Το νεαρό κορίτσι προσγειώθηκε στην Ουγκάντα. Απεσταλμένη του ΟΗΕ ως, ας το περιγράψουμε εξωτερικός «εκτιμητής», σε ένα σημαντικό πρότζεκτ που είχε σκοπό την με κάθε τρόπο υποστήριξη για ανάπτυξη σε χώρες, που είχαν υπερ-ανάγκη ανάπτυξης. Μιλάμε για μια χώρα που το 50% του πληθυσμού της ήταν κάτω από την ηλικία των 25 ετών, με τεράστιο θέμα ανεργίας και προσφυγικού κύματος λόγω πολέμου σε γειτονικές χώρες.

Τι λέει ένα σοφό γνωμικό; Αν θες να ταΐσεις κάποιον για μια μέρα, χάρισέ του ένα κοφίνι ψάρια. Αν θες να έχει φαγητό για μια ζωή, μάθε του να ψαρεύει. Το «να μάθεις να ψαρεύεις» οργάνωνε ο διεθνής οργανισμός, χρηματοδοτώντας γενναιόδωρα αλλά ακριβώς για τον ίδιο λόγο, ανέθετε σε ομάδα εξωτερικών εκτιμητών, άρα και το νεαρό κορίτσι, να επιβεβαιώνουν ότι όλα γίνονταν σωστά και κυρίως τίμια.

Αυτό το ταξίδι θα ήταν ένα ακόμα σε μια σειρά πολλών ανάλογων. Από το Σουδάν μέχρι το Ιράν ως σύμβουλος Δημόσιας Υγείας και στη Βραζιλία ως ειδικός συνεργάτης της Αναπτυξιακής Τράπεζας. Μια αξιοζήλευτη πορεία, δυσανάλογη με την 32χρονη ηλικία της καριερίστας γυναίκας που μελετάμε. Ένα βαρύ βιογραφικό με σπουδές στα Οικονομικά στο University of York, μεταπτυχιακό στις Αναπτυξιακές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Διδακτορικό στα Οικονομικά της Ανάπτυξης. Επισκέπτρια Λέκτορας στο Κέντρο Αναπτυξιακών Σπουδών του ίδιου Πανεπιστημίου ενώ έχει επίσης διδάξει Μακροοικονομικά στο Judge Business School του Cambridge και Οικονομική Πολιτική στο Government School του UCL. Στα 26 της εντάχθηκε στη Διεύθυνση Οικονομιών Μελετών του ΟΟΣΑ στο Παρίσι, ως οικονομολόγος και ειδικός στον ανταγωνισμό. Το 2016 ήταν η υπεύθυνη οικονομολόγος της ομάδας των κατασκευών για την Τρίτη Εργαλειοθήκη Ανταγωνισμού του ΟΟΣΑ, κομμάτι των προαπαιτούμεων του 3ου Μνημονίου.

Προφανώς όλα αυτά προσμέτρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και την έχρισε, χρόνια πριν εκλεγεί Πρωθυπουργός, Σύμβουλο Μεταρρυθμίσεων. Και μετά τη νίκη του, υφυπουργό στον τομέα της Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ούτε ο πιο σκανδαλιάρης, ευφάνταστος σκηνοθέτης δεν θα σκεφτόταν τον κ. Τσακαλώτο, με τα χέρια στη μέση ως γριά σε ρούγα χωριού να την «πληροφορεί» για τους πολλούς ρόλους που καλείται να παίξει η σύγχρονη γυναίκα στην ελληνική κοινωνία (σώπα!) και να αμφισβητεί ότι θα πράξει από τη κυβερνητική της θέση το κάθε τι, ώστε να τη διευκολύνει.

Τι να λέμε αγαπητοί; Ενα κομμάτι λαού, μικρό μεν αλλά που ειδικεύεται στον σαματά και στο τζέρτζελο, δια των εκπροσώπων του, ενήργησε όπως γνωρίζει για να «καλωσορίζει» Δόμνες. Τόσο αναντίστοιχη η Δόμνα Μιχαηλίδου στα δικά τους πρότυπα. Ομορφη η άτιμη, με αισθητική, με φινέτσα… Πώς να μην τα αναφέρεις αυτά αφού είναι τα πρώτα που αντικρίζουν τα μάτια σου; Αλλά και μορφωμένη, πολίτης του κόσμου, ταξιδεύτρια, εργατική, έμπειρη, με τσαγανό, πάντα to the point, cool στη μικροψυχία. Cool; Ενστικτωδώς θα συμπλήρωνα, «η ψυχή της το ξέρει».

Για μένα, πάνω από όλα, η παρουσία της Δόμνας Μιχαηλίδου είναι εξαιρετικά χρήσιμη στον μέγα συμβολισμό της. Στο πρόσωπό της βλέπω και στα κότσια της μετρώ, τον κάθε ενήλικο νέο (απαραίτητη η διευκρίνιση «ενήλικος»), που επιστρέφει στην πατρίδα για να προσφέρει αυτά που κατόρθωσε, που με κόπο κέρδισε. Είναι ο/η γιατρός, ο/η καθηγητής, ο/η τεχνοκράτης, το στέλεχος, ο/η επιστήμων, ο/η διανοούμενος, ο/η καλλιτέχνης… Μπορεί να τον επιστρέφει η νοσταλγία, μπορεί η οικογένεια (ισχυρός ο δεσμός της οικογένειας), μπορεί μια εσωτερική πυξίδα καθήκοντος, μπορεί η πίστη ότι στην Ελλάδα, δεν μπορεί, μωρέ!…Κάτι θα αλλάξει! Μπορεί, χίλια μπορεί. Εκτός από ένα!

Το να «τρουπώσει» την κεκτημένη του αδράνεια, γαντζωμένος με δόντια και νύχια σε ομφάλιο λώρο που τον κατευθύνει αναλόγως και τον καμαρώνει άνευ λόγου. Βλέπετε, έχω ακόμα στα αφτιά μου, τον χαρακτηρισμό «overqualified» μιας μάνας Τασίας για το τέκνο της, το οποίο προσπαθούσε ασμένως να το «τρουπώσει» από το δημόσιο, στο για «overqualified» δημόσιο. Η Δόμνα Μιχαηλίδου πατριώτη, είναι… Οι μακάρι, επιστρέψαντες. Γερά σκαριά. Αβύθιστα, όσο και να σηκώνουνε κύματα… Χωρίς αυτούς φοβάμαι, εμείς θα βυθιστούμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News