Το θέαμα στην Επιτροπή της Βουλής θα ήταν για γέλια, αν το θέμα δεν ήταν πολύ σοβαρό. Γι’ αυτό, εντέλει ήταν για κλάματα.

Με δυο λόγια. Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση φέρνει το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της χώρας. Ιδιωτικοποιούνται σχεδόν όλες οι  Δημόσιες Επιχειρήσεις  και Οργανισμοί(ΔΕΚΟ) και το σύνολο της κρατικής περιουσίας (εδώ).

Και οι οικονομικοί υπουργοί επιχειρούν να το κρύψουν μέσα στις 7000 σελίδες του Πολυνομοσχεδίου που κατέθεσαν. Αλλα καταθέτει ο ένας (Χουλιαράκης-κρίμα που είναι και νέος άνθρωπος και δεν δίστασε να υιοθετήσει τα χειρότερα παλαιοκομματικά τερτίπια) και άλλα ο έτερος (Τσακαλώτος), που τον «διόρθωσε».

Δεν είναι μακριά η εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας εξαπέλυε μύδρους για την, επιχειρούμενη τότε, ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης (εδώ). Το ίδιο είναι, που θέλει να ιδιωτικοποιήσει σήμερα ο ένας υπουργός του, αλλά «διαψεύδει» ο άλλος. Χωρίς να έχει καμιά σημασία, αφού πρόκειται για τον αυτοδιαψευσθέντα προσφάτως Ευκλείδη Τσακαλώτο (εδώ).

Το χειρότερο δεν είναι ότι άλλα έλεγαν και άλλα κάνουν, στην πολιτική το εφικτό πρέπει να υπερισχύει του επιθυμητού. Χειρότερο όλων είναι ο αμοραλιστικός κυνισμός, με τον οποίο το επιχειρούν. Θα μπορούσαν να βγουν καθαρά και να εξηγήσουν ότι αυτό προβλέπει η συμφωνία με τους δανειστές: ιδιωτικοποιήσεις και παραχωρήσεις δημόσιας περιουσίας μέχρι 99 χρόνια. Και να ρωτήσουν την αντιπολίτευση και ειδικά τη ΝΔ: εσείς θέλετε να μην το κάνουμε και να ακυρώσουμε τη συμφωνία;

Αντ’ αυτού, οι υπουργοί επέλεξαν πρώτα το κρυφτούλι (ο Χουλιαράκης, νέος αριστερός, δεν ήθελε να καταθέσει στη Βουλή τα παραρτήματα με τις προς ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ) και μετά την παραπλάνηση (ο Τσακαλώτος): ξέρετε, έγινε λάθος, δεν τα πουλάμε όλα, θα διαπραγματευθούμε με τους δανειστές.

Ψάχνω να βρω στον φιλικό προς την κυβέρνηση Τύπο το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Ο μάγος Χουντίνι (αριστερός θα ήταν κι αυτός) το εξαφάνισε από τις πρώτες σελίδες (εδώ και εδώ). Εκεί που άλλοτε, όχι και τόσο μακριά, πρωταγωνιστούσε η λέξη «ξεπούλημα» (εδώ και εδώ).

Και τώρα πάμε στην απέναντι όχθη. Υποτίθεται ότι η ΝΔ, ως φιλελεύθερη παράταξη, είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Και θα αντιμετώπιζε το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ΣΥΡΙΖΑ με βιτριολικό χιούμορ του τύπου «χαιρετίζουμε την ελληνική θατσερική Αριστερά».

Αντ’ αυτού, η ΝΔ ψάχνει να βρει τι θα κάνει. Θα καταψηφίσει, λέει, τη σύσταση του νέου Υπερταμείου, αλλά θα υπερψηφίσει τις ιδιωτικοποιήσεις. Τραγέλαφος. Και ο αντιπρόεδρος Αδωνις κραυγάζει προς τον Τσακαλώτο «τα ξεπουλάς όλα» (εδώ)! Αλήθεια, ο έτερος αντιπρόεδρος, κανονικός φιλελεύθερος αυτός, Κωστής Χατζηδάκης το θεωρεί «ξεπούλημα»; Αλήθεια, σε τι διαφέρει η παραχώρηση του Ελληνικού (κυβέρνηση Σαμαρά) από τις σημερινές παραχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ; Και οι δύο για 99 χρόνια γίνονται. Ιδιες είναι και οι κραυγές για «ξεπούλημα», τότε (όλου) του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα ενίων της ΝΔ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ασύστολα ψέματα, με τα οποία παραπλάνησε τους ψηφοφόρους, για να καταλήξει σήμερα εκεί που κατέληξε. Με όπλο τον κυνισμό, πάνω απ’  όλα η διατήρηση της εξουσίας. Η ΝΔ, αλήθεια, τι θέλει; Να καταδείξει την… αριστερή ασυνέπεια του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θέλει ιδιωτικοποιήσεις;  Ή μήπως απλώς καιροσκοπεί;

Μπορει ο ΣΥΡΙΖΑ να καταντήσει αυτό που ο κ. Τσίπρας ξόρκιζε πριν από δυο χρόνια (εδώ). Αλλά η άλλη πλευρά τι θέλει; Αν το παει έτσι, θ’ αρχίσει το τρολάρισμα στο Διαδίκτυο. Και το ΝΔ θα γίνει συνώνυμο του ΟΦΑ: Οπου Φυσάει ο Ανεμος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News