Με την ευκαιρία της «επικής» διαμάχης για το σύμφωνο συμβίωσης ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης έκανε την ακόλουθη δήλωση, στη Βουλή: «Είναι προφανές ότι αυτή η συζήτηση εδώ θα ήταν διαφορετική μεταξύ μας, αν είχαμε όλοι γίνει μαθητές σε σχολεία όπου δεν ήταν απαγορευμένη η συζήτηση γύρω από τη σεξουαλικότητα, γύρω από το σεξ. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με τρόπο υπεύθυνο, με τρόπο που να αξιοποιεί τους επιστήμονες και όχι άσχετα πρόσωπα, με τρόπο που να συγκροτεί ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο, να φέρει στα σχολεία τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση».

Είναι από τις δηλώσεις  που αρέσουν σε κάθε λογικό άνθρωπο. Μπορεί να συμβαίνουν πολλά στο υπουργείο που δεν συμβαδίζουν με την κοινή λογική αλλά προθέσεις σαν κι αυτή ή σαν την αναθεώρηση της «εθνικής ιστορίας» είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Μέσα στις «συνδικαλιστικές» και «ταξικές» διαθέσεις του υπουργείου, μπορεί να δούμε και κάποιες «φιλελεύθερες» επιλογές, από την αδήριτη ανάγκη του ρεαλισμού. Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει το κρατικό χρήμα που έρρεε παλιότερα (ετοιμάζονται για κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων…), δεύτερον, επειδή αναζητούν συνεχώς χορηγούς (ιδιωτικές εταιρίες θα δίνουν το κολατσιό στους μαθητές των σχολείων!) και τρίτον και σπουδαιότερο, γιατί δεν έχουν πια μπροστά τους το «αντάρτικο» της «θρησκοληψίας» που είχαν οι προηγούμενοι. Τώρα οι ίδιοι οι «αντάρτες» βρίσκονται στην εξουσία…

Τώρα που η κοινωνία ωρίμασε περισσότερο, που σιγά σιγά δέχεται τον διάλογο και άρχισε να αμφισβητεί «δόγματα», είναι ευκαιρία να μπει το σεξ στην εκπαίδευση. Να γραφούν βιβλία, να επιμορφωθούν ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, γονείς

Ας δούμε όμως, την ουσία του πράγματος: στην ελληνική κοινωνία έχουμε έλλειμμα παιδείας γενικώς κι ασφαλώς και σεξουαλικής κουλτούρας. Εκεί οφείλεται και το μεγάλο ποσοστό ομοφοβίας και προκατάληψης. Εκτός αυτού, το σεξ, όπως και η ομορφιά, ο έρωτας, η νεότητα και πολλά άλλα στοιχεία της  ζωής μας, διακινούνται στη δημόσια σφαίρα, ως εμπορεύσιμα αγαθά και όχι σαν προνόμια ευδαιμονίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν καλλιεργούμε σωστά την σεξουαλικότητά μας, δεν αναγνωρίζουμε την αισθητική και την ευγένεια ως σημεία καταξίωσης και δεν σεβόμαστε επαρκώς το άλλο φύλο.

Σε γενικές γραμμές, οι νέοι άνθρωποι δέχονται ως «αυταρχικούς καθοδηγητές» στις διαφυλικές τους σχέσεις, την βιομηχανία πορνό, το life style, τον σεξισμό των συνθημάτων, τα συμπλέγματα της οικογένειας και πολλές φορές, την  Εκκλησία… Ολοι έχουν κάτι να πουν εκτός από το σχολείο! Ο καθένας  μπορεί να έχει  λόγο για την σεξουαλική κουλτούρα του ατόμου εκτός από τον εν δυνάμει, υπεύθυνο και εξειδικευμένο φορέα, την Εκπαίδευση.

Αρα, είναι καιρός να ξεκινήσουμε από κάπου. Ως τώρα, η Εκκλησία ήταν η μεγάλη «απειλή» για τους προηγούμενους υπουργούς. Άλλες φορές σήκωνε τη «ρομφαία» (περίπτωση Χριστόδουλου) και άλλες, απλά δεν ήθελε κανείς να ανοίξει ιστορίες μαζί της. Τώρα που η κοινωνία ωρίμασε περισσότερο, που σιγά σιγά δέχεται τον διάλογο και άρχισε να αμφισβητεί «δόγματα», είναι ευκαιρία να μπει το σεξ στην εκπαίδευση. Να γραφούν βιβλία, να επιμορφωθούν ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, γονείς. Να ανοίξει το σχολείο τις πόρτες του στην πραγματικότητα και να μάθει στο παιδί τις βασικές αξίες της σεξουαλικότητας του και κυρίως, να βοηθήσει στον αυτοσεβασμό του.

Ως τώρα, το σεξ είναι «αγοραίο  αγαθό» για εμπόρους και πολιτικούς. Είναι πλέον καιρός να σεβαστούμε λίγο περισσότερο τους νέους ανθρώπους και να τους δούμε ως παιδιά, έφηβους, μαθητές και όχι μόνο ως ψηφοφόρους ή καταναλωτές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News