Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ένα ισχυρό όπλο έναντι των πολιτικών αντιπάλων του, το οποίο επιβεβαιώνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Εκείνοι βαρύνονται με μπόλικες υποθέσεις διαφθοράς, λόγω της πολύχρονης άσκησης της εξουσίας. Ετσι, εκείνος μπορεί άνετα να τους κουνάει το δάχτυλο, διότι το δικό του «στράτευμα» δεν πρόλαβε ακόμα να γεμίσει τις ντουλάπες του με σκελετούς ή αυτοί οι σκελετοί δεν έχουν ακόμα αρχίσει να ανακαλύπτονται.

Αρκεί αυτό το όπλο για να ανατρέψει την κομματική ισορροπία που έχει διαμορφωθεί; Πιθανότατα όχι. Αλλωστε, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με  πρώτα στην ατζέντα τα σκάνδαλα. Όμως, μπορεί να αρκεί για να κρατάει την αντιπολίτευση σε θέση άμυνας (αν όχι και ομηρίας) και, κυρίως, να μην της επιτρέπει να εμπεδώσει αίσθημα εμπιστοσύνης πέραν του κομματικού ακροατηρίου. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για το γεγονός ότι, παρά τα όσα έγιναν μετά το 2015 και την κατάρρευση της κυβερνητικής αξιοπιστίας, ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε την δημοσκοπική κατάρρευση και ήδη εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης. Αντίθετα, παρά την σαφή υπεροχή της, η ΝΔ δεν δείχνει ικανή να κάνει το αναγκαίο «πέταγμα» προς την αυτοδυναμία και το ΠΑΣΟΚ βολοδέρνει σε μονοψήφια ποσοστά.

Αυτά τα δύο κόμματα άσκησαν με εναλλαγές την εξουσία επί 40 χρόνια μετά την Μεταπολίτευση του 1974. Και παρά τη σαφή πρόοδο που σημείωσε η χώρα σε όλους τους τομείς, η χρεοκοπία του 2009 έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις παθογένειες αυτής της, κατά τα άλλα, καλύτερης περιόδου της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

Η μακρόχρονη άσκηση της εξουσίας από δύο κόμματα, η αίσθηση της παντοδυναμίας που απέκτησαν και, κυρίως, η έλλειψη θεσμικών αντίβαρων ικανών να δυσκολεύουν την διόγκωση των παθογενειών οδήγησε στη γενίκευση της διαφθοράς σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Φυσικά αυτή γιγαντώθηκε με τις μεγάλες οικονομικές υποθέσεις και την εμπλοκή σ’ αυτές των κομμάτων, όπως την περιέγραψε πολύ καλά ο καθηγητής Μαραντζίδης στο χτεσινό του άρθρο εδώ στο Protagon. Το οποίο καλό θα ήταν να μελετήσουν τα δυο βασικά κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης, ώστε να μην προσπαθούν να ανταγωνιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα στο ίδιο πεδίο.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που έρχεται στην επιφάνεια ένα σκάνδαλο του παρελθόντος τους είναι μάταιο να προσπαθούν να το συμψηφίσουν με ένα (υποτιθέμενο) σημερινό. Όταν, δηλαδή, είναι πανθομολογούμενο το πάρτι της φαρμακευτικής δαπάνης, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000, ο αντιπερισπασμός του τύπου «γιατί δεν έβγαλε ο Κουρουμπλής τιμές φαρμάκων το 2015» δεν περνάει στην κοινή γνώμη. Επιπλέον, όταν τα δύο παλιότερα κόμματα εξουσίας έχουν πάρει εκατοντάδες εκατομμύρια επιχορηγήσεις και δάνεια και, ταυτόχρονα, έπαιρναν μίζες από μεγάλες κρατικές υποθέσεις, η προσπάθεια συμψηφισμού με τα επιδόματα ενοικίου από εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι εντελώς αναποτελεσματική.

Αυτό σημαίνει ότι η διαφθορά σταματάει στο 2014 και η σημερινή εξουσία είναι άσπιλη και αμόλυντη; Όχι δα. Η διαφθορά είναι φαινόμενο συνυφασμένο με κάθε εξουσία. Δεν εξαλείφεται, περιορίζεται με παντός είδους εμπόδια και αντίβαρα. Γι’ αυτό ο ισχυρισμός των σημερινών ότι έχουν «ηθικό πλεονέκτημα» και  δεν θα διαφθαρούν είναι αστείος.

Επί του παρόντος η δική τους διαφθορά είναι ψιλικατζίδικη: επιδόματα ενοικίου, ελλιπή  «Πόθεν Εσχες», διορισμοί συγγενών και κολλητών. Κάποιες απόπειρες διαπλοκής και διαφθοράς μεγάλου βαθμού, όπως η αρχική υπόθεση των τηλεοπτικών  αδειών με την εμπλοκή φιλικού τους επιχειρηματία, δεν ευδοκίμησαν. Όμως, αν τύχει να μακροημερεύσουν στην εξουσία, όπως οι προηγούμενοι, δεν θα αποφύγουν μια νέα SIEMENS ή NOVARTIS.

Συμπέρασμα, όχι και τόσο πρωτότυπο. «Η  εξουσία έχει τη τάση να διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα», είχε γράψει ήδη από τον 19o αιώνα ο άγγλος ιστορικός, λόρδος Ακτον. Αυτό ας το έχει υπόψη του ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, που βαυκαλίζονται με το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα».

Οι άλλοι, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που εκκόλαψαν φαινόμενα διαφθοράς  και συμμετείχαν σ’ αυτά, ας συνειδητοποιήσουν ότι αυτό δεν είναι προνομιακό πεδίο ανταγωνισμού με τους σημερινούς. Ας αναζητήσουν άλλα. Αλλωστε, παρά τα επιφαινόμενα, οι επόμενες εκλογές (θα επηρεαστούν μεν αλλά) ΔΕΝ θα κριθούν από τα σκάνδαλα.

Ολες οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν ως θέμα πρώτης προτεραιότητας για τους πολίτες την ανεργία και τη φτώχεια. Και είναι απορίας άξιον που η αντιπολίτευση σπανίως αναδεικνύει τέτοια θέματα και σύρεται πίσω από την ατζέντα των σκανδάλων, η οποία ευνοεί τον Τσίπρα πέραν πάσης αμφιβολίας. Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, μιλώντας στο φόρουμ των Δελφών ο Μητσοτάκης είπε ότι βασική προτεραιότητά του θα είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας. Την άλλη μέρα η είδηση δεν υπήρχε ούτε καν ως μονόστηλο σε κανένα πρωτοσέλιδο, ακόμα και των πιο φιλικών εφημερίδων και λοιπών ΜΜΕ. Ολα είχαν το… κολοσσιαίο  θέμα της υπουργοποίησης του Κουβέλη και τα απόνερα των επιδομάτων ενοικίου.

Συμπέρασμα: όσο η αντιπολίτευση θα ακολουθεί την ατζέντα που διαμορφώνει η κυβέρνηση -και ειδικά σε θέματα σκανδάλων  και διαφθοράς- τόσο θα της δίνει πάσες στο δικό της αγωνιστικό χώρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News