Θα γεμίσουν τα social media ευχές. Θα γεμίσουν τα sites άρθρα. Θα πεις χρόνια πολλά στη μαμά σου, θα σου πούνε χρόνια πολλά τα παιδιά σου. Και πολύ πιθανόν να ευχηθούν πολιτικοί και Πρωθυπουργός χρόνια πολλά στις ελληνίδες μανούλες, επιβεβαιώνοντας ότι στο κράτος που ζούμε το δούλεμα δεν τελειώνει ποτέ.

Να μου πεις γιορτή της μητέρας στη Σουηδία, να το καταλάβω. Εκεί, οι παροχές του κράτους στη γυναίκα που γίνεται μητέρα είναι ουσιαστικές, θεσμικά κατοχυρωμένες και μακροπρόθεσμα υλοποιήσιμες. Υπάρχει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προστασίας της μητρότητας. Οπως και σε πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη, η μέριμνα της πολιτείας είναι ενδελεχής και επισταμένη. Γίνεσαι μάνα και το ευχαριστιέσαι.

Εδώ, τι να ευχαριστηθείς; Βγαίνει το τεστ θετικό, χαμογελάς και μετά σε λούζει κρύος ιδρώτας. Αυτό έπαθα εγώ. Αρχισα ν’ αναρωτιέμαι πώς θα το πω στο τότε αφεντικό μου. Αντί να βγω και να το φωνάξω, αντί να πάω γλυκά να το γιορτάσω με τους συναδέλφους, το έκρυβα όσο μπορούσα, να κερδίσω μερικούς μήνες εργασίας. Φορούσα φαρδιά ρούχα για να μην με καταλάβουν.

Η Ελλάδα με το τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας που, υπό κανονικές συνθήκες, η πρώτη της προτεραιότητα θα ήταν να με σπρώξει στην τεκνοποίηση, κάνει ό, τι μπορεί για να με αποθαρρύνει

Κόβω το λαιμό μου ότι το ίδιο έχουν βιώσει χιλιάδες εργαζόμενες εγκυμονούσες. Το κρύβουν λες κι έχουν κάνει έγκλημα. Κι όταν πια αρχίζει να φαίνεται και πρέπει να το πεις, σε αντιμετωπίζουν σαν αποστάτη εργασίας. Και συνήθως, με την πρώτη ευκαιρία, σου δίνουν τα παπούτσια στο χέρι. Δεν είναι φυσικά όλοι οι εργοδότες έτσι, αλλά είναι τόσοι λίγοι οι καλοί που, δυστυχώς, θέλεις τύχη βουνό για να πέσεις σε αυτούς.

Στην Ελλάδα, όχι απλώς δεν υπάρχει σοβαρή μέριμνα και προστασία, αλλά και όσα προβλέπονται για τη μητρότητα, ιδιαιτέρως στον ιδιωτικό τομέα, δεν ελέγχεται αν τηρούνται. Για να μην πω για όσα τραβάς αφού γεννήσεις, τι άθλους πρέπει να κάνεις για να δουλεύεις και ταυτόχρονα να μεγαλώνεις παιδιά. Αν δεν υπάρχει μια γιαγιά από δίπλα, να βοηθήσει, να νταντέψει, να καλύψει τα κενά του κράτους, την έβαψες.

Το συμπέρασμα είναι ένα: η Ελλάδα με το τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας που, υπό κανονικές συνθήκες, η πρώτη της προτεραιότητα θα ήταν να με σπρώξει στην τεκνοποίηση, κάνει ό, τι μπορεί για να με αποθαρρύνει. Κάνει ό, τι μπορεί για να σκεπάσει το άγχος, τη χαρά της μητρότητας και να μετανιώσω την ώρα και τη στιγμή που πήρα την απόφαση να διαιωνίσω το είδος μου.

Είναι αστείο να γιορτάζουμε τη γιορτή της μητέρας σ’ αυτή τη χώρα. Κανονικά, θα έπρεπε να την κλαίμε με τόσα που περνάει. Ή έστω, αν θέλουμε σώνει και καλά γιορτή, θα έπρεπε να λανσάρουμε τη γιορτή της ηρωίδας μάνας, εκείνης που αψηφά το γεγονός ότι βρίσκεται στην Ελλάδα και μας φέρνει στον κόσμο.

ΥΓ. Τη δουλειά την έχασα πριν προλάβω να πω ότι είμαι έγκυος. Κι ένιωσα ανακούφιση που δεν χρειάστηκε να το πω. Φαντάσου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News