Το να μιλάει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για «έξοδο από το ευρώ» είναι κάτι σπάνιο. Κάτι που υπό κανονικές συνθήκες θα προκαλούσε όχι απλώς αναταράξεις, αλλά θύελλες στις αγορές και στον τραπεζικό κλάδο.

Ομως ο Μάριο Ντράγκι για κάποιον λόγο το έκανε. Σε επιστολή του, με την οποία απευθυνόταν σε ιταλούς ευρωβουλευτές, θέλησε να το ξεκαθαρίσει: όποιος θέλει να φύγει, πληρώνει. Και πληρώνει πολλά. «No free lunch», που θα έλεγε και ο Τραμπ…

«Εάν μια χώρα πρόκειται να αφήσει την Ευρωζώνη, τότε, οι απαιτήσεις της κεντρικής τράπεζας της εκάστοτε χώρας ή οι εκκρεμότητές της απέναντι στην ΕΚΤ, θα πρέπει να ρυθμιστούν πλήρως», λέει χωρίς πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Για την Ιταλία ο λογαριασμός υπολογίζεται στα 358,6 δισ. ευρώ, για την Ελλάδα 72,26 δισ. ευρώ.

Η ασυνήθιστη αυτή αναφορά βρίσκει την Ευρώπη ούτως ή άλλως σε γενική αναστάτωση, με ένα ταμπού να έχει ήδη πέσει (Brexit) και ένα αγκάθι να εξακολουθεί να ενοχλεί (Ελλάδα), παραμένοντας σε καθεστώς καραντίνας, σε έναν μόνιμο προθάλαμο του Grexit. Για να αποτραπεί το μοιραίο απαιτείται η συνεργασία του «ασθενούς»…

Η αναφορά του Ντράγκι συμπίπτει με ένα διάστημα κατά το οποίο η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το ταξίδι της στον… χρόνο, παίζοντας καθυστέρηση στην διαδικασία ολοκλήρωσης μίας αξιολόγησης που θα έπρεπε να έχει κλείσει από τον Φεβρουάριο του ‘16!

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί το καλοκαίρι του 2015 να ξεφορτώθηκε τους «δραχμιστές», όμως σήμερα εξακολουθεί να υπηρετεί μία επικοινωνιακή (;) τακτική, στην οποία εμφανίζεται να πολεμά με τους «ακραίους κύκλους της Ευρώπης» και να υπόσχεται άλλη μία υπερήφανη διαπραγμάτευση εν όψει του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου.

Παράλληλα όμως η προειδοποίηση Ντράγκι μοιάζει σαν απάντηση σε ένα γενικευμένο αίσθημα, όπως καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις ανά την Ευρώπη, αλλά κυρίως στην Ελλάδα.

Σχεδόν σε όλες τις έρευνες διαπιστώνεται ότι οι Ελληνες είναι διχασμένοι ως προς την θέση της χώρας στο ευρώ. Σε ποσοστά που φθάνουν το 50% ή κάποιες φορές το ξεπερνούν, εμφανίζονται να δηλώνουν είτε αδιάφοροι για την παραμονή της χώρας στο κοινό νόμισμα, είτε και να επιθυμούν την αποχώρηση.

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει φθάσει στο σημείο να υιοθετεί μία τέτοια θέση –τουλάχιστον όχι επισήμως.

Ομως τα «παπαγαλάκια» της έχουν αρχίσει να συζητούν στα τηλεοπτικά πάνελ και στις ραδιοφωνικές συχνότητες για το ενδεχόμενο αποχώρησης, που δεν θα ήταν και η… συντέλεια του κόσμου, «αφού έτσι κι αλλιώς η Ευρώπη διαλύεται», και άλλωστε αφού θα έχουμε φύγει από το ευρώ θα μπορούμε να διαγράψουμε και μονομερώς το χρέος και όλα μια ωραία ατμόσφαιρα. Τα γνωστά, δήθεν επιχειρήματα, επανέρχονται σε νέο εθνικολαϊκιστικό περιβάλλον.

Είναι σαφές ότι με όλες τις εκκρεμότητες ανοιχτές η κυβέρνηση με την τακτική της επενδύει στο αντιευρωπαϊκό αίσθημα των Ελλήνων.

Αυτών που στο δημοψήφισμα ψήφισαν «όχι» σε ποσοστό 62%, χόρεψαν τα τσάμικα στο Σύνταγμα και τώρα πιστεύουν ότι για όλα τα κακά τη μοίρας τους φταίει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Κάποιος πρέπει πάλι να στρίψει το τιμόνι πριν από την πρόσκρουση…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News