙΖΑ όπως φαίνεται, είναι πασοκτζής όχι αριστερός, εφόσον θεωρεί τις συζητήσεις περί οικουμενικής όνειρα θερινής νυκτός, γιατί η Αριστερά θεωρούσε σοβαρές τις συζητήσεις αυτές».

Κι  εδώ ακριβώς, είναι που σκέφτεσαι αν ο Λεβέντης είναι απλά η συνείδηση του μέσου Ελληνα ο οποίος δεν ντρέπεται να πει δυνατά τις σκέψεις του. Λίγο με τον αυθορμητισμό του, λίγο με την ευχέρεια της πολύχρονης μιντιακής του παρουσίας, εκφράζει αυτό που οι άλλοι έχουν στο μυαλό τους αλλά δεν το λένε.

Στα τελευταία 35 χρόνια της πολιτικής μας ζωής, μόνο η αποτυχημένη περίπτωση Μητσοτάκη (90-93) φαίνεται να απέκλινε κάπως, από το σύνηθες. Όλοι οι άλλοι ήταν ορκισμένοι «πασοκτζήδες» – κακώς βάζω εισαγωγικά – και υπηρέτησαν με ζήλο τις επιταγές του κρατισμού και της «σοσιαλιστικής ευδαιμονίας»

Εν τω μεταξύ, είναι κάπως περίεργο να διαπιστώνεις ότι χρειάζεται ο Λεβέντης  για να πει αλήθειες για το πολιτικό σύστημα. Μα, είναι μάλλον σαφές ότι για να κυβερνήσει κανείς τη χώρα, μετά το 1980, δεν μπορεί παρά να είναι ΠΑΣΟΚ! Πώς αλλιώς; Η κοινωνία, οι δομές της, οι μηχανισμοί παραγωγής, η οικονομία και φυσικά το ίδιο το κράτος είναι ΠΑΣΟΚ. Από πού λοιπόν προκύπτει ότι η διοίκηση μπορεί να είναι κάτι άλλο από αυτό που υπαγορεύουν ξεκάθαρα οι ανάγκες των ανθρώπων και των θεσμών τους;

Στα τελευταία 35 χρόνια της πολιτικής μας ζωής, μόνο η αποτυχημένη περίπτωση Μητσοτάκη (90-93) φαίνεται να απέκλινε κάπως, από το σύνηθες. Ολοι οι άλλοι ήταν ορκισμένοι «πασοκτζήδες» – κακώς βάζω εισαγωγικά – και υπηρέτησαν με ζήλο τις επιταγές του κρατισμού και της «σοσιαλιστικής ευδαιμονίας». Διορισμοί, σεβασμός στην ασάλευτη πρωτοκαθεδρία του Δημοσίου, μίσος για την ιδιωτική πρωτοβουλία, διαιώνιση της κουλτούρας του κιτς, επαρχιωτισμός, διαπλοκή με τα ΜΜΕ  και ελευθεριότητα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια.

Επομένως, πώς φαντάστηκαν μερικοί ότι θα κυβερνούσε ο «αριστερός» Τσίπρας τη χώρα; Μετακινώντας την σε ένα σοσιαλιστικό υπερπέραν ή μήπως μεταλλάσσοντας  με μαγικά αναβράζοντα δισκία τους κατοίκους της; Ο Λεβέντης όμως κάνει ένα λάθος. Ο Τσίπρας δεν έγινε τώρα ΠΑΣΟΚ αλλά ήταν πάντα. Από μικρός, μπήκε στη μηχανή επώασης του ώριμου πασοκτζή. Πρώτα αμφισβήτηση, μετά ιδεολογία, στη συνέχεια φαντασία, ρήξη, ξεσηκωμός, κατάληψη εξουσίας και μετά ΠΑΣΟΚ! Αυτή είναι η αλυσίδα ενηλικίωσης του σωστού πασοκτζή και όχι η άλλη του «σημιτικού υβριδίου» που μεταλλάχτηκε αργότερα σε αναποτελεσματικό καθαρτικό στοιχείο της παλιάς νόσου.

Σε κάθε περίπτωση, η χώρα αυτή και ο λαός της δεν κυβερνάται αν δεν είναι ο ηγέτης της ΠΑΣΟΚ. Απορώ πραγματικά και με κάποιους αριστερούς του παλιού 3%, οι οποίοι ακόμα φοράνε στο πρόσωπο εκείνο το αφελές μειδίαμα του «ηθικού πλεονεκτήματος». Ισως ακόμα να θέλουν το χρόνο τους αλλά πολύ φοβάμαι ότι πρέπει να διαλέξουν μεταξύ χαμένου ονείρου και  αποφασιστικής προσγείωσης στην πασοκική αναδιαμόρφωση  της κουλτούρας τους. Να βάλουν λίγο ζεμπέκικο στις συνήθειες τους, μια μικρή ελπίδα διορισμού στο Δημόσιο, για τα παιδιά τους και  μια νότα εθνικολαϊκισμού στην  παλιά διεθνιστική τους συνείδησή.

Αναμένοντας λοιπόν τις εξελίξεις που μας επιφυλάσσει ο Ιανουάριος (Ασφαλιστικό κτλ), αγωνιούμε ταυτόχρονα και για το προσδόκιμο deal (από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ) μεταξύ Τσίπρα και Λεβέντη. Από ό,τι βλέπω όμως, ο πρόεδρος θα πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι του για να σώσει το νέο ΠΑΣΟΚ του Αλέξη. Ισως έτσι πάρει εκδίκηση από ολόκληρο το σύστημα που τον κράτησε τόσα χρόνια στο περιθώριο και στην χλεύη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News