669
Ο Αλέξης Τσίπρας με τον Ντόναλντ Τουσκ στο Μαξίμου. Ο τελευταίος δεν δεσμεύτηκε για σύγκληση Συνόδου Κορυφής, ο Πρωθυπουργός την έβαλε όμως στο τραπέζι. | Kostis Ntantamis / SOOC

Ο Τσίπρας παίζει με το «κουμπί»

Ο Αλέξης Τσίπρας με τον Ντόναλντ Τουσκ στο Μαξίμου. Ο τελευταίος δεν δεσμεύτηκε για σύγκληση Συνόδου Κορυφής, ο Πρωθυπουργός την έβαλε όμως στο τραπέζι.
|Kostis Ntantamis / SOOC

Ο Τσίπρας παίζει με το «κουμπί»

Δεν ήταν τα ελληνικά του, αυτό το κραυγαλέα κακό «ο ελληνικός λαός θα θρέψει (sic) τους καρπούς». Δεν ήταν καν το αδόκιμο «δεν παίζουμε τις κουμπάρες», που είπε προφανώς απευθυνόμενος στο εσωτερικό ακροατήριο χωρίς να σκεφτεί καν πώς θα το μεταφράσει ο διερμηνέας στον Ντόναλντ Τουσκ που παρακολουθούσε από τα ακουστικά. Ηταν αυτή καθ’ αυτή η προειδοποίηση που απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας, παρουσία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία στο Eurogroup της Παρασκευής στη Μάλτα, σε δυο μέρες δηλαδή, θα ζητήσει την έκτακτη σύγκληση Συνόδου Κορυφής των χωρών της Ευρωζώνης. Προειδοποίηση που απέσυρε το βράδυ, λες και κάτι τέτοια είναι από τα γνωστά «είπα ξείπα» της ομάδας του Μαξίμου.

Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν.

Υπάρχει το καλό σενάριο που λέει ότι ο κ. Τσίπρας απείλησε εκ του ασφαλούς. Οτι είχε ήδη κλεισμένη τη συμφωνία –αυτό το σχέδιο για λήψη μέτρων ύψους 1% του ΑΕΠ στο Ασφαλιστικό το 2019 και ύψους 1% του ΑΕΠ το 2020 στον φορολογικό τομέα, με αίρεση βέβαια το πώς θα τα πάει η οικονομία το 2018– και έδωσε έτσι μια παράσταση σκληρού διαπραγματευτή μπροστά σε έναν κορυφαίο θεσμικό παράγοντα της ΕΕ, για να χαρούν οι έλληνες ψηφοφόροι, οι νεολαίοι που θα τους μιλήσει στο συνέδριο και τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που τον περιμένουν το Σαββατοκύριακο. Παρά τη νέα σάρωση συντάξεων και εισοδημάτων, ο κ. Τσίπρας θα εμφανιστεί σε κάποιους που τον ενδιαφέρουν ως εκείνος που ανάγκασε την Ευρώπη να κρατήσει τον λόγο της και τα έβαλε με τους κακούς εχθρούς στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.

Υπάρχει όμως και το κακό σενάριο. Που θέλει τον κ. Τσίπρα απλώς να απείλησε τους ευρωπαίους εταίρους με το αίτημα για σύγκληση της Συνόδου Κορυφής των κρατών-μελών της ζώνης του ευρώ ως ένα τελευταίο κόλπο για να κλείσει μια συμφωνία η οποία επιδεινώνεται για την Ελλάδα κάθε ώρα που περνάει, με τις τράπεζες μετέωρες και την κυβέρνηση να ξύνει πάλι τον πάτο του βαρελιού για να δεσμεύσει αποθεματικά. Είναι ένα νέο είδος του «θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να γίνω μπλε και να σκάσω και θα δείτε» που είχε εφαρμόσει ο Πρωθυπουργός και εκείνες τις αξέχαστες ημέρες του 2015, όταν είχε προκαλέσει κάθε σύνοδο που θα μπορούσε να φανταστεί ευρωπαίος γραφειοκράτης: από τη μάζωξη των χωρών της Ευρωζώνης έως και την καινοφανή «πενταμερή» με Μάριο Ντράγκι, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, Ντόναλντ Τουσκ, Ανγκελα Μέρκελ και Φρανσουά Ολάντ.

Αν ισχύει αυτό το σενάριο, τότε δεν πρέπει να του βγήκε: λίγες ώρες αργότερα είπε ότι δεν νομίζει πως θα γίνει έκτακτη Σύνοδος Κορυφής. Τι μεσολάβησε; Κέρδισε κάτι στη διαπραγμάτευση ή έγινε αποδέκτης «σκληρών αντιδράσεων» όπως λέγεται; Και δεν σας θυμίζει κάτι από μέρες του 2015 όλο αυτό; Λεονταρισμοί που μετατρέπονται σε νιαουρίσματα…

Βέβαια οι μέρες του 2015 είναι κάτι που δεν θέλει να πολυθυμάται ο κ. Τσίπρας – ήταν ως γνωστόν οι μέρες της αυταπάτης. Αλλά έλα που δεν μας αφήνει να τις ξεχάσουμε. Διότι το αίτημα της σύγκλησης Συνόδου Κορυφής των χωρών της Ευρωζώνης –και εφόσον δεν το έχει ήδη κλεισμένο το θέμα ώστε να είναι μια δήλωση εσωτερικής κατανάλωσης– είναι μια κίνηση από αυτές που ο Τύπος συνηθίζει να αποκαλεί «υψηλού πολιτικού ρίσκου», παρόμοιου με τις πολιτικές ακροβασίες της εποχής της υπερήφανης διαπραγμάτευσης.

Ο κ. Τσίπρας διατύπωσε μια σαφή απειλή: «αν δεν καθαρίσετε με τον Σόιμπλε, που είναι το Eurogroup, θα σας χαλάσω το Πάσχα». Από τη στιγμή που τη διατύπωσε την εξάντλησε κιόλας. Και μάλιστα γρήγορα, τη μάζεψε ως το βράδυ. Το πρωί έδειξε μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει. Το βράδυ, όμως, έδειξε την αδυναμία του. Είναι πλέον στο χέρι των Ευρωπαίων πώς θα απαντήσουν αν δεν υπάρξει ξεκάθαρη πρόοδος στη Μάλτα την Παρασκευή. Και απ’ ότι φαίνεται, έμεινε πλέον μόνο το «βρες τα με τους Θεσμούς», όπως του είχε πει η Μέρκελ όταν την είχε συναντήσει, πάλι στη Μάλτα, αρχές Φεβρουαρίου.

Τότε θα του απομένει μια λύση: η προσφυγή στις κάλπες. Εκτός και αν βρει πάλι μια επικοινωνιακή λύση, όπως σε εκείνο το περίεργο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, και επιστρέψει θριαμβευτής, λέγοντας ότι τώρα ο λαός μπορεί «να θρέψει τους καρπούς» των κόπων του. Τώρα να μην σας πω τι θα «θρέψουμε» μάλλον…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...