Στα μέσα του ’70, μαζί με τη Δημοκρατία μάς ήρθε και ο φεμινισμός. Για άλλους έμοιαζε με εξωτικό φρούτο για άλλες μάννα εξ ουρανού. Αντιμετωπίστηκε από την πλειοψηφία στο φάσμα από το χλευασμό μέχρι την εχθρότητα αλλά τα μαχητικά κορίτσια που μας τον σύστησαν δεν πτοήθηκαν.

Μιλούμε για μια Ελλάδα βαθειά συντηρητική και μικροαστική και το νεοσύστατο τότε γυναικείο κίνημα είχε να αντιμετωπίσει αγκυλώσεις δεκαετιών και προκαταλήψεις που φάνταζαν ανίκητες. Αποδείχθηκε ότι δεν ήσαν. Ο ρόλος του φεμινιστικού κινήματος υπήρξε αποφασιστικός και με τη βοήθεια κάποιων αριστερών κομμάτων και της εναλλαγής των γενεών, εδραιώθηκε μια νέα αντίληψη για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Οταν είσαι πρωτοπόρος γίνεσαι και εξτρεμιστής, για αυτό και ορισμένες υπερβολές, ίσως και γραφικότητες, ήσαν αναπόφευκτες εκείνα τα χρόνια, αλλά και συγγνωστές. Στην Ελλάδα της προίκας και της ποινικοποιημένης μοιχείας υπήρχαν πολλά κάστρα να πέσουν – το μέτρο και η διαλλακτικότητα συχνά ήσαν ανεπαρκή εργαλεία.

Eγώ για να είμαι ειλικρινής τις ψιλοφοβόμουν, έλεγα σίγουρα κάτι θα κάνω λάθος και θα ακούσω πόσο φαλλοκράτη με έκανε η μαμά μου, αλλά κοιτάζοντας προς τα πίσω καταλαβαίνω με πόσο πολύτιμο, πρωτόγνωρο υλικό εφοδίασαν τη συλλογική μας συνείδηση. Είναι σίγουρο ότι επρόκειτο για ένα κίνημα με έντονη πολιτικότητα που ευεργέτησε την κοινωνία μας.

Για αυτό προκαλεί θλίψη η σημερινή εικόνα των θεσμικών εκπροσώπων του φεμινισμού στη χώρα μας. Πρόσφατα περιστατικά οι δυο διαφημίσεις. Της Aντζελας Δημητρίου και της Εκστρατείας Αιμοδοσίας. Το κοινό τους χαρακτηριστικό των δύο σποτ είναι η τόσο εξεζητημένη χρήση των σεξιστικών στερεοτύπων που στην ουσία τα αποδομεί. Δεν υπήρχε κανένας λόγος αντίδρασης και καταγγελίας των εικόνων που περισσότερο κονιορτοποιούν και σαρκάζουν τα φαλλοκρατικά πρότυπα παρά τα υπηρετούν, που χρησιμοποιούν καρικατούρες συμπεριφορών οι οποίες γελοιοποιούν τις νοοτροπίες που υποτίθεται ότι καταδικάζουν οι σημερινές φεμινίστριες, που ναι, κάνουν αθώο και αποτελεσματικό χιούμορ. Εγώ λέω ότι θα έπρεπε να αρέσει στις φεμινίστριες η γκροτέσκο εκδοχή του σεξισμού.

Αντιθέτως υπάρχουν κάποια άλλα πραγματάκια που δεν θάπρεπε να τους αρέσουν και  πραγματικά η αντίδρασή τους θα ήταν ευπρόσδεκτη, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ.

Προ μηνών ο υπουργός Εξωτερικών, σε επιτροπή της Βουλής είχε προσβάλει την κυρία Μπακογιάννη με τη φράση «Κυρία Ντόρα, αυτά τα λες γιατί είσαι κρυφά ερωτευμένη μαζί μου και έχεις απωθημένα». Ντροπή στις φεμινίστριες του κόμματός του που δεν μίλησαν. Το ίδιο και για την προσπάθεια συγκάλυψης από τον κ. Τσίπρα των σεξουαλικών παρενοχλήσεων του πρέσβη της Βενεζουέλας – λέξη δεν ακούστηκε από θεσμικό όργανο ισότητας των φύλων εναντίον του Πρωθυπουργού. Για να μην πω το κυριότερο, τις αδιανόητες καταγγελίες που ήρθαν το φως για την εξώθηση μοναχικών και απροστάτευτων γυναικών σε εκπόρνευση στους  καταυλισμούς των μεταναστών και προσφύγων. Μα δεν θα ‘πρεπε να ασχολούνται με τίποτα άλλο αυτούς τους μήνες οι κυρίες που εκπροσωπούν το θεσμικό φεμινιστικό κίνημα στις μέρες μας παρά με την εξονυχιστική διερεύνηση των καταγγελιών και τη διαρκή πίεση στην κυβέρνηση να τις προστατεύσει. Μία ανακοίνωση μόνο ότι για τις γυναίκες πρόσφυγες που επιθυμούν είναι ανοιχτός ο ξενώνας τους, λες και ξέρει κανείς αν αυτές οι δύστυχες μπορούν να κάνουν αυτό που επιθυμούν.

Βλέπεις όμως, για τις άθλιες συνθήκες που δημιουργήθηκαν στα κινητά γκέτο μεγάλη ευθύνη έχει η κυβέρνηση που είναι δική μας. Βλέπεις, ο κ. Κοτζιάς είναι υπουργός του κόμματός μας.  Βλέπεις, στην υπόθεση του πρέσβη ανακατεύτηκε ο Αλέξης μας. Ενώ οι διαφημίσεις αποτελούν πεδίον δόξης λαμπρό και κυρίως ανώδυνο. Ετσι, με τούτα και με κείνα, ο επίσημος φεμινισμός, έχασε την έντονη παλιά πολιτικότητα που τον έκανε απαραίτητο στην κοινωνία και αντιρροπιστικά πολλαπλασίασε αδικαιολόγητα τη γραφικότητά του, δυσφημώντας και αδικώντας το ίδιο το φεμινιστικό κίνημα και την προϊστορία του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News