Aνοιξε μια μέρα το στόμα του και είπε: είμαι κομμουνιστής. Και μια άλλη μέρα, άνοιξε ξανά το στόμα του και είπε: είμαι ταξικός αποστάτης, δεν υπερασπίζομαι όσους βγάζουν πάνω από 50.000 ευρώ. Και μια άλλη μέρα, τουίταρε χαρωπή σέλφι με τον πρέσβη του Μπαγκλαντές στη Μανωλάδα, απ’ τον αγώνα κρίκετ στον οποίο παρευρέθη. Και όλα αυτά, τα έκανε ένας τύπος με εστέτ συμπεριφορά, που φοράει ανελλιπώς ποσέτ στην τσέπη κι έχει ένα Mνημόνιο στο βιογραφικό του με τα πιο σκληρά μέτρα που έφερε ποτέ κυβέρνηση στην Ελλάδα.

Κι όμως, αν το σκεφτείς βαθύτερα, το μνημονιούχο πλουσιόπαιδο που δηλώνει κομμουνιστής, δεν είναι τόσο εξωγήινο φρούτο όσο νομίζουμε. Αντιθέτως, εγώ πιστεύω ότι ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι το πιο συνηθισμένο φρούτο που βγάζει ο τόπος μας. Είναι μπροστά μας, είναι δίπλα μας, είναι μέσα μας. Είναι παντού.

Ο Κατρούγκαλος είναι η κυρία στο λεωφορείο που υποβιβάζει τον μετανάστη δίπλα της και μόλις δει Εκκλησία κάνει τον σταυρό της στον Χριστό της αγάπης, της καλοσύνης και της γενναιοδωρίας. Είναι ο οδηγός που βρίζει τον μπροστινό του όταν περνάει το φανάρι με κόκκινο, αλλά στο επόμενο φανάρι περνάει με κόκκινο και ο ίδιος.

Ο Κατρούγκαλος είναι ο Πολάκης. Και ο κάθε Πολάκης που ανάβει τσιγάρο και φλομώνει τους διπλανούς του, όντας γιατρός. Και το κάνει στο υπουργείο Υγείας, όντας αναπληρωτής υπουργός Υγείας

Είναι ο δημόσιος υπάλληλος που δηλώνει στην παρέα ότι το κράτος χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, αλλά μόλις πας να μεταρρυθμίσεις τον κλάδο του εξαγριώνεται επειδή θα χάσει τη βολή του. Είναι ο ελεύθερος επαγγελματίας που σου κάνει κήρυγμα για το μαύρο χρήμα και τις αποδείξεις, αλλά όταν φτάσει η ώρα να τον πληρώσεις σου λέει: χωρίς απόδειξη, τόσα.

Ο Κατρούγκαλος είναι ο Πολάκης. Και ο κάθε Πολάκης που ανάβει τσιγάρο και φλομώνει τους διπλανούς του, όντας γιατρός. Και το κάνει στο υπουργείο Υγείας, όντας αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Σαν να είσαι τροχονόμος και μόλις τελειώνεις τη βάρδιά σου κι ενώ έχεις γράψει μερικούς που δεν φοράνε ζώνη, καβαλάς τη μηχανή και πας σπίτι χωρίς κράνος.

Ο Κατρούγκαλος θα μπορούσε να είναι ρόλος σε ταινία του Αλμοδόβαρ, αν ο Αλμοδόβαρ ήθελε ν’ αποδώσει τον Eλληνα και τη νοοτροπία του. Τη νοοτροπία της ασυνέπειας λόγων και έργων. Αυτό θα έκανε, θα έβαζε έναν τύπο με ακριβό ποσέτ να δηλώνει κομμουνιστής την ώρα που σε βάζει να πληρώσεις τα παλιοκέφαλά σου σε φόρους. Και σαν να μη φτάνει αυτό, σου προτείνει να ζήσεις χωρίς καφέ και τσιγάρα ενώ η πολιτική του προσδοκά έσοδα απ’ την αύξηση του φπα σε καφέ και τσιγάρα. Τέλειο.

ΥΓ. Κι επιμένει πεισματικά ότι αυτά τα μέτρα αφορούν την πλουτοκρατία. Σωστά. Εχετε δει ποτέ λαϊκούς ανθρώπους να πίνουν καφέ και να καπνίζουν;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News