Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού μετήλθε όλα τα μέσα αρνητικής πολιτικής και εξαπάτησης όπως η σκανδαλολογία, η λασπολογία και η παροχολογία κατέληξε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε την αποτυχημένη θητεία του, την πολιτική ψευδολογία. Επέστρεψε με μια έννοια στον γενετικό, πολιτικό του κώδικα, το DNA του. Επενδεδυμένο όμως με τάχα ιδεολογική και προγραμματική αντιπαράθεση της γνωστής αλλά λιωμένης καραμέλας του νεοφιλελευθερισμού. Η ρητορική είναι «ο φίλος του λαού» ΣΥΡΙΖΑ, που υπερασπίζεται το Δημόσιο, και «η ανάλγητη ΝΔ», που υπερασπίζεται τους ιδιώτες. Πόσο παλιότερη και ξεφτισμένη πολιτική ρητορική μπορεί να μετέλθει κανείς στην απελπισία του, για να’ ναι σήμερα αληθινή;

Αρχικά, για να είμαστε σοβαροί, πουθενά σήμερα στην Ευρώπη δεν γίνονται πολιτικές συζητήσεις της δεκαετίας του 1970-80. Οι πρωτόγονοι και κάθετοι διαχωρισμοί μεταξύ δημοσίου–ιδιωτικού, έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη. Όλος ο κανονικός ευρωπαϊκός χώρος, σοβαρές κυβερνήσεις, κόμματα και κοινωνίες έχουν αντιληφθεί ότι μόνο η σύμπραξη και η συνεργασία δημόσιου–ιδιωτικού φέρνει αποτελέσματα. Μόνο τα μείγματα πολιτικής δημόσιου-ιδιωτικού εξυπηρετούν τον πολίτη. Απόδειξη των παραπάνω είναι ότι όπου χωλαίνει το δημόσιο χωλαίνει και το ιδιωτικό και το αντίστροφο.

Αυτή την πραγματικότητα αμφισβητούν μόνο κάποιοι ιδεοληπτικοί που ξέμειναν στην πρώιμη μεταπολεμική εποχή και συνεχίζουν να την αντιμάχονται μέχρι σήμερα. Δηλαδή, ο μοναδικός ΣΥΡΙΖΑ και ο ηγέτης του κ. Τσίπρας.

Το θέμα όμως δεν είναι απλά η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η συνοδός ψευδολογία του. Διότι πρέπει να βρουν και να βαφτίσουν ως αντίπαλο κάποιον «νεοφιλελεύθερο», που σκέφτεται εμμονικά, μόνο το ιδιωτικό. Που θέλει «να διαλύσει το Δημόσιο και τους υπαλλήλους του». Όταν λοιπόν ένας τέτοιος αντίπαλος δεν βρίσκεται πρέπει να τον κατασκευάσουμε δια της ψευδολογίας.

Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση με τις θέσεις και τα λεγόμενα του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη, για την αναδιοργάνωση των διαλυμένων υπηρεσιών υγείας από την κυβέρνηση Τσίπρα-Πολάκη. Η ΝΔ στηρίζει αδιαπραγμάτευτα, όχι μόνο σήμερα αλλά από καιρό, τη θεσμοθετημένη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Θέλει και προτείνει την έμπρακτη επιτέλους αναβάθμιση και λειτουργία του δημόσιου νοσοκομείου με την εξίσου ανθρώπινη εργασία γιατρών και νοσηλευτών και την καλύτερη αμοιβή τους.

Το κυριότερο, μέσα απ’ αυτή τη σύμπραξη, οι πολίτες μπορούν να έχουν καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες υγείας, με κανόνες και διαφάνεια, χωρίς απευθείας αναθέσεις και, κυρίως, χωρίς υπερβολικό κόστος ως φορολογούμενοι. Με αυτόν τον τρόπο θα πάψουν και οι υπόγειες διαδρομές ανάμεσα στα δημόσια νοσοκομεία και κάποια ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα στα οποία παραπέμπονται, κατά σύστημα, οι ασθενείς, καταταλαιπωρημένοι και πληρώνοντας χωρίς λόγο και αιτία.

Οι θέσεις, όμως, του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ έχει νόημα να συζητηθούν μόνο υπό τρεις όρους:

Πρώτον, αν θέτουμε ως βασικό στόχο την εξυπηρέτηση και την ουσιαστική παροχή υγείας στον Έλληνα πολίτη και όχι τη συντήρηση διεφθαρμένων παρασιτικών συμφερόντων.

Δεύτερον, αν δεν θέλουμε, με πρόσχημα την καταπολέμηση της σύμπραξης δημόσιου–ιδιωτικού, να συντηρούμε παγίως τα ιδιοτελή ιδιωτικά συμφέροντα.

Τρίτον, αν θέλουμε τελικά να κάνουμε προγραμματική αντιπαράθεση αλήθειας και όχι μικροπολιτική ιδεοληπτικής ψευδολογίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News