Το υπουργείο Παιδείας, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα προσκείμενα σε αυτόν μέσα ενημέρωσης, φρίττουν με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε αντισυνταγματικές τις αλλαγές Φίλη στο μάθημα των Θρησκευτικών. Ωστόσο όλοι αυτοί ουδόλως ενοχλήθηκαν όταν ο Πρωθυπουργός απέπεμψε, για τον ίδιο λόγο, τον Νίκο Φίλη έπειτα από αίτημα της Εκκλησίας με τα δάκρυα να κυλούν στα τροφαντά μάγουλα του Πάνου Καμμένου.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν κρίνει αν μία απόφαση είναι προοδευτική ή συντηρητική, αν είναι συμβατή ή ασύμβατη με τον σύγχρονο κόσμο. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αντιπαραβάλλει νόμους και αποφάσεις με το Σύνταγμα. Το Αρθρο 16 του Συντάγματος προβλέπει ότι σκοπός της Παιδείας είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης σε μία χώρα που, όπως σαφώς δηλώνεται στο συνταγματικό κείμενο, «επικρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού».

Το ΣτΕ έκρινε τις αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών εξετάζοντας τα πράγματα με βάση τη διάταξη του Αρθρου 16, δηλαδή, όπως θα έλεγε και ο Πρωθυπουργός, με κάθε λέξη του Συντάγματος. Και αποφάσισε ότι «φαλκιδεύεται ο επιβαλλόμενος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός της ανάπτυξης, δηλαδή της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης των μαθητών στα ανήκοντα στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.»

Ασφαλώς και η προσέγγιση είναι συντηρητική, η απόφαση ρίχνει περισσότερο σκοτάδι στη διδασκαλία των Θρησκευτικών. Γενικώς, όταν η ερμηνεία του Συντάγματος δικαιώνει τον Σεραφείμ Πειραιώς, που προσέφυγε στο ΣτΕ, τα νέα δεν είναι καλά για την πρόοδο. Όμως και ο αδαής θα αντιληφθεί ότι η συνταγματική διατύπωση επιτρέπει σε ένα Σύμβουλο Επικρατείας να ακυρώσει ακόμα και υπουργικές αποφάσεις για τον εκκλησιασμό των μαθητών. Ωστόσο όταν ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε τις προτάσεις του για τη συνταγματική αναθεώρηση, δεν μίλησε για διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, αλλά για «διακριτότητα», όρο που υιοθέτησε και το Κίνημα Αλλαγής. Από την άλλη, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι ιδιαίτερα προοδευτικό, δεν πρέπει να βρίσκεται ούτε στα συρτάρια των αρμοδίων υπουργών. Είμαστε τώρα για απομάκρυνση θρησκευτικών συμβόλων από δημόσιες υπηρεσίες; Κάπως έτσι, ενώ τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει οργή για την απόφαση του ΣτΕ, δεν έβγαλε ούτε ψίθυρο για τις γονυκλισίες του αρχηγού του μπροστά στον Αρχιεπίσκοπο, που οδήγησαν και στην αποπομπή του Νίκου Φίλη ή για το ταξίδι στα Ιεροσόλυμα.

Στην κυβέρνηση δεν είναι αφελείς να τραβήξουν ένα μοναχικό δρόμο σύγκρουσης που μόνο ζημία θα προκαλέσει. Και το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων που πέτυχαν, αρκετό είναι. Και ο νομικός προσδιορισμός της ταυτότητας φύλου, πάλι επιτυχία πρέπει να θεωρείται. Ενα βήμα παραπάνω να έκαναν, όχι μόνο δεν θα είχαν τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, αλλά θα την έβρισκαν απέναντί τους.

Η απόφαση, λοιπόν, του ΣτΕ, είναι συνάρτηση όλων. Της ατολμίας που επιδεικνύει η πολιτική, του συντηρητισμού της ελληνικής κοινωνίας και του εναγκαλισμού της Εκκλησίας με το Κράτος. Ζούμε σε μία χώρα που το 85% των πολιτών δηλώνει πίστη στον Θεό και το 50% εκκλησιάζεται τουλάχιστον μία φορά τον μήνα. Με γονείς που διαδηλώνουν εναντίον των αλλαγών στα Θρησκευτικά, αλλά χωρίς γονείς που ανησυχούν για την υποτονική διδασκαλία του Δαρβίνου και της Εξέλιξης. Τι διαφορετικό θα μπορούσε να αποφασίσει το ΣτΕ; Και προς τι ο θόρυβος τώρα; Οπως θα έλεγε και ο Νίκος ο Φίλης, άλλα είναι τα σημαντικά ζητήματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News