Ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε σκληρό μήνυμα στους γείτονες, λέει, να μην συνεχίζουν στην παραχάραξη της Ιστορίας, να έρθουν να τη γράψουμε μαζί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, στην ίδια ομιλία του στον Αη Στράτη για την 28η Οκτωβρίου, έπαιζε ο ίδιος λιγάκι με την Ιστορία: «Διότι ξέρετε, ο λαός μας πλήρωσε τον βαρύτερο φόρο αίματος αναλογικά σε σχέση με όλους τους λαούς της Ευρώπης – αναλογικά με τον πληθυσμό μας εννοώ – κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής», είπε ο Πρωθυπουργός. Και αμέσως μετά τσιτάρισε τον ιστορικό Φίλιππα Ηλιού λέγοντας ότι «θα πρέπει να ανήκει στα δικαιώματα του πολίτη το δικαίωμα να γνωρίζει την Ιστορία του».

Η αναφορά του κ. Τσίπρα στον βαρύτερο φόρο αίματος που πλήρωσε ο λαός μας στην Ευρώπη, άρεσε σε όλους. Καμία ομάδα αλήθειας δεν έσπευσε να τον διορθώσει. Διότι υπηρετεί το βασικό ιστορικό αφήγημα εθνικού αυτοπροσδιορισμού, ότι απ’ όλους τους λαούς του κόσμου, εμείς υπήρξαμε τα μεγαλύτερα θύματα, στόχος όλων και εμείς κάναμε τα περισσότερα.

Ο κ. Τσίπρας διέπραξε ένα σφάλμα ανάγνωσης της Ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είτε σκοπίμως είτε από ελλιπείς γνώσεις. Ενας ελάχιστα προσεκτικός θα ήξερε ότι ο ευρωπαϊκός λαός που αναλογικά με τον πληθυσμό του μέτρησε τις μεγαλύτερες απώλειες, ήταν οι Πολωνοί. Εκείνοι βρέθηκαν πρώτοι αντιμέτωποι με τη γερμανική πολεμική μηχανή (και με τους σοβιετικούς εισβολείς βεβαίως – βεβαίως), εκείνοι που ήταν τα κατ’ εξοχήν θύματα της μαζικής εξολόθρευσης του Ολοκαυτώματος. Η Πολωνία υπέστη έναν δημογραφικό ακρωτηριασμό, έχασε κοντά έξι εκατ. ψυχές, το 17,2% του πληθυσμού που είχε το 1939. Αντίστοιχα στην Ελλάδα, ακόμα και με τις πιο πληθωρικές εκτιμήσεις ανθρώπινων απωλειών, χάσαμε λίγο περισσότερους από 800.000 συμπολίτες μας, στο μέτωπο, στην αντίσταση, από την πείνα και από τις διώξεις κατά της ισραηλιτικής κοινότητας  – δηλαδή το 11,1% του πληθυσμού του 1939. Παρόμοια ποσοστά στον φόρο αίματος παρουσιάζει και η Γιουγκοσλαβία, που εκτιμάται ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έχασε ως και το 10,9% του πληθυσμού που είχε το 1939.

Ο κ. Τσίπρας ήθελε να πει μια ωραία ιστορία. Και ως γνωστόν δεν πρέπει να αφήνεις τις λεπτομέρειες να σου χαλάνε μια ωραία ιστορία. Μόνο που αμέσως μετά είπε το επίσης ωραίο για το ανθρώπινο δικαίωμα να ξέρουμε την Ιστορία μας. Και λίγο νωρίτερα είχε καλέσει τους Τούρκους να γράψουμε μαζί την Ιστορία.

Ωραία λόγια και κάπως κούφια λόγια. Διότι αποδεικνύεται ότι από Ιστορία δεν ξέρουμε και τόσα – μόνο όσα μας επιτρέπει μια κοντόφθαλμη εθνική θεώρηση, με την οποία έχουμε μάθει να βλέπουμε τον κόσμο. Φταίει η Ιστορία που διδασκόμαστε; Μάλλον.

Και φοιτητή Πανεπιστημίου να ρωτήσεις πότε ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα σου απαντήσει «το 1940 όταν είπαμε το Οχι», δεν ξέρει καν ότι είχε ξεκινήσει 1η Σεπτεμβρίου 1939. Ολοι θα σου πουν ότι τους Γερμανούς εμείς τους διώξαμε – και ο Πρωθυπουργός αυτό είπε – μόνο που sorry guys, δεν τους διώξαμε εμείς. Ναι, ο Αρης τους πολεμούσε από το 1941 και οι Ελασίτες τούς είχαν σμπαραλιάσει σε βαθμό που να υπάρξει και η θρυλική Κυβέρνηση του Βουνού. Και ο Ζέρβας τους πολεμούσε δυναμικά από το 1942. Η Εθνική Αντίσταση ήταν ένα έπος, μια απίστευτη στιγμή του Εθνους. Αλλά οι Γερμανοί έμειναν μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 και αποχώρησαν από τον ελλαδικό χώρο μόνο όταν οι Σύμμαχοι προέλαυναν στην Ιταλία και οι Σοβιετικοί είχαν ήδη φτάσει ως το Βουκουρέστι. Οι γερμανικές δυνάμεις κινδύνευαν να μείνουν αποκομμένες στη χώρα μας αντιμέτωπες με τους αντάρτες. Ακόμα και η περίφημη στρατηγική σημασία της Μάχης της Κρήτης, που κατά το ελληνικό αφήγημα καθυστέρησε δραματικά τον Χίτλερ και έτσι άργησε κρίσιμα να εισβάλει στη Σοβιετική Ενωση, δεν επιβεβαιώνεται από τους ξένους ιστορικούς, ούτε καν από τον φιλέλληνα Μαζάουερ. Κορυφαία στιγμή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Μάχη της Κρήτης και η ηρωική αντίσταση των Κρητικών, αλλά άλλοι οι λόγοι που έκαναν τον Χίτλερ να ξεκινήσει την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα στις 22 Ιουνίου του 1941.

Η Ελλάδα προσέφερε στην ανθρωπότητα το αίμα της και τον ηρωισμό της. Προσέφερε το παράδειγμα της πρώτης ήττας του Αξονα, την εποχή που η χιτλερική πλημμυρίδα έμοιαζε ασταμάτητη, απέδειξε ότι κανείς δεν είναι ανίκητος και ότι όπως λέει ο Καμί, καμία ήττα δεν είναι αιώνια.
Οχι, δεν είναι δικαίωμα να μαθαίνεις την Ιστορία σου. Είναι καθήκον σου.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News