Ενας χαμογελαστός Αλέξης Τσίπρας¹, παραδίπλα μια σοβαρή Νίνα Κασιμάτη² και στο βάθος ένας ανέμελος Δημήτρης Καραμάνης³. Αν βλέποντάς τους στο φωτογραφικό καρέ που μας ήρθε απ’ τη μακρινή Αβάνα, θυμώνεις, αν συνεχίζοντας να τους κοιτάς στη φωτογραφία σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι ή θέλεις να τους ειρωνευτείς ή να τους σατιρίσεις χωρίς έλεος, μη στεναχωριέσαι, δεν είσαι ο μόνος. Είναι μια φυσική αντίδραση που την πάθαμε πολλοί.

Είναι γιατί ο φακός εγκλώβισε μέσα σε μια εικόνα μια πολύ ενοχλητική αλήθεια και μας την έτριψε στη μούρη: κι εδώ που λέτε θεατές, βλέπετε ανθρώπους που έκαναν λάθη, τα οποία κανείς τους δεν παραδέχεται. Ούτε βέβαια άνοιξε ρουθούνι που τα έκαναν. Επιβραβεύονται αντιθέτως για αυτά και κοίτα να δεις τι ωραία περνάνε τώρα στην Κούβα!

Δεν εξοργίζεσαι δηλαδή επειδή αυτοί οι άνθρωποι έκαναν λάθη. Εξοργίζεσαι επειδή, μπροστά στη φιλοδοξία και στον εγωισμό τους και προκειμένου να μη χάσουν την εξουσία, τη δόξα ή τα λεφτά (αν κι αυτά συνήθως πάνε μαζί), όχι απλά δεν ζήτησαν συγγνώμη για τα λάθη τους, τα έκαναν γαργάρα. Υποκρίνονται ότι δεν συμβαίνει τίποτα.

Θυμώνεις γιατί βλέπεις τη Νίνα Κασιμάτη, που κάποτε κραύγαζε με λύσσα κατά των μνημονίων, και αναρωτιέσαι τι δουλειά έχει τώρα σε μια θέση που έμοιαζε να απεχθάνεται, πώς διάολο έφτασε να ταξιδεύει μαζί με τον Πρωθυπουργό, με όλα τα έξοδα πληρωμένα και να μην ντρέπεται που εκπροσωπεί μια μνημονιακή κυβέρνηση, για την οποία στο παρελθόν θα έβγαινε απ’ τα ρούχα της.

Βλέπεις τον Δημήτρη Καραμάνη να χασκογελά εκεί στο βάθος, και σκέφτεσαι πώς ένα admins του ΣΥΡΙΖΑ, ένα Συριζοτρόλ δηλαδή που καθόταν μπροστά στο PC κι έγραφε σχόλια στα social media υπέρ του κόμματός του και κατά των άλλων γερμανοτσολιαδων που υπέγραφαν μνημόνια και πρόδιδαν την πατρίδα, πώς γίνεται να είναι κι αυτός εκεί μαζί τους και να γελά ανέμελα στη γωνία της φωτογραφίας.

Δεν ντρέπονται καθόλου; Και πώς γίνεται λες, αντί να τιμωρούνται πολιτικά για τη λάθος στάση τους, να επιβραβεύονται έτσι απ’ τη ζωή;

Θυμώνεις γιατί δεν το χωρά ο νους σου, λες αυτοί οι άνθρωποι, αντί να ζητούν συγγνώμη, αντί να κρύβονται και να λουφάζουν που τα έκαναν τόσο μαντάρα, πάνε ταξίδια με τα λεφτά σου. (Ταξίδι αναψυχής μετά πένθους στη συγκεκριμένη περίπτωση). Παίρνουν μερικές χιλιάδες ευρώ μισθό και συνεχίζουν τη ζωή τους, αυτοί καλά κι εσύ εντελώς χάλια.

Κανονικά θα έπρεπε να ζουν σκηνίτες, με νηστεία και προσευχή ασπαζόμενοι τον μοναχισμό. Τουλάχιστον «δεν δικαιούνται δια να ομιλούν», όπως έλεγε ο συχωρεμένος ο Κουτσόγιωργας.

ΥΓ. Τελικά το αντίτιμο για την εξουσία είναι το φιλότιμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News