Είναι μερικά πράγματα που σου έχουν μείνει ψυχικά τραύματα. Σιχαμένα πράγματα που οι άνθρωποι ή τα ξέχασαν ή υποκρίνονται ότι τα ξέχασαν και σε σκοτώνει αν συμβαίνει το πρώτο από τα δύο. Πάντως επιλέγεις να τα παρακάμψεις προκειμένου να συνεχίσεις να ζεις, να ελπίζεις. Μέχρι που μπροστά σου πετάγεται… Να! Κάποιος Μαλέλης. Και σε θυμώνει ότι σε αντιμετωπίζει σαν να ξύπνησες από κώμα και δεν έχεις μνήμη… Και τότε…

Το ΠΑΣΟΚ -παιδιά που γεννηθήκατε χρονολογίες που δεν τα ζήσατε στο πετσί σας- έχει στη μικροϊστορία του, πολλά ματωμένα. Οπως για παράδειγμα τη «ράτσα» των πρασινοφρουρών. Αγράμματα, αστοιχείωτα, κομματοδίαιτα πλάσματα που ενεργούσαν σαν παραΥπουργεία ή σαν «πόρτα». Επίσης είχε τον «Αυριανισμό», του μέγα εκδότη Κουρή. Φόβος και τρόμος που κρέμασε στα μανταλάκια μέχρι και τον Μάνο Χατζιδάκι! Οργανο της κυβέρνησης και παραπαίδι, που κάποτε σήκωσε ανάστημα και εναντίον των «γονιών» του (έτσι ενεργούν τα παραπαίδια, αν δεν τους κάνεις όλα τα χατίρια) ξεσκίζοντας ανέντιμα τη Δήμητρα Λιάνη, σύζυγο Παπανδρέου.

Είχε και το σκάνδαλο Κοσκωτά, με έμβλημα τα χρήματα που παραδίδονταν σε κούτες Pampers. Θα διαβάσεις βέβαια ότι δικαιώθηκε ο Ανδρέας αλλά θα πρόσθετα στην αθώωση την σαρκαστικά οριακή πλειοψηφία των 7 προς 6 ψήφων. Για την ιστορία δε, ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας Παναγιώτης Ρουμελιώτης («τακτοποιημένος» πλέον από τον ΣΥΡΙΖΑ) χρησιμοποίησε την ασυλία του ευρωβουλευτή και απηλλάγη από τις κατηγορίες που τον βάρυναν, ενώ ο Μένιος Κουτσόγιωργας («εκλεκτός» και στον νευραλγικό ρόλο «ταμία») πέθανε μέσα στο Ειδικό Δικαστήριο ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Στη συνέχεια της ιστορίας, είχαμε την επικράτηση Σημίτη. Αλλά και πάλι θα ήθελα να σας υπενθυμίσω, ότι κονταροχτυπήθηκε με τον Τσοχατζόπουλο που έχαιρε εκτίμησης και εμπιστοσύνης. Κάτι που έγινε ακόμα πιο φανερό όταν, ενώ βοούσαν τα σκάνδαλα του, η Βουλή των συναδέλφων τον «είδε» αθώο. Είχαμε και το ταμείο Τσουκάτου ή μαύρο ταμείο του κόμματος. Αλλά κι αυτό το έφαγε το μαύρο σκοτάδι της σιωπής. Να μην πολυλογώ… Χρήματα έβρεχε ο ουρανός, νέοι κανόνες ηθικής και αισθητικής γράφονταν και παράλληλα με τους άθλους στα «κυβερνητικά» είχαμε λαμπρές σελίδες και στα «ιδιωτικά».

Αδυνατώντας να καταγράψω κάθε τομέα της ζωής, ας πιάσω επιλεκτικά την τηλεόραση και τη δημοσιογραφία του θυροτηλεφώνου. Νέα παιδιά, μόλις έβγαιναν από τη σχολή, θεωρούσαν «δημοσιογραφικό» καθήκον —ή ΟΚ ή «σούπερ» (για να θυμίσω τη γλώσσα τους)—, «δασκαλεμένοι» από «διδασκάλους του δημοσιογραφικού γένους», να χτυπάνε τα κουδούνια και να ρωτάνε τον γονιό «πώς νοιώθετε που πέθανε το παιδί σας;».

Ααααα! Είχαμε και μια «Πετρούλα», να αερο-συνουσιάζεται λέγοντας τον καιρό.

Μια «Πετρούλα»; Πας καλά; Ζήσαμε την «Εκδίκηση της Πετρούλας». Η «Πετρούλα» δεν ήταν αθώα υπόθεση. Ηταν γραμμή, ήταν κατεύθυνση, ήταν δείγμα γραφής. Και δεν έμεινε πετρούλα για πετρούλα μέχρι να καμαρώσουμε νταμάρι. Παρεμπιπτόντως, ή out of the blue, ο Σταμάτης Μαλέλης ήταν γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης στο κανάλι Star. Εμπνευστής. Καθοδηγητής. Ιδιοκτήτης και Σχολής Δημοσιογραφίας για να επιμορφώνονται νέοι. Είναι ο κύριος, που στο σήμερά μας, ανέλαβε να μας φανερώσει τις σκέψεις του ΚΙΝΑΛ και της κατεύθυνσης «δεν θα φοβηθούμε να πάμε σε δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική. Δεν θα συνεργαστούμε με μια κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα φέρει τον όλεθρο. Θέλουμε προοδευτική διακυβέρνηση». Με το «προοδευτική» αναφέρεται στο ΣΥΡΙΖΑ, κατά το «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» πλην της ΝΔ. (Η ιστορία επαναλαμβάνεται).

Ο κ.  Μαλέλης είναι αυτός, που είχε τη γενναιότητα να αναφερθεί ανοιχτά στην κατάθλιψη και να δώσει συνεντεύξεις με στοιχεία της ζωής του επί παντοδυναμίας Star. «Στην κορύφωση της καριέρας μου δεν είχα ζωή. Εφευγα τρέμοντας το βράδυ από το κοντρόλ και το μόνο που ήθελα ήταν να πέσω γρήγορα να κοιμηθώ, για να ξυπνήσω το πρωί να διαβάσω νούμερα». Μπορεί, τελικά, να ήταν τόσο φρικτά απασχολημένος με τα νούμερα, που να τον κατάπιαν ολόκληρο. Και μόλις αυτόν τον μήνα εγεννήθη, μαζί με τον Ιησού μας, για να φροντίσει τη σωτηρία μας από τον όλεθρο.

ΥΓ1 Εννοείται ότι στην ιστορία της ΝΔ υπάρχουν «ματωμένα». Δεν σωριάστηκε ο λαός στα πόδια του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη «βοήθεια» του πολιτικού αδιεξόδου που κατόρθωσαν με «φιλότιμες» προσπάθειες σκυταλοδρομίας. Το χρονογράφημα μου όμως γράφηκε, με αφορμή τα λόγια-δήλωση του κ. Μαλέλη, ο οποίος έχει πλέον σημαντική θέση στο ΚΙΝΑΛ πρωην ΠΑΣΟΚ. Ο ορισμός «όλεθρος» για τον ίσως μελλοντικό Πρωθυπουργό (ενώ βιώνουμε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) αλλά και το «προοδευτική διακυβέρνηση» που εξαιρεί τη ΝΔ από την «προοδευτικότητα» από τον εμπνευστή της αισθητικής «Πετρουλας», μόνο οργή μπορεί να προκαλούν τουλάχιστον σε μένα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News