Αυτές τις δραματικές ημέρες για την Ελλάδα, παρακολουθούμε, εκτός από τις ίδιες τις συνέπειες της τραγωδίας, και ένα παράλληλο θέατρο του παραλόγου.

Εχουμε το παράδειγμα του δημάρχου Αθήνας Γιώργου Καμίνη: χάρη στην άμεση πρωτοβουλία του οι κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων στον Αγιο Ανδρέα εκκενώθηκαν μεθοδικά και αποτελεσματικά, βάσει σχεδίου. Μέσα στη μαύρη νύχτα της Δευτέρας προς την Τρίτη 621 παιδιά μεταφέρθηκαν ασφαλή, με λεωφορεία, σε τρία κύματα, στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι. Τα ανακουφισμένα χαμόγελα των παιδιών αλλά και των οικογενειών τους ήταν και τα μοναδικά που έμελλε να χαρούμε, καθώς ξεκινούσε μία αβάσταχτη περίοδος, γεμάτη πόνο, απώλειες και ευθύνες που ως συνήθως, κανείς δεν θέλει να αναλάβει.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε από την πρώτη στιγμή και ο δήμαρχος Ραφήνας Ευάγγελος Μπουρνούς, ο οποίος βρέθηκε στην καρδιά του προβλήματος, ενημερώνοντας όσο μπορούσε για το τι συμβαίνει στην περιοχή στην οποία εκλέγεται και που περνούσε μαρτυρικές στιγμές. Με ψύχραιμη φωνή και ευαισθησία, μιλούσε και μιλάει για τις ανάγκες που έχουν προκύψει, κάνει έκκληση για εθελοντές, ενώ από τις πράξεις του προκύπτει ότι και ο ίδιος φέρεται περισσότερο σαν εθελοντής που προσπαθεί να βοηθήσει όσο μπορεί, παρά ως τοπικός άρχοντας που κάθεται ακινητοποιημένος από τον φόβο σε ένα γραφείο.

Βγαλμένος από εντελώς άλλο ανέκδοτο, είναι ο δήμαρχος Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης. Τι και αν ένα βασικότατο κομμάτι από το ρημαγμένο Μάτι ανήκει στη δικαιοδοσία του δήμου του; Ο ίδιος ήταν άφαντος για ώρες αφότου ξέσπασε η πυρκαγιά, ίσως προσπαθώντας να συνέλθει από το hangover που του είχε προκαλέσει το ξέφρενο πάρτι που είχε διοργανώσει τρεις ημέρες πριν, στη Μύκονο.

Οταν τελικά εμφανίστηκε την Τετάρτη για να κάνει δηλώσεις στον Alpha, και ενώ ο αριθμός των νεκρών και των αγνοουμένων όλο και αυξανόταν, δεν κατάφερε να αποχωριστεί το ιδιόρρυθμο χιούμορ του: «Οταν καίγεται το σπίτι σου, αιφνιδιάζεσαι. Εμένα κάηκε το σπίτι μου, ευτυχώς. Ευτυχώς γιατί όταν καίγονται εκατοντάδες σπίτια, φανταστείτε να μην καεί το δικό μου, μετά θα λέγανε ότι την έβαλα εγώ τη φωτιά».

Αλλά και σε άλλη σύνδεση, με τον ΣΚΑΪ, αν και εμφανίστηκε πολύ πιο προσγειωμένος -ευτυχώς-, σου έδινε την αίσθηση αδιάβαστου μαθητή Λυκείου που ελπίζει να τη βγάλει καθαρή στο διαγώνισμα γράφοντας ό,τι θυμάται από την παράδοση: «Φταίνε τα πεύκα και τα μποφόρ (…) Δεν υπάρχει δυνατότητα εκκένωσης εκείνη τη στιγμή σε μία περιοχή τόσο πυκνοκατοικημένη. Οταν υπάρχει τόσο μεγάλη καταστροφή, δεν υπάρχει καιρός για εκκένωση. Σε τόσο δύσκολες καταστάσεις, αναλαμβάνει πλήρως η Πυροσβεστική».

Οταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο πού βρισκόταν τις πρώτες κρίσιμες ώρες, απάντησε: «Είμαι στο δημαρχείο και δουλεύω, βλέπω κόσμο. Οταν δουλεύεις δεν μπορείς να είσαι παντού και να δίνεις συνεντεύξεις. Εχω να κοιμηθώ από τότε που άρχισε η πυρκαγιά».

Το αψεγάδιαστο styling πάντως του δημάρχου Μαραθώνα δεν παρέπεμπε σε άνθρωπο που έχει να κοιμηθεί δύο ημέρες: κατάλευκο πουκάμισο, ασορτί με την απαστράπτουσα οδοντοστοιχία του, η κόμη να ανεμίζει και μοδάτα γυαλιά ηλίου με φακό-καθρέφτη τα οποία έδειξε προτού αποχωρήσει, υπονοοώντας ότι κρύβουν την αϋπνία του.

Ο ανεκδιήγητος μητροπολίτης

Και από τους δήμους, στην Εκκλησία. Ειλικρινά, δεν υπάρχουν λόγια για να χαρακτηρίσει κανείς όσα παραληρηματικά έγραψε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος περί «αθέου Τσίπρα» που ήταν η πηγή του κακού και οδήγησε στην οργή και την εκδίκηση του Θεού. Ευτυχώς όμως, μετά την Αρχιεπισκοπή που πήρε αποστάσεις από έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι πρέπει να εμπνέει κουράγιο σε τόσο δύσκολες ώρες, ήρθε και η ψύχραιμη φωνή του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμου.

Είπε ο τελευταίος: «Λυπάμαι, αλλά ο “άθεος” Πρωθυπουργός μίλησε με περισσότερη ανθρωπιά και ευαγγελική πραότητα για τους πονεμένους της πυρκαϊάς από ό,τι εσείς. Κάλεσε τον πληγωμένο λαό μας σε ενότητα και ομοψυχία, ενώ εσείς εξαπολύσατε κήρυγμα μίσους, κήρυγμα αντιχριστιανικό, απάνθρωπο. Φτάνει πια! Δεν είναι ο Χριστός μας αυτός που τάχα εκφράζετε. Δεν είναι έτσι η ορθόδοξη πίστη μας, αυτή που τάχα υπηρετείτε. Οποιος υπηρετεί την πίστη μας, τσαλαπατώντας τον άνθρωπο, τότε αυτός μετατρέπει την πίστη μας σε στεγνή και στυφή ιδεολογία, όπως ήταν ο φασισμός, ο ναζισμός και ο κομμουνισμός. Ορθόδοξη πίστη ερήμην του ανθρώπου ή σε βάρος του ανθρώπου δεν υπάρχει, δεν χρειάζεται να υπάρχει. Φτάνει, λοιπόν, άγιε Καλαβρύτων! Αντί να εκτοξεύετε μύδρους, βρείτε τη δύναμη, έστω τώρα, να σταθείτε στο πλευρό του ανθρώπου, στο όνομα της κοινής και αδιαίρετης αγάπης, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

Οι δυνάμεις του καλού, οι δυνάμεις του κακού και οι δυνάμεις της αήττητης ασχετοσύνης σε ένα κομφούζιο υπευθυνότητας, ανευθυνότητας και εθνικού πένθους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News