Υπάρχει αυτή η υπέροχη ρήση που λέει «Ποτέ μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία». Στην δική μας περίπτωση, η «ωραία ιστορία» έχει διαμορφωθεί από πληκτρολόγια και κραυγές μπροστά από τους τηλεοπτικούς δέκτες κατά τη διάρκεια των αγώνων του μπασκετικού Παναθηναϊκού τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτή η ιστορία θέλει τον Παναθηναϊκό να στηρίζεται σε έναν ουσιαστικά μέτριο παίκτη, που πληρώνεται παραπάνω απ’ όσο αξίζει και δεν μπορεί να βοηθήσει τον ΠΑΟ να φτάσει ψηλά. Οσο για την πραγματικότητα, αυτή εμφανίστηκε για τα καλά μπροστά μας σχεδόν με την έναρξη του πρώτου αγώνα του Παναθηναϊκού απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Να λοιπόν που ο «Νικ… Στεφάνης» (ναι, αυτό ήταν το παρατσούκλι του, επειδή τάχα μου στέλνει την μπάλα στο στεφάνι) κατάφερε να κάνει όχι μόνο ένα ολόκληρο ΟΑΚΑ αλλά μια ολόκληρη μπασκετική Ευρώπη, να παραληρούν. Ποιος να το φανταζόταν; Μα ο Νικ δεν ήταν «υπερεκτιμημένος»; Ο Νικ δεν ήταν ο μπασκετικά «λίγος» για να οδηγήσει τον ΠΑΟ; Ο Νικ δεν έπρεπε να βελτιώσει το σουτ του αλλιώς «δεν πάει πουθενά;». Ο Νικ δεν ήταν ο μεγαλύτερος αποδέκτης της «δίκαιης οργής» του ελληνάρα προπονητή του καναπέ που μοίραζε κατάρες στους «άχρηστους» χύνοντας λίγο από το ουίσκι του στην μοκέτα του σαλονιού;

Ε, λοιπόν, ο Νικ Καλάθης δεν είναι καθόλου «λίγος». Είναι «πολύς». Ολοι πλέον συμφωνούν. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο μπασκετικό μαέστρο αυτήν την στιγμή στην Ευρωλίγκα. Οκ, δεν είναι ο μεγάλος σουτέρ. Ομως μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα και κυρίως, είναι ικανός να μοιράσει ασίστ ακόμα και σε σένα, που πετάχτηκες στην κουζίνα του σπιτιού σου να ξαναγεμίσεις το μπολ με τα πατατάκια.

Ο αγώνας του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν απολαυστικός. Οχι, όμως για όλους. Υπήρχαν και αυτοί που έπρεπε να χωνέψουν ότι αυτός ο Ελληνοαμερικανός έκανε ό,τι ήθελε στο παρκέ γκρεμίζοντας ένα μνημείο γκρίνιας που είχε χτιστεί από τους «ειδήμονες» της πορτοκαλί μπάλας και των κοινωνικών δικτύων. Υπήρχαν και αυτοί που έπρεπε να χωνέψουν ότι ναι, ο Μάικ Τζέιμς με τον Νικ Καλάθη, όχι μόνο μπορούν να παίξουν μαζί, αλλά μπορούν να αποτελέσουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα κοντών στην ιστορία του Παναθηναϊκού –αν όχι του ελληνικού μπάσκετ και μπλέξουμε σε άλλες πρώιμες κουβέντες.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που βρέθηκε στο κλειστό του ΟΑΚΑ αψηφώντας την τιμωρία της Ευρωλίγκας, μπορούσε να έχει ένα πλατύ χαμόγελο κάθε φορά που ο Καλάθης έπαιρνε την μπάλα στα χέρια του. Κάποιοι του έλεγαν ότι παραήταν ανοιχτοχέρης στην περίπτωση του Νικ. Μετά τον αγώνα όμως, ο ισχυρός άνδρας του Παναθηναϊκού σίγουρα ένοιωθε ότι κάθε ευρώ που έχει βγάλει από την τσέπη του για τον Νικ, έχει πιάσει τόπο.  Για την ακρίβεια, ίσως και να ένοιωθε ότι έδωσε και λίγα. Σαν να παραγγέλνεις ένα ωραίο πιάτο σε ακριβό εστιατόριο και αφού απολαμβάνεις κάθε μπουκιά του, να σε κερνάνε και ένα εξαιρετικό γλυκό.

Ο Παναθηναϊκός, με μπροστάρη τον Νικ, έχει βάλει πλώρη για το Βελιγράδι και το Φάιναλ Φορ. Και σκεφτείτε τι θα γίνει αν ο «Στεφάνης» συνεχίσει να κάνει τα ίδια και καταφέρει τελικά να σηκώσει την Κούπα. Θα είναι ένας θρίαμβος αλλά και ένα χρήσιμο χαστούκι στους Ελληνάρες του παντός καιρού «ξέρω εγώ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News