Φώφη Γεννηματά και Νίκος Ανδρουλάκης έχουν πλέον να διαχειριστούν την επόμενη ημέρα, την πρώτη του Νέου Φορέα, στον χώρο που θέλει κατά πλειοψηφία να αποκαλείται Κεντροαριστερά.

Κάποιοι άρχισαν να γκρινιάζουν από νωρίς. «Η μαχη των μηχανισμών», είπαν.

Είναι όμως έτσι στα αλήθεια;

Στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη της ηγεσίας του Νέου Φορέα σηκώθηκαν από τον καναπέ και προσήλθαν 210.264 πολίτες. Το στοίχημα της συμμετοχής, όπως το είχαν βάλει όλοι, από τον Αλιβιζάτο μέχρι τον Θεοδωράκη, κερδήθηκε.

Την Φώφη ψήφισαν λίγο λιγότεροι από τους μισούς, τον Ανδρουλάκη λίγο περισσότεροι από το ένα τέταρτο, τον Καμίνη και τον Θεοδωράκη πάνω κάτω το ένα πέμπτο.

Ομως μετά ήλθε η γκρίνια, κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα.

Αν πάρει κάποιος την γκρίνια τοις μετρητοίς, είναι σαν να αποδέχεται ότι ο διάδοχος χώρος του ΠΑΣΟΚ είναι εν έτει 2017 σε θέση να κινητοποιεί πολυπληθείς μηχανισμούς, αποτελούμενους από περίπου 150.000 ενεργά και ετοιμοπόλεμα άτομα, ώστε να χειραγωγεί εκλογικά αποτελέσματα.

Αν ήταν έτσι, ο χώρος θα έπρεπε να κυβερνά. Ή βρίσκεται περίπου στα πρόθυρα της εξουσίας…

Θα ήταν μάλλον αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι η Φώφη και ο Νίκος, η μία πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο άλλος πρώην γραμματέας, δεν έχουν πρόσβαση σε μηχανισμούς και δεν διαθέτουν τους δικούς τους κομματικούς στρατούς. Ομως δεν είναι αυτό το θέμα και εν τέλει, πολιτική χωρίς μηχανισμούς δεν γίνεται. Αυτό δεν πασχίζει να φτιάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ και γκρινιάζουν κάποιοι ότι δεν μπορεί;

Το θέμα είναι ότι αποκαλύπτεται μία πραγματικότητα, πολλές πτυχές της οποίας κάποιοι θέλουν να κάνουν πως ξεχνούν.

Ο χώρος που εκφράστηκε κατά κύριο λόγο σε αυτήν την διαδικασία ήταν αυτός του ΠΑΣΟΚ. Από αυτόν έφυγαν όλοι εκείνοι που πίστεψαν τον Τσίπρα. Και μόνο εκεί υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψουν τώρα που ο Τσίπρας τους διέψευσε.

Υπό όρους και προϋποθέσεις και αφότου ολοκληρωθεί και ο β’ γύρος της επόμενης Κυριακής, αυτός ο πολιτικός χώρος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχει μία ευκαιρία να ανασυνταχθεί. Το πρώτο στοίχημα δεν χάθηκε.

Η Φώφη και ο Νίκος έχουν την βασική ευθύνη ώστε το εγχείρημα αυτό να επιτύχει. Δεν είναι όμως μόνοι. Και πρέπει να το συνειδητοποιήσουν και μαζί με όλους τους άλλους να σεβαστούν αυτούς τους πολλούς που πήγαν και ψήφισαν.

Ευθύνη έχουν και όλοι οι άλλοι που διεκδίκησαν την ηγεσία και «έγραψαν» τα ποσοστά που έγραψαν. Εντάξει, τα ποσοστά του Τζιώτη και του Πόντα, περιορίζουν και το μερίδιο της ευθύνης τους…

Το στοιχείο της νεωτερικότητας, όπως θα το εξέφραζαν ο Θεοδωράκης ή ο Καμίνης μπορεί να αποδείχθηκε ότι δεν είναι κυρίαρχο. Αλλωστε, αν ήταν θα ήταν αλλιώς και η χώρα. Όμως έχει μία πολιτική έκφραση διόλου ευκαταφρόνητη.

Το θέμα πλέον είναι η εκλογική στρατηγική και η μηχανιστική της εξυπηρέτηση – τι να κάνουμε, έτσι κερδίζονται οι εκλογές. Η πρόκληση παραμένει και οι δύο μονομάχοι της επόμενης Κυριακής έχουν κάποιον δρόμο μπροστά τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News