Το να αγαπάς τα βιβλία δεν σημαίνει μόνο το να τα διαβάζεις. Μπορεί να μην έχεις τον απαραίτητο χρόνο να ρουφήξεις όσα θα ήθελες. Το να αγαπάς τα βιβλία είναι ολόκληρη στάση ζωής. Να ενημερώνεσαι για αυτά, να «καταναλώνεις» όσα προλαβαίνεις και σίγουρα να τα βάζεις και στις ζωές των άλλων. «Οι άνθρωποι του βιβλίου μοιράζονται ένα κοινό πάθος. Κάθε βιβλίο, από το καλύτερο μέχρι το χειρότερο, είναι μία πλατφόρμα ανταλλαγής ιδεών που μπορεί να δώσει το πάτημα για να γίνει μία ενδιαφέρουσα συζήτηση», είπε πριν από μερικούς μήνες σε συνέντευξή του ο Αργύρης Καστανιώτης –της γνωστής οικογενείας-. Τώρα το πόσο διαβάζουν οι Ελληνες είναι ένα άλλο θέμα*.

Στη Βραζιλία, εκεί όπου ο κόσμος διαβάζει ακόμη λιγότερο από την Ελλάδα, εκεί όπου οι φαβέλες εξακολουθούν να υπάρχουν και η εξαθλίωση τονίζει τις κοινωνικές ανισότητες, βρήκαν έναν τρόπο για στρέψουν τον κόσμο στα βιβλία. Ο μεγαλύτερος εκδοτικός οίκος βιβλίων τσέπης της χώρας, η L&PM Editores, δημιούργησε ειδικά σχεδιασμένα οπισθόφυλλα, τα οποία μπορούν επίσης να λειτουργήσουν σαν εισιτήρια! Είναι τα λεγόμενα ticket books, με εξώφυλλα που οι εικόνες είναι σχεδιασμένες σα να πρόκειται για στάσεις του μετρό και με οπισθόφυλλα που έχουν ενσωματωμένες κάρτες που μπορούν να τις σκανάρουν τα τουρνικέ των σταθμών.

Ολα αυτά έγιναν πέρυσι τον Απρίλιο, όταν -για να γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου- η L&PM μοίρασε δωρεάν 100.000 τέτοια βιβλία, τα οποία λειτουργούν και σαν εισιτήρια για 10 διαδρομές. Ε, μετά τα «γεμίζεις» ξανά αν θέλεις, σα να βάζεις κάρτα στο κινητό σου τηλέφωνο.

Η πρωτοβουλία ήταν τόσο επιτυχημένη, όπου μέσα σε λίγους μήνες επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις της Βραζιλίας, ακόμη και σε άλλα Μέσα Μεταφοράς. Κι όταν λέμε βιβλία δεν εννοούμε αυτά που θα έβλεπες σε διαφήμιση κάποτε στο Alter. Μιλάμε για τίτλους, όπως «Sherlock Holmes», «The Great Gatsby» και «Αμλετ». Μιλάμε για συγγραφείς όπως Σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, Σκοτ Φιτζέραλντ Αγκάθα Κρίστι και Πάμπλο Νερούδα.

Στις πόλεις που είναι γεμάτες ουρανοξύστες θα περίμενες το μάτι σου να είναι συνεχώς ψηλά. Να ψάχνει τη φωτεινή ένωση του γυαλιού και του μετάλλου με το γαλάζιο του ουρανού. Αν περπατήσεις, όμως, στη Νέα Υόρκη, στο Λος Αντζελες, στην Ντόχα, στο Σικάγο, στη Σανγκάη, μετά από λίγες μέρες, το κεφάλι συνηθίζει και μένει χαμηλά. Το βλέμμα παραμένει στο ύψος των ματιών, γυρίζει περιμετρικά και είναι μόνο λίγες οι φορές που παρατηρεί τις αντανακλάσεις από τα σύννεφα πάνω στα τζάμια των κτιρίων. Και κάτω, στο έδαφος βλέπει κόσμο που διαβάζει. Κόσμο που βγαίνει για ένα τσιγάρο κάτω στο πεζοδρόμιο (ή στα αίθρια που υπάρχουν στα μεγάλα blocks) και μαζί με τον αναπτήρα και το πακέτο κουβαλά κι ένα βιβλίο. Στην Αθήνα τα πράγματα είναι, τελείως, διαφορετικά.

Δεν διαβάζουμε και τόσο πολύ. Βασικά, δεν έχουμε καν ηλεκτρονικό εισιτήριο στα ΜΜΜ.

*Με βάση την έρευνα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2010):

Περισσότερα από 10 βιβλία: 8,1%

Από ένα μέχρι εννιά βιβλία: 34,2%

Κανένα βιβλίο το προηγούμενο έτος: 40,7%

Προτιμούν την ελληνική λογοτεχνία: 73%

Το 2010 ο μέσος όρος των βιβλίων που διαβάστηκαν ήταν 5,6. Το ίδιο νούμερο, 11 χρόνια πριν –το 1999-, ήταν εφτά βιβλία.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News